just_a_comment

και μετά εκει που δεν τον παιρνει μαζι του ο βασιλιάς που λεει "τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου (μου φαγες)" σε τελειως bitch στυλ :lol: εδώ ήμασταν προνομιουχοι γιατι παιζει ουτε οι σεναριογράφοι να μην ξερουν τι ακριβώς λέει - θα του παν απλα "βριζε εσυ στα Ελληνικά"...Βέβαια, να βλέπεις ενα 800χρονο βαμπιρ να βρίζει σα νεοέλληνας παρότι θεικα αστειο δεν ειναι τοσο αληθοφανές για τη σειρά, γιατι για να τα μαθει (αυτου του ειδους) τα νεα ελληνικά έπρεπε να χε ζήσει στην Ελλάδα τα τελευταια 80 χρόνια, κάτι που δεν προκυπτει απ την πλοκή. Τέλος πάντων καλύτερο απ' τη Βακχα την περσινή που υποτιθεται οτι μιλαγε αρχαία Ελληνικά και έλεγε κάτι αρλούμπες "λολοδρόμιος, λολοελευτεριος, λολοπρόπιος" τι έλεγε εκειπέρα η σκύλα της λύσσας :p

Αν βαλετε το τελευταιο επεισοδιο (3x06) σας περιμένει μια...ελληνική έκπληξη ;) Γενικά για την 3η σεζον: ευχαριστα βλέπεται αλλα ειναι λίγο αχταρμας από διάφορες παράλληλες ιστοριες που προς το παρον δε συγκλίνουν σε κατι ενιαίο - και οι προγούμενες σεζον το ειχαν αυτό αλλά σε μικροτερο βαθμό γιατι υπήρχε και στις δυο από ένα μεγάλο κεντρικό μυστήριο... Για δύο λογους δεν μπορώ να κόψω αυτή τη σειρα: τα opening credits :p και ο τροπος που λέει "Σσσούκι" ο βάμπαϊρ Μπιλ (το οποιο εχει αρχισει να γινεται κλισε but still...) οφ τοπικ: ε οχι και σαφώς κατώτερη η 4η σεζον του Ντεξτερ! Θα την έλεγα εξισου καλή με την πρώτη αν όχι περισσότερο απολαυστική! Αυτός ο χαρακτήρας του Τρινιτι κίλερ ήταν mind blowing! (και ενοειται οτι ο ηθοποιος πρεπει να παρει το αναλογο Emmy με κλειστα τα ματια)

Μου ρθε η ιδέα να ανοίξω το τοπικ, παρόλο που δεν έχω παρακολουθησει και πάρα πολλές ολοκληρωμένες σειρές, έχω όμως πρόσφατα 2 πολύ έντονα Series Finale (αυτό του Λοστ και αυτό του 6 Feet Under, που το ειδα "μονορούφι" πριν λίγες εβδομαδες) που μου δημιουργούν αντιθετα συναισθηματα. Το χω γραψει κι αλλού σ' αυτό το φορουμ, οτι το να ολοκληρώνεις μια σειρά είναι πολύ διαφορετική διαδικασια απ το να γράφεις τον επιλογο μιας ταινιας. Ειναι άλλες οι ισορροπίες, αλλη η συναισθηματική φόρτιση, μεγαλύτερες οι αναγκες για closure...Αλλες σειρες επιλέγουν πιο συμβατικο κλεισιμο, δινοντας εμφαση στην ολοκληρωση της πορειας των χαρακτήρων, άλλες γίνονται ευρηματικες, άλλες υπερβολικά ευρηματικες (με ανατροπες που αλλαζουν ολα τα προηγουμενα δεδομενα) και άλλες κλεινουν σα να μην τρεχει τίποτα αφήνοντας τους θεατες ξεκρέμαστους. Παρόλο που το φινάλε μιας σειρας ειναι το "κερασάκι" σε μια τουρτα...μεγάλης διαρκείας, κάποιες φορές ειναι ικανό να καθορίσει τη θεση που καταλαμβάνει η σειρά στις προτιμησεις των θεατών και στην ιστορια της τηλεορασης. Ας συζητησουμε λοιπον για τα πιο αγαπημενα/πετυχημενα και τα πιο απογοητευτικά/αποτυχημενα φιναλε σειρών (ξενων αλλα και ελληνικών) - αν παει καλά το θρεντ (και δεν πατώσει λογω ελλειψης ενδιαφεροντος/καλοκαιρινης αποχής) μπορουμε να βαλουμε και κανα poll οσο θα προχωρανε οι προτασεις. :!:Γραφετε ελευθερα λίστες με top 5, αλλά αν θελετε να δώσετε επιπλέον επιχειρηματα/σχολιασμο μην ξεχνατε τα spoilers! :!: (καλα για τις ελληνικες που παιζουν συνεχεια σε επαναληψη μαλλον δε χρειαζονται) =======*****======= Απο ξενες θα έβαζα το 6 feet under υποψηφιο για καλυτερο finale και το Λοστ για χειροτερο (αν και μαλλον δεν του φταιγε το φιναλε του λοστ-ήταν θεμα worst final season)...και τα Φιλαρακια για πιο αδιάφορο (το κράταγε μονο η - εξασφαλισμενη και προϋπάρχουσα - συναισθηματική φορτιση συντελεστών και κοινού) Απο ελληνικές, αν και δεν το βλεπα - ειδα μονο το φιναλε μετά από το "ντορο" που εγινε - του Παπακαλιάτη για το "Κλεισε τα μάτια" για χειροτερο φιναλε (τι φτηνο κολπο!) και τα "Εγκλήματα" για καλύτερο, επίσης ομολογώ ότι όταν το χα δει είχα βρει εξαιρετικό και το φινάλε του "Παρα 5", παρά το πολύ μελό προς το τέλος.

