OffTopicMan

Τωρα ειδα και εγω καλύτερα τι εχει γραφτει. Προφανως αναφέρεται στη προηγουμενη σχεση της οπου το αγορι της την ειχε σακατέψει. Δεν θα αναφέρω λεπτομερειες... Η αλήθεια ειναι πως δεν θα μπορεσω ποτε να σας μεταφερω το χαρακτηρα της Γεωργίας και καθε Γεωργίας, αλοιμονο όμως σε αυτους που δεν μπορουν να ελεγξουν τετοιο χαρακτήρα. Ισως τελικα να επρεπε να την ειχα αφησει να κοπει τοτε. Ισως δινω πολυ μεγαλυτερη σημασια στα γεγονότα και θα επρεπει να τα παρατήσω. Αλλα μου σηκωνεται η τριχα οταν παρουσιαζει τον εαυτο της αγγελικα πλασμενο ενω ξεχνάει να αναφέρει "λεπτομέρειες". Απο σημερα ειδικα μου χτυπανε καμπανάκια που μου λένε πως πρεπει επιτελους να δώσω ενα τέλος. Και δυστυχως οσο και να με ποναει και να εχω γεμίσει τυψεις για τη συμπεριφορα μου απέναντι στη Μαρία, δεν θα επιλέξω να επιστρεψω σε αυτη γιατι ξερω πως δεν θα ειμαι ευτυχισμενος.

