elen82

Α ωραία!Πρεπει να στεiλω pm σε εσένα λοιπον ε; οκ, κι εγώ μεσα!

Kακο να είμαι απαισιόδοξη;;; Οικονομικα ισως λιγο μκαλυτερα αλλα οχι αυτο που θέλω... Οικογενιακα καθε χρόνο πιο ήρεμα και μελαγχολικα λόγω αδυναμιας αγαπημενων ατόμων να παρεβρίσκονται μαζι μας στις γιορτές... Συναισθηματικάσ προσπαθώντας να κάνω θετικες σκέψεις για καλύτερι 2007 αλλά με την υποψία οτι για τρίτη συνεχή χρονιά θα καπου εκει στον Ιανουαριο θα τελειώσω μια σχεση που ήθελα περισσότερο αποολ καθε προηγούμενη... Πείτε μου, πως θα καταφέρω για πρωτη φορά να τη σκάσω στα καλλικατζαρακια και επιτέλους να μην περάσει το δικο τους και να αλλάξουν όλα μαγικά προς το καλύτερο...;;;;

Μμμμ...ήθελα κι εγω.... :( Δεν είχα μπει όμως κατι μέρες και δε πρόλαβα.... Σας στέλνω όμως τις πιο γύκές Χριστουγεννιάτικες σκέψεις μου γιατι μου αρεσε πολυ η ιδεα!

Aν κι έχω ξαναπαντήσει στο θέμα θυμήθηκα ένα τοπ: η ειρωνία! Κι απ'τα 2 φύλα, δε παλεύεται...

Χρόνια Πόλλα΄σε όλους κι απο 'μένα! Μακάρι το φως των Χριστουγέννων να φωτίσει τις καρδιές όλων και να φέρει στον καθένα μας αυτο που θα τον κάνει πραγματικά ευτυχισμένο...!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!:)

Εγώ στα 24 δε το σώζω ε..;;;

Eγώ τη Ηeineken προτιμω αν ειναι για ξανθια, αλλά για όσους είναι πραγματικα λάτρεις του ειδους έχω μια προταση να κανω. " Aventinus" λέγεται και είναι σχεδον κόκκινη. Θα τη βρείτε σε όποιο μαγαζι στυλ beer academy πατε αλλά και στα σουπερ. Με προσοχη όμως γιατί ζαλίζει. Θα με θυμη θείτε...

Αυτό με το κινητο το παθαίνω κι εγώ. Ειδικά αφού το έχω χεσει 3 φορές... Κι έχει γέλιο όταν το παθαίνω μπροστά σε κόσμο που αφού έχω αλλάξει 13 χρώματα σε 2 δευτερόλεπτα, παρατάω ότι σοβαρο κι αν κάνω ή λέω εκείνη την ώρα με τη φραση: "μια στιγμη, μια στιγμή, έχασα το κινητό μου..." Μέχρι να ακολουθλήσει η καθησυχιστική επόμενη φράση..."α όχι, εντάξει..." Γενικά παθαίνω διάφορα αγχοτικά...

Δε διάβασα το link και τις άλλες εκδοχές αλλά το έιχα ακούσει κι εγώ. Μας το είχε πει μια καθηγητρια στο Λύκειο με ακριβώς την ίδια εξήγηση και το έχω ξαναακούσει κι αππό αλλου. Μου φαίνεται λογικό πάντως γιατί εκτός των άλλων διαφορετικλα και ολογράφως στα αγγλικά κάτι θα σήμαινε. Πάντού υπάρχει λιγο Ελλάδα...

Δεύτερος κύκλος δε θα υπάρξει ούτως ή άλλως, το έχει πει ο Καπουτζίδης στη συνέντευξή του. Εντωμεταξύ αόύ ξέρουμε όπως κάποιος ανέφερε ότι στο επόμενο παέι η Ζουμπουλία στο νοσοκομείο λογικά τραυματίζει αυτός την Ζουμπουλία φαντάζομαι... Αλλλά οι άλλοι πώς θα γλιτώσουν και να γίνει αυτό δε μπορώ να φανταστώ. Εκτός κι αν τον πιάσουν αυτόν στο φιλότιμο και τον ''γυρίσουν" αλλά δε νομίζω πια... Επίσης πολύ καλό ήταν αν προσέξατε το κομμάτι στην αρχή στο δοκιμστήριο. Πού όλοι προσπαθούσαν να συνενοηθούν με νοήματα και η κλασική Νταλια.... ρωτούσε με νοήματα αν τους άρεσε η τάδε ταινία...!Κάτω απ' τα γέλια είχα πέσει!!!:lol:

Eπίσης μακράν απ'τις καλύτερες ατάκες ήταν αυτή με το Παρίσι... -Καλέ αυτός είναι με το εσώρουχο! - Μετά το βγάζει (μαζί με θεική εκφραση εκεί...) - Θεοπούλα τί έκανες στο Παρίσι..? -Θραύση...!

Eίμαι με την κολήτή μου διακοπές τη χρονιά που έχει βγει και ακούγεται πολύ το " τι ώρα είναιθ δε θα ρωτησω κι αν θα σε χάσω δε θα μιλήσω κτλ.΄"" Κάνουμε λοιπόν βόλτα σε ένα δρόμοο και συναντάμε μια τσιγγάνα καθησμένη κάτω που ζητιάνευε. Και μας ρωτάει " Συγγνώμη κορίτσιά, τί ωρα είναι?" Κι εμείς ταυτόχρονα χωρίς καν να το σκεφτούμε ή να΄'χουμε προφανως συννενοηθελι γυρνάμε και της απαντάμε :" Δε θα ρωτήσω!". Χαμός στα γέλια, τα' παιξε η γυναίκα...! Θα θυμηθω άλλες και θα πω.

Ίσως στη δεκαετία του 90. Εκεί που τα μόνα μου προβλήματα ήταν αν θα με αφήσουν οι γονείς μου να ξενυχτίσω λίγο παραπάνω κι αν θα πάω στη συναυλία του Κορκολή αναλόγως με το μέσο όρο του τριμήνου μου...κι οτι ο κολλητός μου με πήρε τηλ λιγότερες φορές απ' ότι εγώ.. Ναι, κάτι τέτοια θεωρούσαμε σοβαρά προβλήματα τότε! Μετά καταλάβαμε ποιές είναι πραγματικές αιτίες τσακωμών σε παρέες... Τότε που δεν είχα πληγωθεί και δεν είχα λόγο να πληγώσω,ούτε και κατά λάθος, κανέναν κι όλα ήταν πιο αθώα και πιο γλυκά :rolleyes: Εντωμεταξύ σκέφτομαι κάποιες φορές να ζούσα στη δεκαετία του 60, λόγω απλότητας και περισσότερης αθωότητας των όλων καταστάσων, του ρομαντισμού που υπήρχε τότε πριν ισοπεδώσουμε τα πάντα.... Αλλα όσο το ξανασκέφτομαι δε παίζει, θα με είχαν κρεμάσει...! Αντιδρώ στα πάντα που με ενοχλούν και κυρίως όλοι μου οι φίλοι είναι αγόρια, και δε με ενοχλέι να κάνω μαζι τους ότι βλακεία μου κατέβει μεσα στη μέση του δρόμου ή σαχλαμάρες στις 2 η ώρα το βράδυ στην είσοδο της πολυκατοικίας μου...ή μέσα...! Μαλλον θα είχα σοβαρό πρόβλημα εκεί...!

Woyduli μ'έχεις καλύψει απόλυτα.... Μαζί κι εσύ Πετρο μ' αυτό. Η μεγαλύτερη διαστροφή στον έρωτα είναι... να κυνηγάς αυτό που σε πληγώνει και να πληγώνεις αυτό που σε κυνηγάει... Δεν ήξερα πως να εκφράσω ακριβώς αυτά που ήθελα να πω. Πείτε μου κάτι παιδιά. Πιστεύετε οτι ο πραγματικός έρωτας- αγάπη δε χάνεται ποτέ , ή ακόμα κι αν χαθεί θα υπάρξει μια στιγμή που αυτοί που είναι φτιαγμένοι για να είναι μαζί θα ξαναεννοθούνε? Θέλω να το ελπίζω πάντως, για να μη κάνω διαρκώς τη σκέψη οτι οτι ίσως ''δίνομαι" σε΄λάθος πράγματα. Αυτά τα νομίζω, που έλεγε κι ο wouduli.

