Και αν δεν αδιαθετήσει, τι;

[AmarSof]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος Natalia (20 Οκτ. 2004 , 23:04)

Οι μόνες περιπτώσεις που δικαιολογείται για μένα μια άμβλωση είναι αν υπάρχει κίνδυνος για την μητέρα ή το παιδί.

Διαφωνώ. Έχω παρόμοια εμπειρία αλλά μάλλον σε καλύτερο γιατρό και με καλύτερα μέσα και ίσως σε διαφορετική εποχή... '96-'97. Δεν ήταν ευχάριστα και πέρασε καιρός έως να το "χωνέψω" και να μιλάω σχετικά άνετα για αυτό ... Αλλά αν γυρνούσα πίσω το χρόνο την ίδια απόφαση θα έπαιρνα για την ηλικία που είμουν. Τουλάχιστον αυτό λέω ως σήμερα. Απλά θέλει όντως προσοχή να μη φτάσει κανείς στο σημείο αυτό. Τώρα το σε ποιές περιπτώσεις δικαιολογείται ή όχι.... ας έχει ο καθένας τη δυνατότητα επιλογής. και μακάρι εκτός από επιλογή να έχει και στήριξη για την επιλογή του. φυσικά μακάρι να προσέχουμε για να έχουμε. αυτά.

[miaow]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος psou (16 Σεπ. 2003 , 10:27)

 

Είμαι 21 ετών και είμαι με μια κοπέλα εδώ κ πολύ καιρό.Το τελευταίο διάστημα με απασχολέι αυτό το θέμα..Αν δεν αδιαθετήσει, τι κάνουμε;Τον Φεβρουάριο κλείνει τα 18.

 

 

Έχει, ήδη, παρέλθει ένας μήνας (+) και υποθέτω ότι το ζευγάρι θα έχει, ήδη, προβεί σε "κινήσεις". Εύχομαι και οι δυο να είναι καλά, σωματικά και ψυχικά.

 

Από την ιστορία αυτή, θέλω να κρατήσω και να επισημάνω κάτι, στο οποίο, νομίζω, δεν δόθηκε όση σημασία έπρεπε: η κοπέλα, ως προς την Ελληνική νομοθεσία, ενηλικιώνεται τον Φεβρουάριο 2005.

 

Άρα, βρίσκεται, ακόμη, υπό την απόλυτη επιμέλεια των γονιών της, οι οποίοι θα έπρεπε / πρέπει να έχουν ενημερωθεί και μαζί με τον ενήλικο Νέο (το Μέλος psou) και την απόλυτη, ειλικρινή, επιστημονική και συνάμα ανθρώπινη συνδρομή, συμβουλή και συμμετοχή Γυναικολόγου, αλλά ίσως και Ψυχολόγου ή Κοινωνικού Λειτουργού, θα έπρεπε / πρέπει να έχουν βοηθήσει στη λήψη της κατά το δυνατόν καλύτερης λύσης (οποιαδήποτε και να είναι αυτή) στο ζήτημα.

 

Αυτό αισθάνομαι ότι είναι το πλέον σημαντικό σημείο σε παρεμφερείς υποθέσεις.

 

Ευχαριστώ :)

[FREAK_OF_NATURE]

ti mhnas kalo moy...xronos perase!

[princess]

ε να διαλεξουμε νονο, τι καθομαστε και αναλυουμε;

[Natalia]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος AmarSof (21 Οκτ. 2004 , 17:57)

 

Διαφωνώ. Έχω παρόμοια εμπειρία αλλά μάλλον σε καλύτερο γιατρό και με καλύτερα μέσα και ίσως σε διαφορετική εποχή... '96-'97. Δεν ήταν ευχάριστα και πέρασε καιρός έως να το "χωνέψω" και να μιλάω σχετικά άνετα για αυτό ... Αλλά αν γυρνούσα πίσω το χρόνο την ίδια απόφαση θα έπαιρνα για την ηλικία που είμουν. Τουλάχιστον αυτό λέω ως σήμερα. Απλά θέλει όντως προσοχή να μη φτάσει κανείς στο σημείο αυτό. Τώρα το σε ποιές περιπτώσεις δικαιολογείται ή όχι.... ας έχει ο καθένας τη δυνατότητα επιλογής. και μακάρι εκτός από επιλογή να έχει και στήριξη για την επιλογή του. φυσικά μακάρι να προσέχουμε για να έχουμε. αυτά.

 

 

Και χαίρομαι που διαφωνείς!!!! Αλλά αν ήμουν γυναίκα σε εγκυμονούσα κατάσταση και μου ανακοίνωναν ότι ο υπέρηχος έδειξε ότι το μωρό μου θα γεννηθεί με σύνδρομο, παράλυτο, ανάπηρο ή οτιδήποτε άλλο σοβαρό κι ίσως μη αναστρέψιμο...τότε θεωρώ ότι ένα περιθώριο στην επιλογή μου θα ήταν η άμβλωση. Ακόμα και σήμερα που έχω περάσει από αυτή την εμπειρία, την πλήρωσα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου....

 

Η ξαδέλφη μου, ήταν πολύ πιο δυνατή από μένα. Έφερε στον κόσμο ένα μωρό 5 μηνών...το οποίο έσπασε όλα τα ιατρικά δεδομένα και δεν πέθανε τον πρώτο χρόνο της ζωής του...

 

Είναι σήμερα 7 χρονών...με πολλές ασθένειες, ανάπηρο, κυκλοφορεί στην αγορά μόνο με καροτσάκι ή στην αγκαλιά της μητέρας του..μα είναι πανέξυπνη, με γαλανά μάτια και τσαχπίνικο βλέμμα...

 

Δεν θεώρησε ποτέ ότι στα 25 θάφτηκε ζωντανή να αναστήσει ένα θαύμα...και δεν περνάει μέρα που να μην την θαυμάζω....πίστεψέ με...

 

Εγώ δεν είμαι τόσο δυνατή...

 

Και ξέρω μητέρα, που στον τοκετό, όρκισε το γιατρό της, ότι αν χρειαστέι να διαλέξει .....προταιρεότητα στο να ζήσει θα είχαν τα δίδυμα μωρά της.....

[miaow]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος FREAK_OF_NATURE (21 Οκτ. 2004 , 21:51)

 

ti mhnas kalo moy...xronos perase!

 

 

Sorry, βρε BEAUTY, έχεις δίκιο, αλλά ένας λόγος παραπάνω, για μένα.

Επιμένω ότι το "ζουμί" ήταν η ανάλυση που έκανα, λαμβάνοντας υπ όψιν την ηλικία, τη σοβαρότητα του θέματος, τη συμμετοχή των Οικείων και τη λύση.

 

Κοντολογής, δεν αναιρείται οτιδήποτε έγραψα. Απλά, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχουμε τετελεσμένα. ;)

[mariel19]

Οι παραπάνω ιστορίες των κοριτσιών που μίλησαν ήταν πάρα πολύ συγκινητικές και πολύ διαφωτιστικές για πολλούς από εμάς..