Ισως μερικοι απο εσας θελετε να μαθετε τη συνέχεια... Πριν 2 εβδομαδες, αφου εχω χωρισει με τη Μαρία αποφασίζω να το πω στη Γεωργια. Η πρωτη της εντύπωση ειναι χλευασμος, ειρωνία και εντονη λογομαχία (το θεικο ειναι πως περιμενα να χαρει αντι να αντιδράσει ετσι). Με αμφισβητει, με σπρωχνει, εκνευριζομαι, χανω την ψυχραιμια μου τη γραπώνω και τη σφαλιαριζω 2-3 φορες (νομιζω πως της αξιζαν πολλες παραπάνω). Με φτυνει κατάμουτα (κατα την ολη διαρκεια αισθανομαι λες και εχω να κανει με δαιμονισμενο άτομο) και στο τελος καταληγει να σπασει (μεσα σε δευτερολεπτα ολα αυτα) ενα ποτηρι που ειχα στο δωματιο μου και να προσπαθησει να κανει ζημια στον εαυτο της (κοψει τις φλεβες της;?)...βαζω οση δύναμη εχω και της ακινητοποιώ τα χερια (γεμιζοντας την μελανιες). Πραγματικα σοκαρισμενος απο το ολο γεγονος και οτι τελικα εχει καταφερει και εχει ματωσει στη παλαμη δεν την αφηνω να φυγει απο το σπιτι μου. Καθολη τη διαρκεια του σκηνικου φωναζε, ουρλιαζε και πρεπει να την ακουσε ολη η γειτονια. Μετα το γεγονος προσπαθησα να τη φροντισω οσο μπορουσα (ειχα και ειχε γεμισει αιματα) αλλα αυτη ήθελε να φυγει. Πραγματικα ετρεμε η ψυχη μου μην τυχων και φυγει και κανει καμια ακομα χαζομάρα η χειρότερα να ισχυριστει πως τη βάρεσα. Μετα απο παρακαλια και αφου μου υποσχεθηκε πως δεν θα κανει τιποτα κακο στον εαυτο της και αφου ειχε ηρεμισει, πηγε σπιτι της.... Πριν ελαχιστες ημέρες πήγαμε και διακοπες μαζι οπου περασαμε όμορφα. Εκει ήμουν με μια ήρεμη Γεωργια, γεματη κατανόηση, βοήθησε στα εξοδα...γυρισα και γύρισε με άριστες εντυπώσεις. Οσο περνάνε οι ημερες συνειδητοποιω πως εχω αν κανει με ενα μικρό κορίτσι κατα βάθος που εχει περάσει πολλα άσχημα, φοβάται τη μοναξια και πρεπει να του συμπεριφερεσαι ως μικρο παιδι...αλλα καποια πραγματα συνεχιζω να μην τα καταλαβαινω.. Ειμαι σε απιστευτη ψυχοφθόρα κατασταση και ειλικρινα εχω αρχισει να αναζητω απεγνωσμενα την ηρεμία μου. Ειναι η πρωτη φορα στη ζωη μου που εμπλεκομαι σε τετοιους καβγαδες..με τη Μαρια ουτε καν ειχα διανοηθει να την ακουμπησω...εδω εχω να κανω με μια κοπέλα που βγαινει εκτος ελέγχου, χελυαζει και ειρωνευεται με απιστευτο τροπο και κανει λες και επιζηταει τετοιες καταστάσεις. Το κερασάκι στη τούρτα ειναι πως μόλις σήμερα ανακάλυψα πως εχει κανει θεμα τη "βία στη σχεση" με πρόσφατο παράδειγμα το παραπανω το γεγονος. ( http://www.help-net.gr/forum/viewtopic.php?t=267 θαυμαστε...). Στο γεγονος πως στο πρωτο ατομο (Αγορι) που της εστειλε pm στο εκει forum το πηρε τηλεφωνο και αρχισαν να μιλανε, πως σκατα θα πρεπει να αντιδράσω; Να το αγνοησω; Να πω, " ε νταξ, φυσιολογικο ειναι". Ενδεικτικα αναφερω πως την ειχε παρει τηλεφωνο, ειχε ενα προβλημα να του μιλησει ανετα αφου ημουν μπροστα και οταν ρωτησα ποιος ειναι μου ειπε "ενας παλιος συναδελφος". Μετα ομως απο ημερες υστερα απο πιεση εμαθα πως ηταν ενα ατομο απο το φορουμ. Δεν χρειαζεται να αναφερω ξανα για το κινητο της που καθε φορα που χτυπαει/ερχεται μηνυμα θα ειναι *παντα* καποιος φιλος; Δεν υπαρχουν μονο αρνητικα σε καμια περιπτωση. Εαν δεν ειχα περασει αριστα στις διακοπες (μου απεδειξε πως δεν χρειαζεται να περασει χλιδατα για να περασει καλα) και εαν δεν μου συμπεριφεροταν τοσο καλα τις τελευταιες ημερες θα ειχα χωρίσει. Αλλα μαλλον κανω τα στραβα ματια σε πραγματα που δεν θα επρεπε. Ναι την αγαπαω, ναι κατανοω πως εχει προβληματα στο χαρακτηρα της αλλα δυστυχως μου ειναι δυσκολο να μπορω να ελεγχω παντα ολες τις καταστάσεις.

Χωρισα με τη Μαρία πια και ειμαι με τη Γεωργία... Δεν μπορω να δωθω συναισθηματικα 100% στη Γεωργια, οι τυψεις με τυρανάνε απο το πρωι μεχρι μεχρι το βράδυ για το πόνο που έδωσα στη Μαρία και υπάρχουν στιγμες που ενω περνάω πολυ καλα με τη Γεωργια αλλες φορες μου λειπει η σχεση μου με τη Μαρία. Σημερα της ειπα(Γεωργία) να φαμε εξω το βραδυ και μολις της προτεινα μισα μισα αρχισε να μου στελνει μηνυμα και να μου λεει πως της τυχαίνει πρωτη φορα να της λενε οτι θα τη βγαλουν για φαγητο και θα πρεπει να πληρωσει μισα μισα. Σημειωτεον πως οσες φορες εχουμε βγει για φαγητο εγω πληρώνω. Νομίζω πως τελικα η καλύτερη λύση ειναι να μεινω μονος μου και να σκεφτω τι πραγματικα θελω.