To 2005 ήταν η χρονιά των πτυχίων κι αυτό είναι το καλό για μένα! Πήρα το F.C.E. (και ναι, είναι σημαντικό...)και πήρα και το πτυχίο στη σχολή μου! Τί θα το κάνω τώρα είναι άλλο θέμα...:rolleyes: Γνώρισα έναν έρωτα που μ' έκανε να περάσω απίστευτα καλά. Έχασα όμως μια μεγάλη αγάπη, που αν συνέχιζε θα είχα να πω ίσως τώρα τα καλά των προηγούμενων... Αλλά δε πρέπει να στεναχορηθώ μάλλον γιατί εγώ το διάλεξα. Το 2006 προσπαθώ να το δω αισιοδοξα και να αποφύγω παρόμοια λάθη....

Σε ποιόn ανήκει μια καρδιά σ' εκείνον που την έχει, ή σε αυτόν που αγαπά γι' αυτόν που αυτή αντέχει;;;

Βρε καλέ μου, τί εύχεσαι τέτοια πράγματα. Κι ο αδερφός μου την ίδια ελπίδα έχει απ΄το πρωί, να γίνει σεισμός να χάσουνε μάθημα! Χαλαρώστε... Έτσι και πριν κανένα δύμηνο ευχόταν να γίνει κάτι να χάνει μαθήματα και τσουκ... έσπασε το χέρι του και τρέχαμε κάθε λίγο 1μήνα. Σοβαρεφτείτε παιδάκια μου.... μΗΝ ΕΥΧΌΜΑΣΤΕ ΤΈΤΟΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ!:blink: Πάντως κι εγώ παιδιά από τη διάρκεια εντυπωσιάστηκα!Δεν τέλειωνε με τίποτα....

Δεν έχω δει πουθενά τέτοιους κάδους. Μερικές φορές η μαμα τα δείνει στην εκκλησία, αλλά συχνότερα τα κατεβάζω κάτω σε σακούλες, όχι κοντά σε στα σκουπίδια, κι είναι γεγονός οτι μέσα σε ελάχιστο χρόνο έχουν γίνει καπνός... Το θέμα είναι οτι πρέπει να το κάνω πάλι και βαριέμαι να κάτσω να τα ξεδιαλέξω... Βαρετό ε?

Όντως πολυ ωραίο το meeting παιδιά,συμφωνώ να το κάνουμε συχνότερα. Το μέρος μια χαρά, από χώρο κι από θέμα πρόσβασης. Γέλοιο είχε, ωραία περάσαμε. Super η φωτογραφία!(Δε το λέω για μένα βέβαια, είπα ότι τα πάω καλά με τα φώτα της δημοσιότητας και σκάω τα χαμόγελα όπου δω φλας...:) ) Όντως, η φωτογραφία με τα κινητά να απειλούν να φάνε την πίτα που είναι??? Nα το ξαναπάθουμε σύντομα!!!

Το θέμα είναι να μπορούμε να κρατάμε εμείς τα όρια. Προφανώς και είναι απέίρως πιο εύκολη η ζωή μας με αυτά! Σκεφτείται να κλειστείσ στο ασανσερ, να χαθείς , να αργήσεις στο ραντεβού, να αλλάξεις ο τόπος συνάντησης, απ΄τα πιο απαραίτητα δηλ. αλλά και τα υποτιθέμενα απαραίτητα του στυλ πως θα φτάσω τόσο μακριά αν δεν ακούω mp3, κάτσε να σε βγάλω φωτο να σε έχω, ας μπω 2 λεπτά στο ιντ να κοιτάξω τί ταινία παίζει... Είναι καλό και πρέπει να πηγαίνουμε μπροστά εννοείτε. Αλλά το θέμα είναι να το εκμεταλευόμαστε ως εκεί που δε μας χαλάει και να μην το κάνουμε αιτία για νεύρα κτλ. " Δε μου κάνει αναπάντητη, δεν απαντάει στο μήνυμα, το΄χει κλειστό αρα με αποφεύγει, ή βαρέθηκε ή τράκαρε ή του το κλέψανε και τον σκότωσαν ή ή ή..." Ας κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη κι όχι πιο δύσκολη χωρίς λόγο. (Μεταξύ μας βεβαια, τα λέω και για να τ' ακούω...).