 

Από κει κ πέρα... δεν μπορώ να καταλάβω από τη στιγμή που γενικότερα στην δική μας την κοινωνία υπάρχει ενημέρωση,κτλ γύρω από το θέμα της αντισύλληψης, γιατί όλα αυτά τα αγοράκια κ κοριτσάκια δεν το χρησιμοποιούν το αναθεματισμένο?Να πεις είναι ακριβό , είναι σπάνιο, είναι.. δεν ξέρω κ γω τι άλλο... Αλλά δόξα τω θεώ μέχρι κ σε κυλικείο μπορείς να το βρεις... Γιατί δηλαδή...?Θέλουν να νιώσουν περισσότερη ικανοποίηση χωρίς αυτό?

Μια γνωστή μου παλιότερα.. κάθε φορά που την έβλεπα.. όλο γι'αυτό το χάπι της επόμενης ημέρας έπαιρνε... Και το έλεγε με μια απάθεια.. λες κ έπαιρνε βιταμίνες, ένα πράγμα.. Η την "πρωην" κολλητη μου.. μάλιστα μου το είχε κρύψει κ το έμαθα από άλλους...

Από τη στιγμή που θες να έχεις σεξουαλικη επαφη με κάποιον να δέχεσαι ότι συνεπάγεται αυτό και να παίρνεις τα μέτρα σου..

Και το χειρότερο απ΄όλα είναι να μην έχεις και σταθερό σύντροφο... Εκεί πια χάνεις τη μπάλα για τα καλά.. (το'χω ακούσει κι αυτό..)

Εγώ προσωπικά.. έχω το αγόρι μου ενημερωμένο.. για τα πάντα...

Προφύλαξη έχουμε πάντα 100%..

Και στο κάτω κάτω της γραφής... εντάξτε το κ στο ερωτικό παιχνίδι βρε παιδιά.... αν σας "ξενερώνει" τόσο .... (κάποιοι το δικαιολογούν έτσι...)

 

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος Natalia (21 Οκτ. 2004 , 22:46)

 

 

Και ξέρω μητέρα, που στον τοκετό, όρκισε το γιατρό της, ότι αν χρειαστέι να διαλέξει .....προταιρεότητα στο να ζήσει θα είχαν τα δίδυμα μωρά της.....

 

 

ΜΠΡΑΒΟ ΤΗΣ!!

[princess]

εμεις που ειχαμε την ευτυχια η την ατυχια αν θες να μεγαλωσουμε την εποχη της σεξουαλικης απελευθερωσης, βιωσαμε αλλιως τα πραγματα... ηταν η προ aids εποχη, ηταν διαφορετικα τα πραγματα.. και το πληρωσαμε δεοντως! Σημερα το θεωρω απαραδεκτο για ενα κοριτσι να φτασει σε αυτο το σημειο, οταν ενημερωνεται απο παντου... Αλλα παντα η στραβη μπορει να γινει.. αλλα θα πρεπει πια να ειναι στο ελαχιστο τοις εκατο...

[sakaflias]

Μπορει να μου πει καποιος-α αν γνωριζει τους κινδυνους για την υγεια της γυναικας (μετα την εκτρωση) οταν εχει γινει μεσα στους πρωτους 2μηνες;

[woudoulis]

Brika auto to katapliktiko

=================

ΠΟΣΟ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ;

 

ΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΖΩΗ!

 

 

 

Γεια σου! Όπως όλοι, ξέρεις κι εσύ πότε γεννήθηκες, όμως σκέφτηκες ποτέ τον εαυτό σου προτού γεννηθεί; Η μητέρα σου ποτέ δεν ξέχασε τα σκιρτήματά σου εντός της, τις κινήσεις σου ως μωράκι, που έδειχναν πως θες να βγεις στο φως! Τι λες, υπήρχες τότε ή δεν υπήρχες; «Και βέβαια υπήρχα» θα πεις και με το δίκιο σου. Στη ζωή δεν ήρθες όταν γεννήθηκες, αλλά αρκετά νωρίτερα. 'Aρχισες να ζεις, όπως όλοι μας, εννέα μήνες πριν τη γέννησή σου, ακριβώς από τη στιγμή που ενώθηκαν οι γονείς σου. Τότε, που ενώθηκε το σπερματοζωάριο με το ωάριο και έγινες Εσύ, στην αρχή μόνο ένα κύτταρο (ζυγωτό), με τα ολότελα δικά σου κληρονομικά χαρακτηριστικά, αλλά με ραγδαία εξέλιξη!

 

Κοίτα τι έκανες πριν γεννηθείς (!): Ένα εξάωρο μετά τη σύλληψή σου, το «άρπαγμά» σου απ' τη ζωή και ενώ πολλαπλασιαζόσουν ασταμάτητα, με τα 6.000.000 γονίδιά σου πέρασες απ' τις σάλπιγγες και φώλιασες στη μήτρα την 1η εβδομάδα της ζωής σου! Ως τη 2η εβδ. σου, από ένα κύτταρο που ήσουν αρχικά, είχες γίνει 8.000 κύτταρα και απέκτησες αίμα και μάλιστα διαφορετικό από αυτό της μητέρας σου, παρότι αυτή σε τροφοδοτούσε. Στην 3η σου κιόλας εβδ. είχαν σχηματισθεί το κεφάλι σου, οι πνεύμονες, το στομάχι, το έντερο, τα νεφρά, η σπονδυλική σου στήλη, ενώ το ήπαρ σου παρήγαγε το αίμα σου. Η καρδιά σου άρχισε να χτυπά τη 18η ημέρα της ζωής σου και από τότε συνεχίζει «ρολόι»! Στον 1ο μήνα της ζωής σου, παρότι το ύψος σου ήταν μικρό και η μητέρα σου μόλις που υποψιαζόταν την ύπαρξή σου, εσύ είχες χεράκια και ποδαράκια και μια καρδούλα που είχε συγχρονιστεί με την καρδιά της μητέρας σου. Στην 5η εβδ., το κεφάλι, ο θώρακας και η κοιλιά σου ήταν ευδιάκριτα. Από τότε έχεις τα μάτια σου, με τον αμφιβληστροειδή, το φακό και τα βλέφαρα, όπως επίσης τα αυτιά και τη μύτη σου. Τότε εμφανίστηκε στον εγκέφαλό σου και η καταβολή του κέντρου του λόγου. Από τότε και μετά οι παλμοί της καρδιάς σου είναι τόσο έντονοι ώστε καταγράφονται σε καρδιογράφο! Στην 6η εβδ. διακρίνονταν ήδη τα δάχτυλά σου, στα χέρια και στα πόδια, ενώ και τα εγκεφαλικά σου κύματα από τότε και μετά μπορούν να καταγραφούν σε ηλεκτροεγκεφαλογράφο. Ο εγκέφαλός σου τελειοποιήθηκε ήδη στην 7η εβδ. της κυήσεώς σου και από τότε χάριν αυτού, μπορούσες να αισθάνεσαι τα πάντα και να αντιδράς σε κάθε ερέθισμα. Μάλιστα, άνοιγες τα χείλη σου και μπορούσες να καταπίνεις. Από τότε απέκτησες τα δακτυλικά σου αποτυπώματα! Ως την 8η σου εβδ. είχες αποκτήσει όλα σου τα ζωτικά όργανα, παρότι είχες ύψος 3 εκ. Μεταξύ της 9ης και της 10ης εβδ. όλα σου τα όργανα λειτουργούσαν θαυμάσια, ενώ οι μύες και τα νεύρα σου συγχρονίστηκαν. Είχες αρχίσει και φυσική άσκηση: κινούσες χέρια-πόδια, πιπιλούσες το δάχτυλό σου και αναπηδούσες στο ζεστό αμνιακό υγρό! Ήσουν και πριν από τότε ένα πλήρως αναγνωρίσιμο ανθρώπινο ον. Ήδη από την 9η εβδ. μπορούσες να πιάνεις ένα μικρό αντικείμενο, να ακούς και να θυμάσαι τους παλμούς της καρδιάς της μητέρας σου και να αισθάνεσαι πόνο, αν κάποιος σου τον προκαλεί. Στον 3ο σου μήνα, το ύψος σου ήταν 8 εκ. και το βάρος σου 25 γρ. Εντούτοις, η ομοιότητά σου με τους γονείς σου ήταν από τον 3ο σου εμβρυϊκό μήνα φανερή! Τότε απέκτησες μαλλιά και νύχια. Ξυπνούσες και κοιμόσουν όταν ξυπνούσε και κοιμόταν η μητέρα σου, ενώ η ψυχική σου διάθεση επηρεαζόταν από το εξωτερικό περιβάλλον. Αν η μαμά σου ήταν ήρεμη, ήσουν κι εσύ ένα ήρεμο μωρό, αν ήταν φοβισμένη ήσουν κι εσύ ταραγμένο... Κάπως έτσι «έπλεες» στον αμνιακό σάκκο για εννέα μήνες, ώσπου είχες την ευτυχία να γεννηθείς!