Ναι εχω όντως εχω πλακα. Δεν μπορω να δικαιολογηθω οσο αφορα τη Μαρια. Θα επρεπε να το ειχα τελειωσει απο πιο νωρις ή εστω να μην είχα μπει σε αυτη τη διαδικασία. Συμφωνω. Εαν χωριζα με τη Μαρια εχεις την εντυπωση πως η Γεωργια θα χωριζε απο το αγόρι της; Φυσικα και οχι. Και εδω θα συμφωνήσω μαζι σου. Μπορει η Μαρια να με λατρευει αλλα δυσκολα νομιζω πως θα νιωσω οτι θα πρεπει να νιωσω για να ειμαι παντα μαζι της. Επειδη ειναι κακο όμως να γενικευουμε και ναι μπαινουμε στη λογικη του ολοι οι αντρες ειναι γουρούνια, ολες οι γυναικες ειναι φουτάνες, προσωπικα προτιμω να μην βαζω τους παντες στο ίδιο τσουβάλι και απλουστευω τοσο πολυ τα πράγματα. Για εμένα δεν ειναι παιχνιδι οτι περιέγραψα. Και σκεψου λιγο πως για να εχει γινει οτι εχει γινει ισως η Μαρια να μην ηταν σωστα απέναντι μου στα 3+ χρόνια σχεσης. Anyway...