Το ωραίο είναι οτι κάναμε το θέμα τις μέρες ακριβώς τώρα που γυρίζει στο μυαλό μου περισσότερο από ποτέ. Το πώς μπορούμε να απαλάγούμε απ' το φαινομεναλισμό νομίζω το έχω ήδη απαντήσει αρχικά. Τώρα μου ήρθε στο μυαλό που είχα διαβάσει αρκετά παλιότερα και νομίζω κολλάει εδώ : "Kι αν σε πλήγωσα καρδιά μου συγχώρεσε με. Εγώ φταίω πίστεψα σε ξένες καρδιές και όχι στη δική μου..." Νομίζω πως εδώ κρύβεται η απάντηση σε όλα. Και μακάρι να ήταν περισσότερες οι φορές που θα μπορούσαμε να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε χωρίς να επιρεαστούμε από κανέναν κι από τίποτα. Απόλυτα αυτό εγώ ίσως το έχω πετύχει ελάχιστες στιγμές, αλλά αυτές είναι και οι καλύτερες που θυμάμαι. Βέβαια ίσως αυτό όπως αναφέραμε πάλι να έχει συχνά και κάποιο αντίτημο, κι ίσως αυτό να σε κάνει τελικά να τρομάζεις και να μην τολμάς ξανά να αντισταθείς στα συμβατικά, αλλά εδώ είναι η παγίδα. Να μπορέσεις να επιμείνεις στα δικά σου θέλω, να συνεχίσεις στα δύσκολα να ακούς τον εαυτό σου!

Ωραίο θέμα παιδιά, και "δυνατό"... Να απαντήσω πρώτα σε σενα Hydro. Δεν είναι δυνατόν να αποκτήσεις αυτό που πραγματικά θέλεις αν δεν έχεις τη δύναμη να τολμήσεις να το προσπαθήσεις. Ακόμα κι αν έχεις απογοητευτεί, ξανά και ξανά... Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μην κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας,χωρίς συμβιβασμούς.... Αλλά θέλει επιμονή, και κότσια γι΄αυτό. Το θέμα τώρα το είχα σκεφτεί κι εγώ τελευταία. Σκεφτόμενη περισσότερο τις σχέσεις βασικά. Πόσες φορές έχει τελειώσει κάτι ακόμη κι αν εμείς δεν θέλαμε πραγματικά να τελειώσει? Γιατί είπες δεν πάει άλλο, δεν γίνεται, γιατί όλα έτσι δείχνουν ή ακόμα χειρότερα γιατί όλοι έτσι λένε...? Είναι συγκεκριμένα γεγονότα που σου λένε να φύγεις, κι αν κάνεις διαφορετικά τότε όλοι θα σε πουν μ@λ@κα.. Αλλά ποιός μπορεί να ξέρει περισσότερο από εμάς αν υπάρχει ταύτηση ψυχής, ή πραγματική αγάπη, ή κάτι που μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να ξέρεις. Είναι πολύ κακό να αρκούμαστε στην επιρροή των άλλων και δυστυχως όταν θα το καταλάβουμε θα είναι ήδη αργα γιατί θα έχουμε συμβιβαστεί και θα το παίζουμε ευτυχισμένοι. Είμαι σίγουρη για παράδειγμα οτι στους ποερισσότερους θα έχει συμβεί να κάνουν πίσω σε μια σχέση που θέλουν αν πέσουν όλοι επάνω τους να τους λένε τις φαινομενικά σωστότερες επιλογές... Ειδικά αν αυτές είναι αρκετές. Πιο συγκεκρημένα π.χ. "αυτός σου πάει περισσότερο, είναι πιο είναι πιο... έχει πιο μπλα μπλα μπλά..." ή χειρότερα ακόμη "κοίτα πόσα σου έχει κάνει, γιατί κάθεσαι ακόμα, μην ασχολήσαι άλλο μπλα μπλά μπλα..." Έχω κάνει πολλές φορές τη σκέψη τελευταία πως ένας μεγάλος φόβος μου είναι να μη περάσω τη ζωή ζωή μου με λάθος άτομο. Λόγω των φαινομένων... Όχι οτι ξέρω αν και που βρίσκεται το σωστό αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Δε θα αναφερθώ στη φιλία τώρα γιάτι ήδη έχω γράψει έκθεση και θα γίνω κουραστική. Λέω μόνο πόσες φορές υπάρχουν που όλοι μας βγαίνουμε με κάποια άτομα απλά και μόνο συμβατικά. όχι ότι δε το θέλουμε, αλλά ίσως δεν υπάρχει και πραγματική επιθυμία να τους δούμε, αλλά έτσι συνηθίζεται καιρό τώρα. Θέλω να ευχηθώ κλείνοντας, μαζί με καλή χρονιά, να προσπαθήσουμε να ακούμε στην καρδιά μας, όσο παλαιομοδίτικο κι αν ακούγεται και αντίθετα στην εποχη,στο μέσα μας κι όχι στο έξω, στις επιθυμίες μας κι όχι στα κοινά δεδομένα που άλλοι μας θέτουν. Μόνο έτσι τα μηνύματα "ότι επιθυμεις..."κτλ μπορει να βγουν όντως πραγματικά. ν Χρονια πολλά, ότι επιθυμούμε κι ότι μας αξίζει... Sorry αν κούρασα:O