 

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ; Αν η σύλληψή σου δεν ήταν «προσχεδιασμένη»; Αν κάποιοι σε θεωρούσαν φταίχτη μιας «ανεπιθύμητης» εγκυμοσύνης; Αν κάποιοι σε θεωρούσαν εμπόδιο στη ζωή, που σκοπεύουν να ζήσουν (λες και ξέρουμε τι θα μας συμβεί αύριο!); Αν κάποιοι έλεγαν στη μητέρα σου να «ρίξει» το παιδί, δηλαδή εσένα, γιατί είναι μικρή και ανύπαντρη ή γιατί ενδέχεται να έχεις σύνδρομο Ντάουν; Αν η ίδια σκεφτόταν να φροντίσει για τη σταδιοδρομία της πρώτα και ύστερα να φροντίσει παιδιά; Αν δεν ήθελε δεύτερο ή τρίτο παιδί; Πώς θα σου φαινόταν αν κάποιοι σκέφτονταν την έξωσή σου από τη μήτρα ή απεργάζονταν την εξόντωσή σου, αν κάποιοι αποφάσιζαν για τη ζωή σου; Πώς θα σου φαινόταν αν κάποιοι έλεγαν πως «δεν ήσουν άνθρωπος» προτού γεννηθείς;

 

Η εμπλεκόμενη διαδικασία είναι γνωστή, έχει ενίοτε νομική κάλυψη και ονομάζεται «έκτρωση», «άμβλωση», «απόξεση» ή «διακοπή κυήσεως», πιο διπλωματικά. Για την εκτρωτική (ή «εκτρωματική»;) διαδικασία, υπάρχουν πολλές μέθοδοι. Σκοπός κάθε μεθόδου είναι να εξοντωθεί το έμβρυο και να «φύγει» από τη μήτρα, οπότε η γυναίκα θα «πάψει» να είναι έγκυος.

 

Σε πρώιμο στάδιο εγκυμοσύνης, υπάρχουν διάφορες μέθοδοι: Κατά την «Απόξεση με αναρρόφηση (D&C ή μέθοδος Karman)», εισάγεται στη μήτρα σωλήνας μεγάλης αναρροφητικής ικανότητας και το αγέννητο παιδί απορροφάται τμηματικά, δηλαδή σχίζεται σε κομμάτια πλημμυρίζοντας με αίμα τον αμνιακό σάκκο. Τα κομμάτια (κυριολεκτικά) του παιδιού συγκεντρώνονται ανακατεμένα σε δοχείο όπως ακριβώς τα σκουπίδια απ' την ηλεκτρική σκούπα. Κατά τις «Mifepristone» και «Methotrexate», εγχέεται η αντίστοιχη χημική ουσία, που αχρηστεύει τον πλακούντα κι έτσι το αγέννητο παιδί λιμοκτονεί ή με ένεση στην καρδιά θανατώνεται απ' ευθείας. Η αποβολή του παιδιού επιτυγχάνεται με τη λήψη χαπιών από την έγκυο και με την εισαγωγή του φαρμάκου Prostaglandin μετά από λίγες ημέρες. Ως τότε έχει πεθάνει το παιδί από πείνα και ασφυξία, με αφόρητους πόνους.

 

Σε προχωρημένο στάδιο εγκυμοσύνης, οι μέθοδοι «Prostaglandin» και «Ένεση με Digoxin» είναι παρόμοιες με τις προηγούμενες. Κατά την «Έκτρωση με άλας», εγχέεται, μέσω βελόνας, διάλυμα άλατος στο αμνιακό υγρό το οποίο περιβάλλει το έμβρυο, με αποτέλεσμα να καίγονται οι πνεύμονες και το δέρμα του. Σε 24 ώρες το παιδί «γεννιέται» καμένο... Κατά την «Υστεροτομή», γίνεται μία καισαρική τομή, μόνο που εδώ το μωρό εξάγεται πρόωρα και, απλώς, αφήνεται να πεθάνει. Κατά την «D&X (partial-birth abortion)», το έμβρυο τραβιέται από τα πόδια απότομα προς τα έξω κι επειδή το κεφάλι του δεν χωρά να βγει, μένει μέσα στην έγκυο, καθώς σπάζει ο λαιμός του. Κατόπιν, με ειδικό σωλήνα, το κεφάλι αδειάζει από τον εγκέφαλο για να μικρύνει σε όγκο και να μπορεί να βγει κι αυτό. Το παιδί «γεννιέται» αποκεφαλισμένο.

 

Πλέον συνήθης είναι η «ΑΠΟΞΕΣΗ ή ΕΜΒΡΥΟΤΟΜΗ (D&E)» και κρατά μόλις 20 λεπτά.

 

Ο «γιατρός» ανοίγει τον κόλπο με ένα ειδικό όργανο, τον κολποδιαστολέα και στερεώνει λεπτά εργαλεία, σαν ραβδιά, τα κηρία διαστολής, με τα οποία διαστέλλει το στόμιο της μήτρας για να τοποθετήσει εκεί τον ακραίο σωλήνα της «απορροφητικής συσκευής». Μπαίνει, δηλαδή, μια «ηλεκτρική σκούπα» στη μήτρα, για να την «καθαρίσει» από το «σκουπίδι», δηλαδή το «ανεπιθύμητο» παιδί! Με το σωλήνα τρυπάει τον αμνιακό σάκκο και απορροφά το αμνιακό υγρό μέσα στο οποίο το έμβρυο αιωρείται («αμνιακό» λέγεται το ζωτικό υγρό που το περιβάλλει, γιατί το έμβρυο είναι τόσο αθώο, όσο ένας αμνός, ένα αρνάκι!). Αφού ο απορροφητικός σωλήνας έχει εισβάλει και καταστρέψει την, μέχρι πρότινος ασφαλή, κατοικία του εμβρύου, στρέφεται άμεσα και εναντίον του ιδίου.