Από αυτά με τα κολλάζ δεν έχει, έχει μονο τις φωτο που τράβηξε του Μπιλλι και αυτή την ghostly-like της Ρουθ που ήταν απο τις πρώτες. Επειδή τα ψαχνα κι εγώ βέβαια, όλα τα κολλαζ υπάρχουν στο σαιτ του David Meanix και τα υπολοιπα τα "ψαρεψα" σε αρκετά (εως πολυ) καλη ποιότητα απο το σαιτ του HBO (με λιγο "μπακαλιστικο" τροπο ομολογουμένως, έβρισκα μία φωτο, πχ αυτη και έπαιζα με τους αριθμους, αντικαθιστούσα πχ τα /1/ και -01- του URL με 2,3 κλπ και μ' εβγαζε σ' αλλη φωτο...) έτσι μπορω να πω οτι τα μαζεψα σχεδον ολα τελικα (καψιμο ε? :p)

Τσίμπησα το βιβλιαράκι αυτό SFU "Better Living through death" - απ το ebay, κοψοχρονιά 4 λιριτσες μονο!- και μπορώ να πω οτι συμπλήρωσε τέλεια τη συλλογή μου με "extras" της σειράς. Ειναι ενα πολύ ωραίο λευκωμα με σκορπια γραμματα (πχ Ρουθ-Ναθανιελ στο Βιετναμ), αποσπάσματα βιβλιών (τα περιβόητα "Nathaniel&Isabel" και "Charlotte Light and Dark") και ο,τι άλλο μπορειτε να φανταστειτε που προκύπτει απο τα διάφορα επεισοδια της σειρας (personal favourite: τα IMs Claire και Billy όσο ο Billy νοσηλευόταν)...γενικά είναι σε χρονολογική σειρά, και ειναι "memorabilia" που αφορούν όλους τους χαρακτήρες...ξεκινούν από τις προσκλησεις του γάμου της Ρουθ και του Ναθάνιελ και σταματάνε με τις αφισες εξαφανισης της Λιζας (στο τελος της 3ης σεζον δηλαδή). Πολύ το χάρηκα...ειδικα για μενα που την ειδα ετσι μαζεμενη τη σειρα και δεν ειχα πολύ χρονο να τη "βιώσω" ήταν πολύ όμορφο συμπληρωμα...μην περιμένετε να αποκαλύπτει κανενα φοβερό μυστικο ή να διαβάσετε σελιδες με ιστορία/πλοκή - ειναι αυτό που λέει η περιγραφή: "scrapbook", δινει ομως την αισθηση οτι κρυφοκοιτας κομματια της ζωής των ηρώων και βαζει επιπλέον πινελιες στο (ήδη αριστοτεχνικα δοσμενο μεσα απ τη σειρα) χτισιμο των χαρακτηρων τους :D

...και όπως ήταν αναμενόμενο, τώρα που τελείωσα με το 6 ft under ψαχνόμουνα και είπα ν αρχίσω το Dexter :p OK, αυτό θα το πάρω σιγά σιγά (όχι σαν το 6ft under που το τελειωσα σε 2 βδομαδες!) ... στο 3ο επεισόδιο ειμαι, πολύ καλό μου φαίνεται - και φυσικά έχω λατρέψει το Michael C Hall... ειναι απιστευτη η μεταμόρφωση από τον προηγούμενο ρόλο και πειθει για ψυχακιας 100% Θα το βλέπω σιγά σιγά μέχρι να αρχίσει η επόμενη σεζόν (ποτε ειναι αυτό?)

