jamez29

Η Monster 600 του 99 τι λέει? Δε μ'ενδιαφέρουν οι επιδόσεις αλλά η οδηγική συμπεριφορά και η εύκολη μετακίνηση στην πόλη. Τη βρήκα 2900.

Άκουσα το τελευταίο των Γάλλων avant-garde blacksters Deathspell Omega και έπαθα πλάκα. Σε όσους από εσάς ο όρος intellectual black metal σημαίνει κάτι το προτείνω σαν must. Σίγουρα στα top της χρονιάς, και πολύ ψηλά μάλιστα :devil:

Θεοί. Και ο Attila η πιο επιβλητική φυσιογνωμία που έχω δει ποτέ live. Δέος! Photos κανείς?

Μιλάμε για 8 ολόκληρα χρόνια πριν κυκλοφορήσουν οι Slipknot ο ντεμπούτο τους. Βέβαια οι Bungle υιοθέτησαν το συγκεκριμένο image για ένα δίσκο.

Δεν ξέρω τι έκανε ο Patton αλλά ένα είναι σίγουρο: οι Mr. Bungle μαμάνε!!! Super psycko καταστάσεις (εννοείται και με μεγάλες δόσεις χαβαλέ), τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Δείτε επίσης κάποιο live για να καταλάβετε από που επηράστηκαν οι Slipknot για τη σκηνική τους παρουσία.

Δυστυχώς το live των DHG απέδειξε αυτό που υποψιαζόμουν: πως η απόκοσμη ατμόσφαιρα του υπεραριστουργήματος 666 International δεν γίνεται να αναπαραχθεί αυτούσια ζωντανά, ειδικά χωρίς τον Aldrahn. Και πέρα του θεού Vicotnic και του φιλότιμου Kvohst, οι υπόλοιποι δε μου γέμισαν το μάτι. Άσχετο: ακούστε τους θεούς Mr. Bungle και προσκυνήστε. Τραγουδάει ο Mike Patton. Για αρχή προτείνω το ομώνυμο (σπέρνει) και μετά το παρανοϊκό Disco Volante (άνετα στο πρoσωπικό μου all-time top ten).

SOAD εύκολα

Είναι επίσημο: Mayhem live 24/11 Αθήνα, 25/11 Θεσ/νίκη! http://www.thetruemayhem.com/chaos.htm Όσο για το Supervillain Outcast δεν ξέρω, κάτι με χαλάει... Μάλλον το ότι δεν είναι αρκούντως νορβηγικό. Όσοι είναι γνώστες, κατάλαβαν τι εννοώ.

Το οποίο αν και αρκετά καλό είναι λίγο για τη μπάντα που έβγαλε το αριστούργημα 666 International. Aldrahn come back!!! Και κάτι άκουσα για Mayhem τον Νοέμβρη! :scared:

21/10 live οι Dodheimsgard στο Gagarin! :up:

Λοιπόν παιδιά ξεκολείστε απ'το θέμα δράση, εφέ κτλ. Δεν είναι εκεί το ζουμί. Το Death Proof είναι πολύ καλό αλλά δε γυρίστηκε για να παιχτεί μόνο του, ούτε πρόκειται για τη νέα ταινία του Tarantino. Είναι ειδική περίπτωση και το γεγονός ότι παίζεται αυτόνομα το αδικεί.

Απλά κορυφαίο! Πετυχαίνει περισσότερο το σκοπό του από το Death Proof, cult b-αισθητική, πολύ αίμα. Στη μισή ταινία έκλαιγα από τα γέλια! :cool::cool::cool: Συγκρίνεται -αλλά δεν ξεπερνά- με το τρισμέγιστο Braindead του P. Jackson.

Παρά τις καλές στιγμές δε βρήκα κάτι στο Systematic Chaos που να μην το έχω ξανακούσει. Για μένα πρόκειται μία σούμα της Rudess περιόδου τους. Πιθανώς να είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει μετά το Scenes αλλά μέχρι εκεί. Πάντα θα έχουν όμως ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, όχι μόνο για τις δισκάρες που έχουν βγάλει, αλλά κυρίως γιατί με έκαναν να βγάλω τις metal παρωπίδες και να ψαχτώ μουσικά ανεξαρτήτου είδους. ;)

Κάποιες σκέψεις για το μέχρι και πριν κάποια χρόνια αγαπημένο μου γκρουπ. Το αριστούργημά τους κατ' εμέ είναι το τεράστιο Awake. Μέχρι και το Scenes... όμως έβγαζαν δισκάρες. Από κει και πέρα έπεσαν στην παγίδα που οι ίδιοι δημιούργησαν, καταφεύγοντας σε κάθε δίσκο στα κλισέ του progressive-regressive (τεράστια κομμάτια, ατελείωτα solo, βάζουμε σε κάθε δίσκο λίγο απ' όλα, αντιγράφουμε τα αγαπημένα μας group). Eντάξει η αποχώρηση του Moore ήταν μεγάλη απώλεια όμως γιατί σώνει και καλά να βγάζουν δίσκο κάθε 1,5-2 χρόνια? Απ'την άλλη για να είμαι δίκαιος κάθε μεγάλη μπάντα κάποια στιμή είναι λογικό να αρχίζει να παρουσιάζει συνθετική κόπωση, και όταν για τους Theater η φάση αυτή περιλαμβάνει αξιόλογα album όπως τα 6 Degrees, Train και το τελευταίο, τότε σίγουρα μιλάμε για σπουδαία μπάντα. ΥΓ1: Το Systematic Chaos -παρά τα προαναφερθέντα κλισέ- είναι σίγουρα καλύτερο από το μέτριο Octavarium και σε γενικές γραμμές με ικανοποίησε. Α, και το documentary του bonus DVD ήταν απολαυστικό. ΥΓ2: Οι Νορβηγοί είναι το έθνος που έχει πιάσει την πεμπτουσία της προοδευτικότητας. Hail to Thorns, Dodheimsgard, Ulver, Mayhem, Arcturus, Ved Buens Ende, Virus! Όχι, δεν το γύρισα στο black, ακούω από King Crimson, Nick Cave και Βjork μέχρι Nile, Converge και Meshuggah.

Το remake του Dawn εννοείτε? To original είναι απ'τις πιο cult ταινίες ever και αποτελεί το δεύτερο μέρος της τετραλογίας του Romero (Νight of the living dead , Dawn of the dead, Day of the dead, Land of the dead). To Νight είναι από τις πιο σημαντικές ταινίες στην ιστορία των ταινιών τρόμου και η βασική επιρροή για το πολυαγαπημένο video game Resident Evil.