 

Απ' τη στιγμή που η μητέρα έχει μπει στο χειρουργείο, το έμβρυο έχει καταλάβει τα πάντα και είναι ανήσυχο. Μόλις ο απορροφητικός σωλήνας φτάσει στη μήτρα, προτού καν αγγίξει το έμβρυο, αυτό οπισθοχωρεί, προσπαθεί να κρυφτεί και κινείται με ταραχώδη τρόπο ενώ οι σφυγμοί του φτάνουν τους 190 ανά λεπτό (μόνο δρομέας σε εκατοστάρι έχει τόσους σφυγμούς). Δεν γνωρίζει τον εισβολέα, ούτε τι ακριβώς θα συμβεί, αναγνωρίζει, όμως, την απειλή εναντίον της ζωής του και, κινημένο από το ένστικτο της επιβίωσης, μάχεται να αποφύγει το φονικό όργανο. Μετά, ο δήθεν «γιατρός» αναζητά με τον απορροφητικό σωλήνα το ίδιο το παιδί, το οποίο βλέπει στην οθόνη υπερήχων και ο απορροφητικός σωλήνας ξεσχίζει και αναρροφά το ίδιο το σώμα του παιδιού, κομμάτι-κομμάτι. Πρώτα τα κάτω άκρα. Το παιδί πάει εμπρός-πίσω για να ξεφύγει. Μετά τα άνω άκρα. Κατόπιν, όλο το σώμα του παιδιού έχει αποκοπεί από το κεφάλι, έχει ρουφηχτεί από το σωλήνα και πεταχτεί διά μέσου του σωλήνα σ' ένα δοχείο. Το παιδί καθώς ακρωτηριάζεται ή όσο απομένει απ' αυτό, ανοίγει το στόμα διάπλατα βγάζοντας μια σιωπηλή κραυγή, το ύστατο μέσον αντίστασής του... Όμως κανείς δεν το ακούει, ούτε ο, κατ' ευφημισμόν, «γιατρός» ούτε η, κατ' ευφημισμόν, «μάνα». Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά και επειδή το κεφάλι δεν χωρά να περάσει απ' το σωλήνα, ο «γιατρός» με μια λαβίδα σαν καρυοθραύστη, τον κρανιοθραύστη (ναι, έτσι λέγεται «επιστημονικά»), πιάνει και συνθλίβει σε κομμάτια το κεφάλι ώστε αυτό να μπορεί να χωρέσει και να αναρροφηθεί από το σωλήνα. Ο αναισθησιολόγος ρωτά συνθηματικά (για να μην γίνει αντιληπτός) το γυναικολόγο «αν το Νο1 έχει βγει», εννοώντας αν κομματιάστηκε το κεφάλι, για να ξέρει κι αυτός ότι η «επέμβαση» έλαβε τέλος... Έτσι, στη μήτρα, την πηγή της ζωής, λίγα υπολείμματα ιστών απομένουν να μαρτυρούν πως εκεί υπήρχε ένας ζωντανός, μικρός και ανυπεράσπιστος άνθρωπος...

 

Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΕΝΩ Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΙ Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ. Η ίδια, η γυναίκα, που δέχθηκε την έκτρωση, συχνότατα κινδυνεύει από μόλυνση, ρήξη τραχήλου, πυελική φλεγμονή, εγκαύματα, διάτρηση της μήτρας, ακόμη και από θάνατο ενώ διατρέχει τον κίνδυνο να καταστεί στείρα, να έχει εξωμήτριες κυήσεις ή προβληματικούς τοκετούς. Στον ψυχικό τομέα, συχνότατα υποφέρει από μετατραυματική αγχώδη διαταραχή (ΜΤΑΔ), μελαγχολία, εμφανίζει προβλήματα συμπεριφοράς, νιώθει βασανιστικές τύψεις, έχει ποικίλα προβλήματα στη σεξουαλική ζωή και διαταραχές στη διατροφή (βουλιμία ή νευρική ανορεξία). Αξιοσημείωτο είναι πως το 58% των γυναικών που υπέστησαν άμβλωση αναφέρει πως ένιωσε έντονο πόνο κατά την «επέμβαση» και πως ο πόνος αυτός είχε την ψυχική και σωματική ισχύ ενός βιασμού. Μία άμβλωση είναι συχνότατα συναισθηματικά καταστρεπτική. Η βασικότερη αιτία της υπογονιμότητας στην Ελλάδα είναι η ευρεία διάδοση των εκτρώσεων στις Ελληνίδες.

 

Το πραγματικό ποιόν της έκτρωσης και οι επιδημικές της διαστάσεις, ιδίως σε νεαρές ηλικίες, ίσως είναι καιρός να μας προβληματίσουν για τη σχέση μας με το άλλο φύλο, τις ευθύνες που η στάση μας συχνά περικλείει και όχι μόνο. Πόσο αξίζει η ανθρώπινη ζωή για καθένα μας; Μήπως λιγότερο απ' όσο νομίζουμε; Μήπως αξίζει να «θυσιαστεί» μια, ούτως ή άλλως, υπαρκτή ανθρώπινη ζωή για να μην έχουμε «δυσκολίες» ή για να μην ξεφύγει από τα συνηθισμένα όρια ο «τρόπος ζωής» μας; Τι θα λέγαμε στο παιδάκι (ή στα παιδάκια, αν ήταν πολλαπλή η κύηση) του οποίου αφαιρούμε τη ζωή; Τα παιδιά είναι ο εκλεκτότερος καρπός καθενός μας. Γιατί να επιτρέπουμε να κόψει τη ζωή τους το νυστέρι μιας έκτρωσης; Όχι μόνο πεθαίνουν με θάνατο μαρτυρικό, ενώ δεν έφταιξαν σε τίποτε, αλλά και πληρώνουν με τη ζωή τους τα δικά μας λάθη. Καμμιά γυναίκα δεν είδε ποτέ «πώς» παραμορφώθηκε το παιδί της μετά την έκτρωση. Πολλές όμως είδαν το χαμογελαστό πρόσωπο του γυναικολόγου που τους είπε «όλα πήγαν καλά».