ε αξιοπρεπής για τα δεδομένα Cam-rip μωρέ...από αναλύσεις και τέτοια δεν κατέχω αλλά συγκρίνω με το 1ο που επισης το χα δει έτσι και ήταν αρκετά χειρότερο...γενικά δεν το ψαξα, το πρώτο που βρήκα μπροστά μου κατέβασα μπορεί να χει βγει και καλύτερο. Πάντως τη 2η ταινία την ειχα δει από Dvd-rip αρκετά πρόσφατα, ε δεν προσέθετε και τίποτα η καλύτερη ποιότητα εικόνας...αφού έτσι κι αλλιώς η αισθητική είναι αισθητική Mtv/διαφημιστικής καμπάνιας...πόσα να χάσεις? (να μου πεις, σεναριο δεν εχει, ηθοποιία δεν εχει αμα δεν εχει και εικόνα γιατί να χασεις το χρόνο σου; εεεε...ελα ντε! η μονη απαντηση που βρίσκω ειναι "απο περιεργεια" και για να μπορω να παρακολουθησω μετα τις παρωδιες:p)

Tώρα το βλέπω (κατεβασμένο σε αξιοπρεπη ποιοτητα) κι εχω πατησει pause γιατι βαρέθηκα... στο μεταξύ ανακάλυψα αυτό http://www.youtube.com/watch?v=gu3XujXdHmU - στο γνωστο ύφος Scary movie...ελεεινό το ξέρω, αλλά πιο πολύ θα το φχαριστιόμουν τωρα... :p πω πω...και τι συτηρουκλα μπρρρρ! "θελει να προστατεψει την τιμή της"??? wtf ! ααα γιατι συνεχιζω να το βλέπω??! ξαναέντιτ: οκ τώρα είναι σε μια :down: όπου τον ακούω να λέει "let's face it, I'm h??er than you" και υποθέτω ότι λέει "hotter" παρόλο που μου ακουστηκε σα "harder" στην οποία περίπτωση βέβαια θα επρόκειτο για τσόντα, αλλά που τέτοια τύχη :lol:

Για μένα η καλύτερη σεζόν (και μάλλον με διαφορά) ήταν η 2η...στην πρώτη χρειάστηκε χρόνος να εδραιωθούν οι χαρακτήρες και στην τρίτη ήταν κάπως πεσμένο από άποψη έμπνευσης (κάποια στορι ήταν τραβηγμένα, και σε κάποια σημεία επαναλαμβανόταν). Παρόλα αυτά το BBT είναι η μοναδική κωμωδία (εκτός από τα animated δηλαδή Southpark, Family guy κλπ) που με κάνει και γελάω τα τελευταία 2 χρόνια οπότε συνεχίζω να το βλέπω... "Geek is the new sexy!" χαχα :lol: :lol:

Καλα δεν το συζητώ τα προμο ειναι απλα θεικά...όσο για το "breathe me" ομολογώ ότι κατέβασα και τα δύο σάουντρακ (βολ. Ι & ΙΙ) και τα ειχα στο repeat για δυο μερες όπου όταν έφτανα στο εν λόγω τραγούδι μ επιανε μια ανατριχίλα - κάθε φορά - σίγουρα η αισθηση που δημιουργησε στο φιναλε μένει αξέχαστη.... αλλα να σας πω όμως: καλοκαιράκι τώρα...ηλιος, αισιοδοξία κι εμενα όλες τις μερες με τη σειρά (και αφού τελειωσε ακομα περισσότερο) με έχουν κατακλύσει συναισθήματα του στυλ "τουτη η γης που την πατούμε όλοι μεσα θε να μπουμε" και τα τοιαύτα...κρίμα δεν είναι? :p (α! για να μη σας πω για τα όνειρα που βλέπω τώρα τελευταία που κυμαινονται από το σουρεαλισμό μεχρι την απολυτη παράνοια και νομίζω ότι και σ' αυτά συνέβαλαν τα 10ωρα που βάραγα ημερησίως μέχρι να τελειώσω και τους 5 κυκλους)