ok, there is the full story: Παίδες τη γνώμη σας… Τον Αύγουστο του 2005 ξεκίνησε σαν φλερτ με μία συνάδελφο (Γεωργία) που στα μάτια μου φαινόταν ή πιο γλυκιά και όμορφη γυναίκα στο κοσμο… Για να μην τα πολυλογω αν και εγω είχα ξεκαθαρίσει εξαρχης πως εχω σχεση (η οποία ήταν προβληματικη..δεν πήγαινε καλα στο ερωτικο κομμάτι ειδικα) αυτή δεν μου ξεκαθαρισε από την αρχη πως εχει επίσης σχεση. Το όνομα της κοπελας μου: Μαρία Στην αρχη ήταν σαν ευχαριστο παιχνίδι…υπήρχε τρομερη χημεία…σχετικα άπειρος εγω, τρομερα έμπειρη αυτή (με περνάει δύο χρόνια και μετράει μακραν περισσότερες εμπειριες/σχέσεις)….ουτε ζήλειες ουτε τίποτα. Ειχα τη σχεση μου και αυτή τη σχεση της. Οσο περναγε ο καιρος αρχισα να εκδηλώνω εντονα συναισθήματα και να την ερωτεύομαι πολύ. Αρχισε να γίνεται τρομακτικα οδυνηρό το γεγονος πως ερχόταν η στιγμη που θα πήγαινε στο αγορι της και φυσικα θα ήταν μαζι και θα κανανε ότι εκαναν. Οσο πιο πολύ περναγε ο καιρος τοσο πιο πολύ απομακρυνόμουν από τη σχεση μου. Η ερωτικη επαφη έγινε σπανια ως καθόλου ενώ πόναγα απιστευτα στη σκεψη πως αγγίζει καποιος άλλος τη Γεωργία. Το τελευταιο καιρο ειχα απομονωσει τελειως τη κοπέλα μου (καμια επαφη, την έβλεπα μια φορα την εβδομαδα) και προσπαθουσα με κάθε τροπο να βλέπω η Γεωργια. Ακόμα και στα γενεθλια μου απομόνωσα τη Μαρία προκειμενου να είμαι με τη Γεωργια. Η Γεωργία όμως στα δικα της Γενεθλια αλλα και την ημερα του Αγίου Βαλεντίνου είχε προτιμησει να είναι με το αγόρι της. Σε γενικες γραμμες ενώ ειχα φέρει τα πάνω κάτω για να ειμαι μαζι της οσο και εάν πληγωνε αυτό τη Μαρια, η Γεωργια είχε καποιες default ημέρες που θα εβλεπε το αγόρι της και αυτό δεν αλλαζε με τίποτα. Φυσικα αισθανόμουν ως ο μεγαλύτερος μαακας που υπάρχει στο κόσμο. Οσο περναγε ο καιρος η ζηλεια δημιουργούσε εντονους τσακωμούς με αποτέλεσμα να ανταλλασουμε βαριες κουβέντες. Καπου η αρχικη μαγεια αρχισε να χάνεται. Διαπίστωσα πως η Γεωργια είναι λίγο ασταθης ψυχολογικα με εντονες τάσεις εγωισμου και απροβλεπτη συμπεριφορα όταν φόρτωνε. Φώναζε, έβριζε, μιλούσε χυδαία…. ένα άλλο προβλημα ήταν/ειναι τα συνεχη μικρα και μεγάλα ψέματα που μου ξεφούρνιζε. Ειτε χτυπαγε το τηλεφωνο ειτε της εστελναν μηνυμα στο κινητο εγω ειχα μαυρα μεσανυχτα για το ποιος θα μπορούσε να είναι. Αλλα ακομα και εάν μου έλεγε, θα μου έλεγε ψεματα. Να το πώ απλα..λόγο της ομορφιας της και του χαρακτηρα της (ευθυμη..ισως παραπάνω από το κανονικο) την περιτριγύριζαν πολλα αγοράκια με αποτέλεσμα εγω να αισθάνομαι μειονεκτικά. Ξερετε πως νιωθεις όταν εχεις πάει σπιτι της και τρώτε ηρεμα και ωραία και ξαφνικα χτυπάει το κουδούνι στις 22.00 και της εχουν φέρει λουλούδια…καποιος πρωιν της; Σου κόβονται τα ποδια, αναρωτιεσαι τι ρόλο βαρας. Ένα ακομα προβλημα που έχω αναφέρει είναι το οικονομικο που έγραψα σε προηγουμενα postings..η αλήθεια είναι πως αυτό το τελευταιο καιρο εχει διορθωθει καπως χωρις όμως να δειχνει πως εχει κατανοησει πως αυτό είναι το σωστο. Φτάνουμε πια στις τωρινες ημέρες και συγκεκριμενα ένα μηνα πριν….η Γεωργία χωρίζει με το αγόρι της (τη χωρίζει για την ακριβεια)….