 

Η προσωπικότητα και οι επιλογές μας επηρεάζονται από το σύγχρονο τρόπο ζωής, έναν τρόπο ζωής που αναντίρρητα επιφέρει την αποξένωση του ανθρώπου απ' το συνάνθρωπο, που τραυματίζει τις αισθήσεις μας και δημιουργεί κοινωνική και προσωπική αναλγησία, που παρασάγγας απέχει από την παιδική αθωότητα, που εμφυτεύει στον άνθρωπο τον ατομικισμό και προκαλεί πνευματική αλλοτρίωση. Συχνά, είμαστε «φτερά στον άνεμο» της κοινωνίας, αυτής της κοινωνίας που αποδέχεται τις αμβλώσεις, που διαφημίζει το σεξ μαζί με όλα της τα «προϊόντα» και το συγχέει με τον έρωτα, που δύσκολα συμπονεί, που προτιμά το αφύσικο από το φυσικό και δρα «παρά φύσιν» ή εναντίον της φύσης. Η ίδια αυτή κοινωνία αποστρέφεται τον άνθρωπο που σκέφτεται πρωτότυπα και προτιμά τον άνθρωπο που σκέφτεται μαζικά, προβάλλει υλικές αξίες και μας δελεάζει με ανεκπλήρωτα όνειρα υλικής καλοπέρασης, διογκώνει τον εγωισμό μας και, φυσικά, πολεμά τις μειονότητες που αντιστέκονται στο ρεύμα της. Σε πολλές δυσκολίες της ζωής, το μήνυμα είναι: «Παράτησέ τα, δεν μπορείς, πάρε τον εύκολο δρόμο (όπως την έκτρωση)». Έχουμε ανθρωπιά ή πάσχουμε από εγωισμό, αναλγησία, ψυχική ερήμωση; Έχουμε αγάπη; Το πρώτο πράγμα που βρίσκεις αλλοιωμένο στην κοινωνία είναι, ακριβώς, η αγάπη. Ως τέτοια, η κοινωνία, είναι ουσιαστικά εναντίον της αγάπης, όπως είναι συχνά εναντίον της ζωής και υπέρ των αμβλώσεων.

 

Τι αξία έχει η ζωή ενός ανθρώπου (του δικού μας παιδιού) αν έρχεται αντίθετα στις προσκολλήσεις, στις προτεραιότητες, στις φοβίες, στη θέληση ή στον τρόπο ζωής που διαλέγουμε; ΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΕΚΤΡΩΣΗ; ΠΟΙΑ ΝΕΑΡΗ ΗΛΙΚΙΑ, ΠΟΙΑ ΑΝΥΠΑΝΤΡΗ ΜΗΤΕΡΑ, ΠΟΙΑ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ, ΠΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ Η ΣΥΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΗ ΒΙΑ; Πόσο δύσκολες πρέπει να είναι οι συνθήκες του παρόντος για να δικαιολογείται μια τόσο αποτρόπαιη και προσχεδιασμένη φονική πράξη, όπως η άμβλωση; Το νεαρό της ηλικίας των γονέων; Η εγκατάλειψη της εγκυμονούσας από τον πατέρα του παιδιού; Το «τι θα πει ο κόσμος»; Ενδεχομένως, νοητική υστέρηση του αγέννητου παιδιού; Μια ανθηρή περίοδος της εργασίας μας, που θεωρούμε πως ένα παιδάκι (!) θα ανακόψει; Η σκέψη, πως το νέο παιδί θα δυσχεράνει τα οικονομικά μας ή οι υποτιθέμενες αρνητικές επιπτώσεις στη μορφωτική εξασφάλιση των άλλων (συνήθως δύο) παιδιών μας; Δικαιολογεί κάτι απ' αυτά έναν εν ψυχρώ φόνο; Μπορεί ποτέ μια ανθρώπινη ζωή να γίνει υποδεέστερη απ' όλα αυτά;

 

Μήπως είμαστε στενόκαρδοι; Μήπως υστερούμε νοητικά εμείς οι ίδιοι που με τη «λογική» και με την «ωριμότητά» μας επιλέγουμε να πάμε στο γυναικολόγο για να κάνουν τα χέρια του στο έμβρυο τη «βρώμικη δουλειά»; Φυσικά, όπως όλα τα χέρια που κάνουν «βρώμικες δουλειές», έτσι κι αυτά, πληρώνονται με κάποια «αργύρια». Στην πραγματικότητα, με την έκτρωση χρησιμοποιούμε την εξουσία της επιβολής με τη βία της θέλησής μας σε έναν άλλο άνθρωπο, ανίσχυρο μπροστά μας. Εδώ, θέληση είναι το «δεν θέλω τη ζωή σου» και η βία (έκτρωση) κάνει τη θέληση πράξη...

 

Ποια μητέρα που «κράτησε» το παιδί της αντί να το εκτρώσει μετάνιωσε γι' αυτό; Ποια μητέρα δεν ευτυχεί στη θέα του παιδιού της και ποια δεν αποστρέφεται την ιδέα πως αυτό θα μπορούσε να μη ζει; Γιατί να πληρώσει να της το κομματιάσουν, να το κάψουν ή να το πολτοποιήσουν; Δεν είναι παράνοια; Δεν είναι ειρωνεία άλλες οικογένειες να αδυνατούν να κάνουν παιδιά και άλλες να επιλέγουν να τα εκτρώσουν; Γιατί θρηνούμε για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στην άσφαλτο ή λόγω φυσικών καταστροφών, όταν από μόνοι μας καταδικάζουμε σε θάνατο, και μάλιστα μαρτυρικό, χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο; Γιατί αγωνιζόμαστε να σώσουμε τους ανθρώπους από τις ασθένειες, όταν τους σκοτώνουμε προτού δουν το φως της μέρας; Γιατί καταδικάζουμε μεγαλόστομα τις ναζιστικές και ρατσιστικές μεθόδους, όταν είμαστε οι ίδιοι έτοιμοι να τις εφαρμόσουμε, ειδικά για όσους λέμε πως θα γεννηθούν «χωρίς τη θέληση-έγκρισή μας», άρρωστοι ή με νοητική υστέρηση; Έτσι, δικαιούμαστε να αφαιρέσουμε με χειρουργική επέμβαση τη ζωή από τα άρρωστα ή με σύνδρομο Ντάουν παιδάκια που βλέπουμε γύρω μας, επειδή δεν τους την αφαιρέσαμε πριν προλάβουν να γεννηθούν; Η αποδοχή της συλλογιστικής των εκτρώσεων σηματοδοτεί υποκρισία, παραίτηση από τον Πολιτισμό και από κάθε ευγενές ανθρώπινο έργο!

 

Η κοινωνία δεν έχει πλήρη γνώση του εγκλήματος αυτού που συντελείται καθημερινά. Ίσως γιατί έτσι κάποιους βολεύει προσωπικά, ίσως γιατί με νομοθεσίες που αφήνουν ελεύθερο το πεδίο στις εκτρωτικές κλινικές (το αντίθετο των μαιευτικών) κάποιοι βρήκαν μια σίγουρη πηγή εσόδων. Το ξεσκέπασμα του τι είναι «έκτρωση» ή «διακοπή κυήσεως» δεν είναι αρεστό συνήθως. Πολλοί νομίζουν πως το αγέννητο παιδί είναι ένα όργανο της γυναίκας ή ένα πλάσμα χωρίς συνείδηση ή ένα οποιοδήποτε μέλος της που αυτή έχει το δικαίωμα να διαχειρίζεται κατά το δοκούν. Δεν ξέρουν, αλλά ούτε οι φορείς της εξουσίας τους βοηθούν να μάθουν, πως πρόκειται για έναν ΑΝΘΡΩΠΟ απαράλλακτο από εσένα, με τις ίδιες δυνατότητες και τα ίδια χαρίσματα που είχες κι εσύ πριν γεννηθείς. Είναι μόνο ένα ακόμη έγκλημα που γίνεται με συμφωνημένη σιωπή ή και μια απόδειξη της πνευματικής και ουσιαστικής μας έκπτωσης;

 