Αν και ψήφισα Σαντορίνη λόγω ομορφιάς γιατί το αγαπημένο μου νησί λείπει απ' τις επιλογές? Είμαι ερωτευμένη με την Πάρο, είναι πιστεύω ο συνδιασμός των πάντων. Ομορφιά, ηρεμια και κίνηση , ζωή,διασκέδαση... Για όλους τους συνδιασμούς,παρέες, σχέσεις. Όποιος ξέρει ας πει, αν δεν είμαι αντικειμενική μάλλον είχα περάσει πάρα πολύ καλά.:O

Αγαπημένα μου ήταν το μικρό μου πόνυ, οι φωτεινούληδες και η σαντιμπελ. Αλλά και το άλλο...Θυμάται κανείς έναν παππού που καθόταν μ΄΄ενα σκύλο δίπλα στο τζάκι και έλεγε ιστορίες??>Παππού Αριστοφάνη νομίζω τον έλεγαν. ..Παντώς καμία σχέση παιδειά τα παιδικά του τότε με του τώρα,τότε τα έβλεπες για να χαλάρώσεις,άλλο επίπεδο, τώρα δίχνουν στα παιδιά ότι χειρότερο και μακελεύονται μετα και μεταξύ τους...

Πάντως εγώ δε μπορώ να αμφισβητήσω εντελώς οποιαδήποτε ύπαρξη μεταφυσικών φαινομένων στη ζωή μας. Απλα γιατί πολλές φορές μου έχουν συμβεί διαφορα. Κυρίως όνειρα που κάτι σημαίνουν αλλά και άλλα, ιδιαίτερα διαισθήσεις. Συχνά μου΄χει τύχει να νοιώθω οτι θα δω κάποιον δικό μου και χωρίς να υπάρχει λόγος να αλλάξω εντελως το δρόμο μου και να πέσω πάνω του. Ξέρω πως κάποιοι θα πουν σύμππτωση αλλά ίσως δεν είναι. Απ' τα πιο κραυγαλέα που μου έχει συμβει πάντως είναι το εξής:Είμαι με την κολλητή μου σινεμά σε κάπποια φάση που κι οι 2 μας είμασταν πολύ δεμένες με ένα άτομο. Βλέπουμε λοιπόν τα τρέιλερ και δίχνει έναν τύπο σε ενα αμαξι να οδηγεί. Χωρίς να καταλάβω το γιατί γυρνάω στην κολλητή μου και λέω "ρε συ, μου φάνηκε οτι ήταν στο αμάξι ο Νίκος και έτρεχε. είναι καλό αυτό τώρα?" Ούτε καταλαβα κι εγώ γιατί το είπα κι όπως ήταν αναμενόμενο γύρισε κι η κολλητή μου και μου είπε κάτι του στυλ "πας καλά?τι λες?"Τίποτα. Απλά όταν γυρίσαμε σπίτι εκείνη τον πήρε τηλέφωνο και μετά πήρε εμένα για να μου πει "Ο Νίκος είχε πριν ένα τρακάρισμα με το αυτοκίνητο γιατί έτρεχε πολύ..." Τα σχόλια δικά σας... :O