είναι σε χάλια ψυχολογικη κατάσταση…ερχεται σπιτι μου σε απιστευτα χαλια κατάσταση, κλαίγοντας επι ώρες…αυτό έγινε αρκετές ακόμα φορες. Τοτε συνειδητοποιώ πως τόσο καιρό ήταν τρελα ερωτευμενη μαζι του ασχετα εάν μου έλεγε τα αντίθετα. Προσπαθω να τη παρηγορησω οσο μπορω αλλα όπως είναι φυσικο νιωθω ως σανίδα σωτηριας. Οι ημερες που κυλουν είναι δύσκολες για τη Γεωργια, κανει αποπειρα να επικοινωνήσει με το αγορι της μεσω τηλεφωνου, μάλιστα καποια στιγμη τον βλεπει από κοντα (αυτό δεν μου το ειπε ποτε, μαλιστα μου ελεγε το αντιθετο πως δεν τον ειχε δει από τοτε που χωρισαν) αλλα το αγορι της είναι ανένδοτο. Στο μεταξυ διάστημα εγω εχω συνηδητοποιησει πως τοσο καιρο με δουλευε κανονικα όταν ελεγε πως δεν είναι ερωτευμενη μαζι του και πως μονο εμενα θελει κτλ κτλ (ξερετε, γυναικεία πειθώ). Επισης στη πορεια μαθαίνω πως ένα μηνα πριν τη χωρισει το αγορι της ειχαν αραβωνιαστει..παρολα αυτά συνέχισε να είναι μαζι μου! Οσο περνάει ο καιρος εγω απομονώνω σε απιστευτο βαθμο τη κοπελα μου τη Μαρία και περναω ολόκληρες συνεχόμενες ημέρες με τη Γεωργία. Η κοπελα μου δυσανασχετεί. Τις δίνω να καταλάβει πως χρειαζομαι χρόνο να σκεφτω καποια πραγματα μου τον δίνει αλλα παράλληλα νιωθω το πόνο της για τη συμπεριφορα μου απεναντι της (τη βλεπω 1 φορα ανα δυο εβδομαδες και αυτό για λίγες ώρες). Στο μεταξυ διάστημα η Γεωργια με πιεζει να χωρίσω. Εγω νιωθω σαν να εχω χωρισει και περιμένω τη Μαρια να κάνει τη πρωτη κινηση… Εδώ όμως αναρωτιεμαι τι θα πρέπει να κάνω: Η Γεωργία είναι μια πανεμορφη κοπέλα την οποια μπορω να κοιταω στα μάτια επι ωρες, δηλωνω ερωτευμενος μαζι της, το ερωτικο κομμάτι είναι απιστευτα καλο…όμως είναι απιστευτα εγωίστρια με αποτέλεσμα να εχουμε τσακωθει ουκ ολίγες φορες, να με εχει βγάλει εξω από τα ρουχα μου, δεν δείχνει κατανόηση στο οικονομικο θεμα, μου εχει πει βαρια πραγματα και με εχει προσβάλει αρκετες φορες. Αυτές τις ημέρες μου ζητάει να παμε διακοπες ενώ ξέρει πως εχω απίστευτα εξοδα λογο μετακόμισης σε νεό σπιτι και ενώ πήγαμε διακοπες τον Μαρτιο στο εξωτερικο μαζι και περάσαμε πολύ καλα φαίνεται να το εχει ξεχασει. Όταν νευριαζει και την πιανει ο εγωισμος της φαίνεται να ξεχνάει αγάπες και λουλούδια κα γενικα μου δίνει την εντύπωση πως απλα θελει να νιώθει τη σιγουρια καποιου ατόμου. Κατι ακόμα που με ενοχλει είναι πως εχει πολλούς φίλους, παρα πολλους (κάποιοι είναι και πρωην σχεσεις) και όταν εμεις ειμαστε τσακωμενοι αυτή στρεφεται στους φιλους της για να αποσπασει προσοχη…εμενα προσωπικα αυτό με ενοχλέι πολύ. Γενικα τη χαρακτηριζει μια ελλειψη κατανόησης...εγω πχ μπορει να ειμαι πνιγμενος στα χρεη αλλα η Γεωργια να απαιτει διακοπες. Η Μαρία με αγαπάει από τα βάθη της καρδιας της, εχουμε μια σχεση 3+ χρονων, και το δάχτυλο μου να στραμπουλήξω που λέει ο λογος θα νοιαστει, μου έχει σταθει πολύ στα παρελθόν σε δύσκολες στιγμες, ακόμα και τώρα αν και μπορει να κλαίει κάθε ημέρα περιμενει μηπως αλλάξει κάτι και είμαστε πάλι μαζι. Εγω από την άλλη δεν μου πάει η καρδια να της πω να χωρίσουμε ίσως επειδη δεν θελω να πονέσει. Το κυριο πρόβλημα με τη Μαρία είναι πως εχει χαθει η σπιθα…το ερωτικο..δεν μου κάνει κλικ…δεν ειμαι πια ερωτευμενος μαζι της…αλλα σιγουρα νιωθω πως την αγαπαω, εχουμε πολλα κοινα. Αλλα δεν μπορω να τη δω ερωτικα…