Πολλοί μιλούν για το «δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση» ή, κομψότερα, «στην αυτοδιάθεση του σώματός της». Όμως, ποιος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το δικαίωμα του άλλου στη ζωή; Ενώ το δημογραφικό είναι μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα, γίνονται ετησίως πάνω από 300.000 εκτρώσεις (χωρίς τις παράνομες-αδήλωτες), δηλαδή η ίδια τραγωδία επαναλαμβάνεται καθημερινά πάνω από 850 φορές. Αν το κοιλιακό τοίχωμα της γυναίκας ήταν διάφανο, ώστε να βλέπουμε το έμβρυο μέσα στην έγκυο, θα εκτελούνταν εκτρώσεις; Ο άνθρωπος νομίζει πως αυτοθεοποιήθηκε και ρυθμίζει τα πάντα με βάση το ατομικό του βόλεμα, έχοντας πετάξει και τον ίδιο τον Παντοδύναμο Θεό στον κάλαθο των αχρήστων, όπως και τόσους αδύναμους ανθρώπους, τόσα μωρά, που υπέστησαν έκτρωση. Πάντως, το εκτρωτικό δοχείο δεν περιέχει πάντα «άχρηστα υπολείμματα», γιατί σε ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία και Σκανδιναβικές χώρες τα εμπορεύονται: ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΛΑΓΟΝΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΥΣ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΙ, ΑΠΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ, ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΡΕΜΕΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ!

 

«Έκτρωση, απόξεση, άμβλωση ή διακοπή κυήσεως» την ονόμασαν άτομα με αμβλυμένες συνειδήσεις, άτομα με συμφέρον, άτομα που απαξίωσαν από ανθρώπους όλους τους ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί ή, απλώς, άτομα που δεν έχουν γνώση ή έχουν γνώση δίχως ηθική. Θα δεχόσουν εσύ να εκτρωθείς με απόφαση άλλων, προτού γεννηθείς; Αν σου το ζητούσαν, θα το δεχόσουν; Θεωρείς σοβαρό κάποιον λόγο για να σου έχει αφαιρεθεί η δική σου ζωή; Αυτό που δεν θα ήθελες να σου κάνουν γιατί να κάνεις στους άλλους; Σε λεξικό, θα βρεις πως η λέξη «έκτρωση» βγαίνει από το ρήμα «τιτρώσκω» που σημαίνει «τραυματίζω, πληγώνω, προξενώ φθορά / βλάβη, καταστρέφω, αχρηστεύω» ενώ «εκτρωματικός» σημαίνει «αποτροπιαστικός». Ως θεωρία και πράξη, η έκτρωση είναι ένα έκτρωμα. Τι είδους ιατρική δεοντολογία είναι αυτή που αποδέχεται τις εκτρώσεις; Πριν από χιλιάδες χρόνια ο Ιπποκράτης στον Όρκο του έλεγε «...δεν θα δώσω σε κανέναν θανατηφόρο φάρμακο, ακόμη κι αν μου το ζητήσει...ούτε σε έγκυο γυναίκα εκτρωτικό δηλητήριο...».

 

Η έκτρωση δεν είναι λύση. Μπορούμε να φανούμε ώριμοι και να μην θέσουμε στους εαυτούς μας δολοφονικά διλήμματα. Ας φροντίσουμε από τώρα, ας προσέξουμε κάθε παράμετρο της ζωής μας, που μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους των λαθών μας. Αν κάναμε αρκετά λάθη, ας μην κάνουμε τουλάχιστον την έκτρωση. Λύσεις υπάρχουν. Λύση είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που μπορεί να μας συμπαρασταθεί και να βοηθήσει. Προτείνεται και ο «Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού» (Ηπείρου 28, 104 33, Αθήνα, 210-8828788), που προσφέρει αμέριστη βοήθεια στην ανύπαντρη ή έγγαμη μητέρα, πρακτική, νομική, οικονομική, ψυχολογική, ιατρική και κοινωνική.

 

Η ζωή μπορεί να είναι συναρπαστική, σαν το ξεκίνημά της!

 

 

Για το διαδικαστικό μέρος του παρόντος, πληροφορίες αντλήθηκαν από σχετικά επιστημονικά βιβλία, από έντυπα του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, από την ταινία «Σιωπηλή Κραυγή» του R. Nathanson, καθώς και από την ιστοσελίδα http://www.UNBORN.GR

 

 

© φοιτητής Α.Π.Θ.

[Johny-B]

@ woudoulis

Είναι όντως καταπληκτικό και ανατριχιαστικό. :cry:

 

Νομίζω ότι και ο μεγαλύτερος υπέρμαχος των αμβλώσεων δεν θα μπορούσε να επιχειρηματολογήσει ενάντια αυτού του κειμένου...

[princess]

Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΚΑΘΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΕΝΩ Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΚΙ Ο ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ

 

συγγνωμη αλλα για μενα απαξιωση και εξευτελισμος ειναι να υποστω μια ζωη που δεν την επελεξα, να μεγαλωσω ενα παιδι που δεν το ηθελα, να φερω στον κοσμο μια ζωη κατα λαθος και να τη γεμισω με ολα τα καταπιεσμενα θελω μου που δεν καταφερα να πραγματοποιησω. Καλο το κειμενο, αλλα εχει την ταση να γεμισει τον αναγνωστη ενοχες και τιποτα περισσοτερο.

[aggeloz]

...χωρια που εχει τοσες ανακριβειες που σταματησα να το διαβαζω στη μεση γιατι δε μου ενεπνεε κατι σοβαρο

[bill33]

Το πολυ σημαντικο ειναι να αποφασισουμε απο πια στιγμη ,απο την συλληψη εως την γεννα,το εμβρυο ειναι αυτοτελης και νοημων οργανισμος.Αν μπορεσουμε να δωσουμε μια απαντηση γιατι εγω δεν μπορω.

Αληθεια σε περιπτωση που υπαρχει καποια ανωμαλια στο εμβρυο ή προβλημα στην υγεια της μητερας (π.χ. εξωμητριος κυηση)συμφωνητε στην εκτρωση;

[sakaflias]

Εμαθα την τιμη σε νοσοκομειο 500-600 ε. Αν φτασεις σε αυτην την αποφαση να ξερεις τι χρειαζετε.

Καλο θα ηταν να μην συμβει.

Χρονια δεν εχουν βρει απαντηση για το αν ειναι αυτοτελεις οργανισμος το παιδι ή πρεπει να περασει καποιο σταδιο.

[princess]

πολλες ανατολικες θρησκειες λενε οτι η ψυχη μπαινει στο σωμα απο τον τριτο μηνα.... ισως και γιαυτο η εκτρωση ναναι επικυνδινη απο καποιο σημειο και μετα.... Οπως και ναναι αν νιωθεις ενοχες για ενα ματσο κυτταρα που αναπτυσσονται γιατι δεν νιωθεις και για τα μικροβια, τα κουνουπια η τα μυρμηγκια που στο κατω κατω ειναι ολοκληρωμενοι οργανισμοι;

[Johny-B]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος princess (26 Οκτ. 2004 , 00:59)

 

πολλες ανατολικες θρησκειες λενε οτι η ψυχη μπαινει στο σωμα απο τον τριτο μηνα.... ισως και γιαυτο η εκτρωση ναναι επικυνδινη απο καποιο σημειο και μετα.... Οπως και ναναι αν νιωθεις ενοχες για ενα ματσο κυτταρα που αναπτυσσονται γιατι δεν νιωθεις και για τα μικροβια, τα κουνουπια η τα μυρμηγκια που στο κατω κατω ειναι ολοκληρωμενοι οργανισμοι;

 

Δεν νομίζω ότι το έμβρυο, έστω και στα αρχικά του στάδια μπορεί να συγκριθεί με τα μικρόβια, τα κουνούπια και τα μυρμήγκια. :blink:

 

Νομίζω ότι τα μισά από το παραπάνω κείμενο αν ισχύουν (που δεν ισχύουν μόνο τόσα) δεν θα έπρεπε να μας αφήνουν ασυγκίνητους.