Και ναι, έφτασα επιτέλους στο φινάλε...ε, τι να πω ... "ακόμα να συνέλθει" που λεγε και μια παλια διαφήμιση. Βέβαια - επειδή τα βλεπα και μαζεμένα τα επεισόδια, είχα ήδη πλαντάξει στο κλάμα από το τρίτο επεισ. πριν το τέλος, οποτε δε μου χαν μείνει πολλά δάκρυα για το φινάλε (του οποίου η τελευταία σεκάνς δε με ενθουσίασε αρχικά, αλλά με τη δεύτερη που την είδα μου άρεσε περισσότερο και μου ταίριαξε περισσότερο με το όλο συναίσθημα). Προφανως και περνάει ανετότατα στις πρώτες θέσεις του τοπ 5 αγαπημένων σειρών έβερ! :D

χαχα! ναι αυτή είναι, ευχαριστώ! πω,πω ελεεινά καμένη ταινία!:lol: και ο τύπος -Αυστραλός - αυτοαποκαλείται "Yahoo Serious" απ' ο τι βλέπω (seriously yahoo!)

update: έφτασα αισίως στο 11ο επεισ. της 3ης σεζόν! (υπερωρίες) καλά, έχω λατρέψει τους χαρακτήρες, η σειρά είναι φακιν μπριλιαντ :p Δεν είχα ξαναδει σειρά του HBO (νομίζω. Εκτός δηλαδή απ το Tales From the Crypt και το Angels in America που ήταν μίνι σειρα) πρεπει να ομολογήσω ότι η ποιότητα της παραγωγής αγγίζει την τελειότητα... Γενικά ότι πρέπει για αντίδοτο στη φόλα που φάγαμε απ' το Λοστ φέτος - αυτές είναι σειρές ρεεεεε! :) Και το καταλαβαίνω απόλυτα αυτο που λέτε ότι ζηλεύετε, μου συμβαίνει κι εμενα συνέχεια με αγαπημένες ταινίες και- κυρίως - βιβλία. Η πρώτη φορά είναι πάντα μοναδική...μπορεί να απολαμβάνεις και τη 2η και την 6η και τη...16η φορα, μπορεί κάθε φορά να προσλαμβάνεις την ιστορία απο διαφορετική οπτική γωνία και να ανακαλύπτεις καινούριες λεπτομέρειες αλλα ο ενθουσιασμός και η αγωνία της πρώτης φοράς δεν επαναλαμβάνεται... (τωρα αυτό που μολις είπα θα μπορούσε να έχει ειπωθεί και σ'ένα αλλο context εχμμμμ...;):X)

θελω να ελπιζω οτι έχει ξεπεραστεί πια, αλλά έπεσα σήμερα πάνω του και το ξαναθυμήθηκα: το gummy bear παριζάκι υφαντής...χριστέ μου με εκνευρίζει τόσο πολύ !!!:rocket::chair::knife: (κι αυτό που το έβαζαν μετά σ ολα τα παιδικά πάρτι και ήταν σ όλα τα εμπορικά τα χριστουγεννα να λέει τα καλαντα ααααα !!:kill:)

Μια εύκολη (ελπιζω!) : Ταινία τύπου Mega-ή μαλλον Star - απογευμα σαβ/κύριακου, την έβαζαν στην TV πριν απο καμια 15ετία...ψιλοσαχλαμάρα, με έναν τύπο παρωδία του Einstein που έκανε διάφορα πειράματα και αποτύγχανε (θυμάμαι να ανατινάζονται διάφορα) και στην τελευταία σκηνή νομίζω ανεβαίνει σε μια σκηνή και παιζει την κιθάρα του και τότε όλοι αρχίζουν να χορεύουν χωρίς να μπορούν να σταματήσουν και έτσι εφευρίσκεται και καλά το ροκ'ν'ρολ...Νομίζω μάλιστα κάπως έτσι την είχαν μεταφράσει και τη διαφήμιζαν "ο άλλος αινστάιν που εφήυρε το ροκ'ν'ρολ" ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων :confused:

Ξεθαβω (ε intended το pun δεν αποφευγεται :p) το θέμα γιατί *επιτέλους* βούτηξα κι εγώ στον υπέροχο κόσμο του 6 ft under...το χα στο πρόγραμμα εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια και όλο το ανέβαλλα....κακώς! είμαι στη μέση της 2ης σεζόν και το βρίσκω όλο και πιο άψογο! όχι οτι σας λέω και τίποτα καινούριο δηλαδή, αφού από καιρό έχω προσέξει πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει δει τη σειρά και να μην την έχει αγαπήσει, αλλά είπα να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου :D Και έχω ακούσει οτι το φινάλε είναι από τα καλύτερα φινάλε σειράς (μη διανοηθεί κανείς να γράψει σποιλερ κάτω απ το μηνυμα αυτό:knife:) οπότε τη βλέπω με ακόμα μεγαλύτερη όρεξη αφού ξέρω ότι δεν προκειται να απογοητευτώ στο τέλος...Και φυσικά, καθώς τα βλέπω μαζεμένα τα επεισόδια (6 την ημέρα...μεροκάματο!) αυτές τις μέρες έχω μπει τελείως στο mood (τόσο που οι γύρω μου αρχίζουν να φρικάρουν :p)

:lol::lol::lol: OK, Ok, θα παω να εξομολογηθώ και θα κάνω και μερικές μετάνοιες ωστε να εξιλεωθώ απ την ιεροσυλία :p Οχι, χωρίς πλάκα τώρα: σε καμία περίπτωση δεν συνέκρινα τις δύο σειρές, τη βλέπω τη διαφορά ποιότητας, δεν είμαι στραβή. Ούτε καν τους δύο χαρακτήρες δεν συνέκρινα ως προσωπικότητες...η συγκριση που έκανα ήταν σε τελείως επιφανειακό επίπεδο: είπα: στον τρόπο ομιλίας/επιτονισμό και στη φωνή δεν είναι ίδιες? αφού είναι! τόσο έξω πέφτω? :wacko::p

Αν και πια μόνο ως "guilty pleasure" το βλέπω το Grey's - αφού το κατατάσσω στην κατηγορία "σαπουνόπερα" - μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά το φινάλε... Στην πραγματικότητα, μπήκα στο θέμα για να ρωτήσω κάτι εντελώς άσχετο, που άμα δεν το πω θα σκάσω: μόλις τελείωσα την 1η σεζόν του 6 feet under και κάθε φορά που έβλεπα τη μάνα της ιστορίας (Ruth), στο στυλ και κυρίως στον τρόπο ομιλίας μου θύμιζε φοβερά τη Μeredith του Grey's Anatomy...Αυτή βέβαια (F. Conroy) είναι πολύ καλύτερη ηθοποιός από την Εllen Pompeo αλλα το στυλ είναι στυλ...Υπάρχει κανένας άλλος που να χει την ίδια αίσθηση ή είναι η ιδέα μου??:wacko:

A παπα...τι ανατριχιαστική σκηνή...γενικώς δεν αντέχω να ξαναδώ 6η αίσθηση, την πρώτη φορά που την είδα δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ! Αλλά απ' ο τι θυμαμαι

Μόλις ειδα τη Λευκή Κοδέλλα (das weisse Band /the white ribbon) του Haneke...νομίζω ότι κατάλαβα (διαβασα κ μερικά σχόλια στο imdb) αλλά δεν είμαι σίγουρη... :!: Spoilers:!: αν δεν το χετε δει μη διαβασετε παρακατω!! :!: Ουφ! μπερδευτηκα τελειως μ αυτη την ταινια, αν και απο ατμόσφαιρα έσκιζε και το γενικό νοημα το πιάνουμε εντάξει (η σκληρότητα των κλειστών υπερ-συντηρητικών κοινωνιών, ο κλειστο-φοβικός χαρακτήρας και η βία που μένει ατιμώρητη πισω απο κλειστούς τοιχους, κλειστά στόματα, όπου οι θύτες μπορεί να είναι αυτοί που υποτίθεται ότι είναι οι πιο αγνοί <βλ. "λευκή κορδέλλα">) βασικά θυμιζε πολύ Dogville Εdit:@VeCo καλέ εγώ πάντα βάζω σποιλερ tag ακόμα και στα πιο ασήμαντα, απλώς επειδή ολόκληρο το κείμενο ήταν σποιλερ, για να μην είναι όλο μαυρο είπα να βάλω προειδοποίηση στην αρχή, αντί να κανω ένα κατάμαυρο ποστ...νόμιζα ότι κοτζάμ προειδοποιηση με θαυμαστικούλια και μεγάλα μπολντ γράμματα έφτανε, αλλά αν έχετε άλλη γνώμη οκ, δεν τρέχει τίποτα

Αυτό το χετε ακουσει? 0:50 κ.ε. ούτε πληρωμένος απ την κοσμοτε δε θα βγαζε τοσο καλή διαφήμιση :lol::lol::lol:

Έλα ρε σεις, σας άρεσε το τελευταίο? Εμένα μου φάνηκε πολύ μέτριο. Καλογυρισμένο δε λέω, αλλά δεν είχες τίποτα να περιμένεις απ την ιστορία κατά την εξέλιξή της, ούτε σε βοηθούσε να ταυτιστείς συναισθηματικά. Το ύφος teenage thriller το χουμε φάει με το κιλό τόσα χρόνια έτσι κι αλλιώς (κυρίως από αμερική μεριά) Κατα μέσο όρο αξιοπρεπής σειρά, αλλά κατώτερη του Κόκκινου Κύκλου. Είχε αρκετά ανέμπνευστα επεισόδια και όχι φοβερό καστ ηθοποιών. Είχε και μερικά πολύ καλά έως εξαιρετικά επεισόδια βέβαια, οπότε το τοπ 5 που είχα βγάλει παλιότερα παραμένει:

αχ την είχα δει κι εγώ! έχω την εντυπωση οτι ο τίτλος είχε να κάνει με τη χρήση της κάμερας, κάτι σα να λέμε "rec" αλλα δε θυμαμαι καλά...κάτσε να το ψάξω λιγο κι αν το βρω θα επανελθω...

Αλλο ένα μενει για φέτος? Έτσι έλεγε το τρέιλερ νομίζω, εκτός αν το μπερδεύω με το τρέιλερ του Παπακαλιάτη :p Πάντως από τα φετινά - έτσι όπως τα βλέπω τώρα στη σελίδα του Μεγκα - τα καλύτερα ήταν: 1. Αυτό με το γαμπρό και τον κουμπάρο ("Κρυμμένοι") 2. Αυτό με τη Νικολαΐδου και την κόρη της και τον ανώμαλο παππού/πατέρα ("Βελουδένιες") 3. Αυτό με τον Πουλάκη που γυρνάει στο σπίτι του πατέρα του ("Ο Βασιλιάς και το αδόνι") 4. Το πρώτο, με τη μάνα και την κορη (" Το κλουβί) και 5. Αυτό με την Τριανταφυλλίδου και το Λούλη- Bonnie&Clyde ("Δραπέτες") Τα άλλα δε μου φάνηκαν τίποτα ιδιαίτερο - είχαν διάφορα μειονεκτήματα - όχι μόνο σεναριακά (πχ. η "Πείνα" είχε καλό και πρωτότυπο σενάριο, αλλά η Τρικαλιώτη δεν παλευόταν). Όσο για το επόμενο, λέγεται "κρεβάτι στο χώμα" και από την περίληψη φαίνεται πολύ αναμενόμενο (πάω στοίχημα ότι η αποκάλυψη είναι ότι ο ;) )

Είδα τα 2 τελευταία: πολύ μέτρια και αναμενόμενα και τα 2... Αυτό με την κοπελιά που αγνοούνταν ήταν η ιστορία που χαμε ακούσει μ' εκείνο το κορίτσι στη Βέροια (σα να μου φαίνεται ότι έμοιαζε και λίγο η ηθοποιός) - εκτός απ το φινάλε βέβαια, αλλά κι αυτό να μην ήταν, αφού πέρσι περάσαμε όλη τη χρονιά βλέποντας το Χαρά Αγνοείται, μια παρόμοιου ύφους ιστορία δεν είχε και πολλά να προσφέρει - καλά, μπορεί να ναι λίγο υπερβολικό αυτο που λέω: το ότι μια υπόθεση έχει γίνει σήριαλ δε σημαίνει οτι δε νομιμοποιούνται να φτιάνονται άλλες ιστορίες με το ίδιο ύφος, απλώς το "Χαρά Αγνοείται" ήταν και πολύ πρόσφατο και πολύ καλό για να χουμε όρεξη να δούμε άλλη μια ιστορία εξαφάνισης. Όσο για το χτεσινό...τίποτα! ούτε μέχρι το τέλος δεν το είδα - ο Δαν Κλωντ σε ρόλο stalker, καθόλου πειστικός και τελείως αναμενόμενα όλα (ακόμα και η αποκάλυψη ότι το είχα υποψιαστει απ την αρχή:( Και αυτό το πράγμα με τη μουσική πια...δε λέω μ αρέσει πολύ, αλλά αυτό το "Mercy of maria" το χει λιώσει, δεν πάει άλλο! :p