Και εγω όταν ακουσα το "ειναι κάτι καινούργιο για εμένα" στράβωσα....με έκανε να αναρωτιεμαι εαν ειμαι ελέφαντας. Εχει αλλαξει. Δεν λεω. Αλλα τι νόημα εχει αν το κάνει επειδη της το εχω πει, δεν εχει κατανοησει πως ειναι λιγο πιο λογικο αυτο, το θεωρει περιέργο και πρωτη φορα της συμβαινει και μου πετάει σπόντες οταν πληρώνω εγω "θα σου δώσω τα μισα". Διαστρεβλωνει αυτα που της έχω πει. Εχουμε βγει, εχει κανει τη κίνηση να πληρώσει, την εχω αφήσει αλλα όχι πάντα...εχει τύχει να πλακωνόμαστε(με τη καλή εννοια) στο ταμείο για το ποιος θα πληρώσει :rolleyes: Αλλα παράπονα; Αυτος ο αναθεματισμένος εγωισμος κάνει ζημια..απίστευτη χημεια, ειμαι ερωτευμενος μαζι της (δεν φαίνεται; ) αλλα αυτη η έλλειψη κατανόησης απο τη δικια της μερια με κανει και τρομάζω ώρες ώρες...

Δεν νομίζεις, λειτουργει εγωιστικα και σε πολλά άλλα πράγματα. Αυτο που με προβληματιζει ειναι πως δεν μπορω να συνεχισω σαν να μην συμβαινει τιποτα με ένα άτομο που δυσκολευεται να με κατανοήσει και αρχιζει να μου πετάει ψιλοειρωνικα "ειναι κάτι καινούργιο για εμένα αυτο που μου λες, θα το αποδεχτω, 50-50 απο εδω και πέρα" και εγω εχω μείνει μα*ακας αφου ποτε δεν της ζητησα κάτι τέτοιο... Δεν θα εβγαινα ποτε εξω για καφε και θα της ζητουσα να μου δωσει τα μισα μισα αλλα οχι να πληρώνω παντα μα πάντα εγω. Ελλειψη κατανόησης κατα τη ταπεινη μου γνωμη. Οι μισθοι ειναι οι ιδιοι. Εχει αρκετα εξοδα το μήνα όπως και έχω.

Δεν ξέρω εαν έπεσα σε σπείρα αλλα μάλλον εδω κολάει αυτο που είπε ο basil26. Οτι πολλες γυναίκες έχουν μάθει ετσι. Και ειναι φυσιολογικο ο κυκλος της (φιλοι της/φιλες της) να εχουν την ιδια αποψη με αυτη. Οσο αφορα το περιοδικο, εγω απλα πήγα να πάρω κατι δικο μου σε ψιλικατζιδικο και μου ζήτηση να της παρω καποιο συγκεκριμενο περιοδικο δινοντας μου τα 3 ευρω τα οποια αρνηθηκα να πάρω επειδη το θεώρησα κοροιδια. Περιπου 10 μήνες είμαστε μαζι. Απλα όταν εχεις το βάρος και ενος στεγαστικου δανείου αρχιζει και σου κακοφαίνεται καπως όταν ο άλλος δεν κατανοει. Οχι και τίποτα αλλο αλλα για να το πω χυμα αισθανομαι και μειονεκτικα σε σχεση με τις προηγουμενες σχεσεις που ειχε και αναλαμβαναν να της πληρώνουν τα πάντα...

Ναι αμε....αλλαγη τακτικης...: Εγινε η συζητηση και αρχισε να παίρνει τα ακρα με αποτέλεσμα να τσακωθούμε. Μάλιστα μου ανεφερε κατα λέξη "εγω το συζήτησα και συμφωνουν μαζι μου". Οταν λεω πως άρχισε να παίρνει τα ακρα..οταν τη ρώτησα τη Παρασκευη βράδυ εαν πεινάει για να παραγγείλουμε απεξω (απο τη στιγμη που δεν ειχε φαει τιποτα απο το πρωι) μου ειπε δεν θελει να φάει..στη πορεια (μετα από καλοπιασμα και πληθος ερωτήσεων) οταν τη ρώτησα ΜΗΠΩΣ το κανει για να μην με επιβαρύνει οικονομικα μου πεταει το Θεικο "μπορει"....αρχισα να της λεω πως θα κερασω εγω, οτι δεν τιθεται θέμα τωρα οικονομικο αλλα τιποτα.. Μετα απο λιγο μου ζητάει να της πάρω καποιο περιοδικο και προσπαθει να μου δώσει τα 3 ευρω της αξιας του περιοδικου (τα οποια και ΔΕΝ πηρα)..... Δεν ειναι λιγο κοροιδια; Παιρνει τα ακρα και ειλικρινα δεν νομιζω να εχει κατανοησει τι τις ειπα οταν το ειχαμε συζητησει προ ημερών.