 

Anyway, είναι καλύτερα να πεις απλά, "εγώ γουστάρω να κάνω την ζωούλα μου όπως θέλω" παρά να αρχίσεις τέτοιες συγκρίσεις όπως οι παραπάνω. :worry:

[princess]

οτι γουσταρω να οριζω τη ζωη μου και να μην κανω δυστυχισμενο τον εαυτο μου και τους αλλους -και ειδικα αυτους που δε φταινε- το εχω ηδη πει. Και δεν βλεπω τι το διαφορετικο εχει το εμβρυο στα αρχικα του σταδια απο τα μικροβια κλπ (εκτος του οτι ειναι ολοκληρωμενοι οργανισμοι). Ο εγκεφαλος συμφωνα με το κειμενο εμφανιζεται την πεμπτη εβδομαδα... Εχω δει ενα σωρο υπερηχογραφηματα.. δεν ειναι δυνατον αυτη η μακρια αλυσιδα κυτταρων να θεωρηθει ολοκληρωμενος οργανισμος....

[woudoulis]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος princess (26 Οκτ. 2004 , 01:17)

οτι γουσταρω να οριζω τη ζωη μου και να μην κανω δυστυχισμενο τον εαυτο μου και τους αλλους -και ειδικα αυτους που δε φταινε- το εχω ηδη πει. Και δεν βλεπω τι το διαφορετικο εχει το εμβρυο στα αρχικα του σταδια απο τα μικροβια κλπ (εκτος του οτι ειναι ολοκληρωμενοι οργανισμοι).

 

Μια ματιά στην εικόνα παρακάτω θα σε κάνει ίσως να σκεφτείς πιο υπεύθυνα απέναντι στο ανθρωπάκι που θεωρείς μικρόβιο

[woudoulis]

«… δίχως εγωισμό παιδάκι, πίστεψε με: να σε γεννήσω δεν μου κάνει κέφι. Δεν το αντέχω να κυκλοφορώ στους δρόμους με φουσκωμένη την κοιλιά, να σε θηλάζω, να σε πλένω, να σε μαθαίνω να μιλάς. Είμαι γυναίκα εργαζόμενη, μ’ ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις και ενδιαφέροντα : στο ξανάλεω, δεν σε έχω ανάγκη. . . Όμως ο σημερινός συλλογισμός μου μπορεί να αλλάξει έτσι, από τη μια στιγμή στην άλλη. Και πραγματικά, ναι, αυτό παθαίνω: νιώθω κιόλας μπερδεμένη, απροσανατόλιστη. Ίσως γιατί δεν μπορώ ν’ ανοίξω την καρδιά μου σε κανέναν. Είμαι μια γυναίκα που διάλεξε να ζήσει μόνη της . ο πατέρας σου δεν βρίσκεται κοντά μου . . . στον κόσμο που ετοιμάζεσαι να ζήσεις παιδάκι, όσο κι αν ισχυρίζονται το άλλαξαν οι καιροί, μια γυναίκα ανύπαντρη που περιμένει παιδί θεωρείται γενικά άνθρωπος ανεύθυνος. Στην καλύτερη περίπτωση, την βλέπουν σαν εκκεντρική, που θέλει να προκαλέσει την κοινωνία. Ή και σαν ηρωίδα. Ποτέ όμως σαν γυναίκα όμοια με τις άλλες . . . Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί, όταν μια γυναίκα αναγγέλλει ότι είναι νόμιμα σε ενδιαφέρουσα, όλοι τη συγχαίρουν, της αρπάζουν τα πακέτα από τα χέρια, την ικετεύουν να μην κουράζεται, να μην ταράζεται. Στη δική μου όμως περίπτωση, απομένουν βουβοί, μαρμαρωμένοι ή μου μιλάνε για άμβλωση . Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για συνωμοσία, με σκοπό να μας χωρίσουν. Έρχονται στιγμές που νιώθω ανήσυχη, που αναρωτιέμαι ποιος θα νικήσει τελικά : εκείνοι ή εσύ κι εγώ παιδάκι . . . »

 

 

Οριάνα Φαλάτσι

[woudoulis]

http://www.unborn.gr/unborn1/unborn/index.php

 

Εδώ μπορεί να απευθυνθεί όποια κοπέλα έχει πρόβλημα και όχι σε δολοφόνους

 

Φιλοσοφία κατά της ζωής

 

"Εάν πρόκειται να εξοντώσετε όλους αυτούς τους ανθρώπους (τους Εβραίους), τουλάχιστον βγάλτε τους τον εγκέφαλο, έτσι ώστε το υλικό αυτό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί."

 

Ναζιστής γιατρός Julius Hallervorden, δίκη της Νυρεμβέργης, 1945. 2

 

"Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον ιστό σε ό,τι γνωρίζουμε ότι μπορεί να είναι σωτήρια έρευνα [επί εμβρυακών ιστών], ή μπορούμε να τον θάψουμε. Αυτή είναι η επιλογή."

 

Αμερικανός Γερουσιαστής Brock Adams [D.-Wa.], 1992. 3

 

 

Το ξέρετε ότι κάνουν καλυντικά από έμβρυα σκοτωμένα ?

[woudoulis]

Οι Μέθοδοι

 

 

Μέθοδοι έκτρωσης στο πρώτο στάδιο της κυήσεως

 

Απόξεση με αναρρόφηση [D&C]: (εβδ. 6 έως 16) Ένας σωλήνας μεγάλης αναρροφητικής ικανότητας εισάγεται μέσω του τραχήλου στη μήτρα. Το αγέννητο παιδί σχίζεται σε κομμάτια από την ισχύ της αναρρόφησης. Τα μέρη του κομματιασμένου εμβρύου και ο πλακούντας αναρροφώνται σε ένα δοχείο. Πιθανές επιπλοκές είναι η μόλυνση, η ρήξη του τραχήλου και η διάτρηση της μήτρας.

 

Mifepristone: (εβδ. 5 έως 7) Η χημική ουσία αυτή, γνωστή και ως RU-486, προκαλεί τον θάνατο του εμβρύου παρεμβαίνοντας στη λειτουργία του πλακούντος και προκαλώντας τη λιμοκτονία του εμβρύου. Στη συνέχεια χρησιμοποιείται το φάρμακο Prostaglandin (βλ. παρακάτω) για την αποβολή του εμβρύου. Αυτή η μέθοδος πραγματοποιείται εντός αρκετών ημερών. Στις περισσότερες περιπτώσεις προκαλείται στη γυναίκα έντονη αιμορραγία τουλάχιστον για εννέα ημέρες, αλλά μερικές γυναίκες αιμορραγούν περισσότερο από τέσσερις εβδομάδες. Το Mifepristone μόλις έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. Οι μακροπρόθεσμες παρενέργειες δεν είναι ακόμα γνωστές.

 

Methotrexate: (εβδ. 5 έως 9) Αν και δεν είναι εγκεκριμένο από την FDA (στις ΗΠΑ) γι' αυτή τη χρήση, μια ένεση με methotrexate θανατώνει το αγέννητο παιδί παρεμβαίνοντας στη διαδικασία ανάπτυξης (διαίρεση των κυττάρων). Μερικές ημέρες μετά, η γυναίκα λαμβάνει υπόθετα με το φάρμακο Prostaglandin (misoprostol) για να αποβάλει το έμβρυο. Η έκτρωση γίνεται στο σπίτι. Απαιτούνται τρεις επισκέψεις σε γιατρό για την ολοκλήρωση της διαδικασίας.

 

Λεβο-νοργεστρέλη: (πρώτες 48 ώρες) Το ‘χάπι της επόμενης ημέρας’, με την εμπορική ονομασία Norlevό, είναι ένα ορμονικό παρασκεύασμα με βάση τη λεβο-νοργεστρέλη που είναι ορμόνη η λήψη της οποίας καθιστά μή πρόσφορο το ενδομήτριο στην εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Και έτσι αποφεύγεται η σύλληψη, υπό την προϋπόθεση να ληφθεί μέσα σε χρονικό διάστημα 48 ωρών από την πιθανή σύλληψη. Δείτε σχετικά και το άρθρο της φαρμοκοποιού κας Α. Χορευτάκη.

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

 

Μέθοδοι έκτρωσης σε προχωρημένο στάδιο της κυήσεως

 

Εμβρυοτομή [D&E]: (εβδ. 13 έως 20) Ο τράχηλος διαστέλλεται. Με τη χρήση κατάλληλης λαβίδας, ο "γιατρός" που εκτελεί την έκτρωση κομματιάζει το παιδί και το σύρει έξω, μέλος προς μέλος. Το παιδί επανασυναρμολογείται για να εξασφαλιστεί ότι δεν έχουν παραμείνει στη μήτρα κομμάτια του εμβρύου. Πιθανές επιπλοκές είναι η μόλυνση, η ρήξη του τραχήλου και η διάτρηση της μήτρας.

 

Prostaglandin: (εβδ. 16 έως 38) Το χημικό αυτό, που καλείται επίσης misoprostol, προκαλεί πρώιμους πόνους και τοκετό, και διατίθεται υπό μορφή υποθέτων ή ενέσεων. Η γεννήσεις ζωντανών βρεφών είναι συνήθεις. Πιθανοί κίνδυνοι: σπασμοί, έμετος και ανακοπή καρδιάς.

 

Ένεση με Digoxin: (εβδ. 20 έως 32) Το θανατηφόρο αυτό χημικό εγχέεται με ένεση κατ' ευθείαν στην καρδιά του βρέφους. Ακολουθεί πρόκληση τοκετού με το prostaglandin.

 

Έκτρωση με άλας: (εβδ. 16 έως 32+) Μια μακριά βελόνα εισάγεται στην κοιλιά της γυναίκας και εγχέεται ένα διάλυμα άλατος στο αμνιακό υγρό. Το άλας δηλητηριάζει το παιδί, καίγοντας τους πνεύμονες και το δέρμα του. Εντός 24 ωρών γεννάται ένα νεκρό βρέφος. Η μέθοδος αυτή δεν χρησιμοποιείται πολύ συχνά για έκτρωση λόγω των σοβαρών κινδύνων υγείας που υφίστανται για τη γυναίκα.

 

Υστεροτομή: (εβδ. 24 έως 38) Όπως συμβαίνει με την καισαρική τομή, γίνεται μια τομή στην κοιλιά της γυναίκας. Το βρέφος στη συνέχεια αφήνεται να πεθάνει από παραμέληση. Αυτή η επέμβαση έχει τους ίδιους κινδύνους για την υγεία όπως και η καισαρική τομή.

 

D&X: (εβδ. 20 έως 32+) Είναι επίσης γνωστή ως "έκτρωση μερικής γέννησης" ("partial-birth abortion"). Πρόκειται για μια επικίνδυνη μέθοδο έκτρωσης που χρησιμοποιείται στα τελευταία στάδια της έκτρωσης και έχει χαρακτηριστεί ως "κακή ιατρική" από την Αμερικανική Ιατρική Ένωση (American Medical Association). Η επέμβαση συνίσταται στο τράβηγμα του βρέφους ώστε να εξέλθουν πρώτα τα πόδια στο κανάλι εξόδου του παιδιού, ενώ το κεφάλι παραμένει στη μήτρα. Αυτός που εκτελεί την έκτρωση ανοίγει μια οπή στο πίσω μέρος του κρανίου για να αφαιρέσει τον εγκέφαλο με ένα καθετήρα αναρρόφησης. Το κεφάλι συρρικνώνεται και έτσι καθίσταται δυνατή η έξοδος ολόκληρου του παιδιού.

 

 

Αν το να σκοτώνεις με βασανιστήρια το βρέφος μέσα σου το θεωρείς δικαίωμά σου ....... πρέπει να αναθεωρήσεις

[woudoulis]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος princess (26 Οκτ. 2004 , 01:17)

 

οτι γουσταρω να οριζω τη ζωη μου και να μην κανω δυστυχισμενο τον εαυτο μου και τους αλλους

 

 

Λυπάμαι για την εικόνα , όσοι δεν αντέχετε μη την δείτε

Αυτή όμως είναι η αλήθεια για τις εκτρώσεις ......

Δεν είναι θέμα να δημιουργηθούν τύψεις όπως είπαν κάποιοι αλλά θέμα προσοχής από την αρχή όσο αφορά σήμερα το θέμα των ελευθερων σχέσεων.

Και στην τελική αν οι τύψεις είναι για καλό ας δημιουργηθούν

Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τα πάντα σαν κτήμα μας

[EchiDNA]

Έλεος ρε παιδιά...

 

Στο κάτω-κάτω, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και τις πράξεις του!

 

Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα γεννηθεί ή όχι, ένα παιδί αλλά και πως θα μεγαλώσει σωστά!

[Elgia]

Αρχικό Μήνυμα από το μέλος aggeloz (25 Οκτ. 2004 , 19:33)

 

...χωρια που εχει τοσες ανακριβειες που σταματησα να το διαβαζω στη μεση γιατι δε μου ενεπνεε κατι σοβαρο

 

 

Μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένος γιατί η ασάφεια της απάντησης σου δεν δικαιολογεί το απαξιωτικό ύφος προς το κείμενο που παρέθεσε ο woudoulis;

 

Στο κάτω-κάτω, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και τις πράξεις του!

 

Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα γεννηθεί ή όχι, ένα παιδί αλλά και πως θα μεγαλώσει σωστά!

 

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του και μόνο επομένως δεν του δίνεται το δικαίωμα να αποφασίζει για την τύχη μιας άλλης ζωής.

 

Αν δεν γεννηθεί ένα παιδί, το δεύτερο ζήτημα δεν υφίσταται καν.