27, ιδια ηλικια και η κοπελα περιπου (+1 μεγαλύτερη)

Ναι με ενοχλει επειδη νιωθω σαν ΑΤΜ που πρεπει να βγάζει πάντα λεφτα και να μην στερευει ποτε. Λες και δεν εχω εγω προσωπικα εξοδα. Δεν τη κατηγορω, ίσως να εχει μαθει ετσι. Αλλα φοβηθηκα επειδη αρχισα να νιωθω σαν ενοχος λες και κάνω εγω κατι λαθος. Ειδικα τα παραδειγματα που ανεφερε με εκαναν να νιωθω alien... Σε καμία περίπτωση δεν απαιτω απο τη κοπελα μου να πληρώσει, οταν θα έχω την οικονομικη άνεση δεν θα την αφησω να πληρώσει. Ουσιαστικα φερνω περισσότερο σε αυτο που λεει ο basil26. Καλο ειναι πληρωνεις κάτι παραπάνω αλλα οχι χωρις οριο. Στη προηγουμενη σχεση μου θυμαμαι στις συχνες παραγγελιες φαγητου πχ που κάναμε σπιτι συνηθως βάζαμε μισα μισα (το οποιο και βρίσκω και λογικα) η τη μια πληρωνε η κοπελα μου και την αλλη εγω. Τωρα φοβάμαι να βγω εξω...

Μα η ειρωνια ξέρετε πια ειναι; Οτι το συζήτησα μαζι της προσπαθώντας να καταλαβω εαν είμαι λάθος και μου ανέφερε πως στις προηγούμενες σχεσεις τις πληρωναν τα παντα. Στεναχωρηθηκε βεβαια δείχνοντας πως δεν το ειχε σκεφτει οτι εγω μπορει να μην εχω την ανεση να πληρώνω τα πάντα :confused: Και μάλιστα μου ανέφερε για περίπτωση ενος ζευγαριου (οχι παντρεμενοι) που γνωριζει οπου αν και μενουν χωριστα ο αντρας πληρωνει μερικες φορες τους λογαριασμους της γυναίκας (οτε, ευδαπ) και φυσικα οταν βγουν εξω της πληρωνει τα τσιγαρα της, κτλ κτλ. Οτι ανάγκες έχει. Εχω βγει απο άλλο πλανητη εγω; Τι σοι ισότητα ειναι αυτη;

Εκανα την αρχη αλλα αυτο μετά έγινε δεδομένο. Δεν πληρώνω τα πάντα, εχει τύχει να πληρωσει και αυτη. Αλλα στις 10 φορες αντε να γινει μια φορα(ισως και πιο σπάνια) απο τη μερια της και να αφορα μικροποσα.Δεν της το εχω ζητησει ποτε(να πληρώσει). Δεν πάει η καρδία μου, δεν θα μπορουσα καν να το πω. Αλλα μερικες φορες στριμωχνομαι οικονομικα. Δεν τη κατηγορω ετσι; Απλα προσπαθω να καταλάβω τί ειναι το σωστο. Μηπως ειμαι εγω λάθος.

Δεν μιλάω σε καμια περίπτωση για τσιγγουνια αλλα φανταστείτε μια κοπέλα που θέλει να βγαίνει συχνα εξω για φαι, για καφε, για σινεμα και το θεωρει αυτονόητο πως εγω θα πληρώνω τα πάντα(ακόμα και τα delivery στο σπίτι). Ειχα την εντύπωση πως σε μια normal σχέση δεν ειναι κακο να μοιραστείς με το έτερον ημισι σου τα εξοδα ενος delivery στο σπίτι ή να μην κερνας παντα εσύ όταν βγένετε εξω. Και δεν μιλάω για σχέση που είναι στις αρχες αλλα για σχέση πχ ενος χρόνου.

Δεν μου λέτε ρε παίδες....σε μια σχέση τι θεωρείται σωστο και δεδομένο; Ο αντρας να πληρώνει τα πάντα; Το καφέ, το εισιτηριο στο κινηματογραφο, το φαγητο, τα πάντα; Εσεις τι κάνετε στις σχέσεις σας; Τα μοιράζεστε με τη κοπέλα σας; Τις πληρώνετε τα πάντα; Έτσι πρέπει να γίνεται; Μιλάω για περίπτωση που και οι δύο εργάζονται...