Ιράν και πόλεμος

[Antiochos]

Σχετικά με το Ισραήλ:

 

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=12079052

 

Βέβαια το άρθρο είναι λίγο (έως πολύ) μονόπλευρο

 

Ο διαβόητος Τάκης Μίχας της "Ελευθεροτυπίας" κάνει μονόπλευρη προπαγάνδα κατά του Ισραήλ:lol: :lol: :lol:

Να πάμε να τον "καρφώσουμε" γρήγορα στην Wall Street Journal λοιπόν.

[Antiochos]

Αντίοχε, από τα λινκ που παραθέτεις δεν προκύπτει σε καμία περίπτωση ότι ήταν προγραμματισμένο όπως είπες σε 5 χρόνια να γίνει επίθεση

 

Δεν είπα αυτό.

 

(Πάντως οφείλω να σε συγχαρώ για την ενασχόλησή σου με αυτά τα ζητήματα και ας μην συμφωνούμε σχεδόν ποτέ.Οι περισσότεροι στην ηλικία σου ασχολούνται με τα Reality και την Τατιάνα.:rolleyes:

Άντε, καλή θητεία και καλή σταδιοδρομία σε ο,τι επιλέξεις να κάνεις αργότερα).

[undertow]

Μακάρι.

Για να το διευκρινίσω πάντως...δεν αναφέρομαι σε εισβολή και στρατιωτική κατοχή.Υπάρχουν και άλλοι τρόποι ώστε να "επιτεθείς" και να υπονομεύσεις μία εχθρική προς εσένα χώρα.

 

Με κανεναν τροπο δεν προκειται οι ΗΠΑ να επιτεθουν στο Ιραν ..Αυτη ειναι καθαρα προσωπικη αποψη μου η οποια εχει σχηματιστει κυριως απο το οτι η στρατηγικη των ΗΠΑ στη Μεση Ανατολη σε καμια περιπτωση δεν περιλαμβανει ουτε περιελαμβανε ποτε επιθεση στο Ιραν,αλλα και απο την αποτυχια-οπως ολοι συνηγορουν (αν λαβεις υποψη σου τις οικονομικες απωλειες και τα 3000 αμερικανικα φερετρα που επεστρεψαν)- στο Ιρακ .Συμφωνω απολυτα στο οτι οπως ειπες το Ιραν θελει να ενισχυσει την γεωπολιτικη του θεση στη Μ.Ανατολη για πολλους λογους.Οσο για τα πετρελαια που ειπαμε προηγουμενως βλεπω παλι οι περισσοτεροι να τα θεωρουν ως την μεγαλυτερη αιτια για την αποσταθεροποιηση της περιοχης ...Το ποσοστο των πετρελαιων που χρησιμοποιουν οι ΗΠΑ απο τη Μ.Ανατολη για τις αναγκες της χωρας τους ειναι μολις 10%...Το κλειδι ειναι οτι οι ΗΠΑ δεν θελουν να ελεγχουν το πετρελαιο για να το εκμεταλλευονται για δικους τους σκοπους αλλα για να επεκτεινουν τον ελεγχο στις αλλες οικονομιες οι οποιες εξαρτωνται απο αυτο (Ινδια-Κινα).Φανταστειτε να υπηρχε εγχωρια αυτοκινητοβιομηχανια στην Ινδια που να πουλαγε αμαξια με 10.000.Καθε Ινδος θα ειχε το δικο του αυτοκινητο ...και το βαρελι θα πηγαινε στα 140δολαρια....και οι περιβαλλοντικες επιπτωσεις ανυπολογιστες.Επιπλεον επειδη πολλοι μπερδευονται δεν παιζει ρολο το οτι η Μ.Ανατολη εχει το 60% των παγκοσμιων αποθεματων πετρελαιων αλλα οτι το κοστος εξορυξης ενος βαρελιου στη Μ.Ανατολη ειναι γυρω στα 2-3ευρω το βαρελι (παμφθηνο δηλαδη σε σχεση με Β.Θαλασσα πχ που ειναι στα 9 ευρω).

 

Οι Αμερικανοι ως η παγκοσμια υπερδυναμη δεν εχει συμμαχους ή μαλλον καλυτερα έχει μονο στοχους.Οι συμμαχοι προσαρμοζονται στους εκαστοτε στοχους.Αυτη ειναι η πεμπτουσια του διεθνους μονοπολικου συστηματος το οποιο φαινεται οτι ειναι αρκετα κοντα.

[TrobocopR]

 

Αρχικό Μήνυμα από Trobocop®

Αντίοχε, από τα λινκ που παραθέτεις δεν προκύπτει σε καμία περίπτωση ότι ήταν προγραμματισμένο όπως είπες σε 5 χρόνια να γίνει επίθεση

 

Δεν είπα αυτό.

 

Όχι; ---->

 

Αρχικό Μήνυμα από Antiochos

Η απόφαση για επίθεση κατά της Περσίας έχει ληφθεί εδώ και 5 χρόνια.

 

...τότε εγώ κατάλαβα λάθος. Κανένα πρόβλημα.

 

(Πάντως οφείλω να σε συγχαρώ για την ενασχόλησή σου με αυτά τα ζητήματα και ας μην συμφωνούμε σχεδόν ποτέ.Οι περισσότεροι στην ηλικία σου ασχολούνται με τα Reality και την Τατιάνα.:rolleyes:

Άντε, καλή θητεία και καλή σταδιοδρομία σε ο,τι επιλέξεις να κάνεις αργότερα).

 

Για μια σειρά λόγους που δεν είναι του παρόντος, κακώς κρίνεις τον συνομιλητή σου από την ηλικία. Την ίδια ενασχόληση (και απόψεις στο συγκεκριμένο θέμα) είχα και όταν ήμουν 15 χρονών. Θα άλλαζε κάτι αν δίπλα στο νικ μου έγραφε 15 αντί για 25;

 

Όσο για την τατιάνα, δυστυχώς συμφωνώ, πλην όμως σε ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία ζούμε, οπότε ο καθένας μπορεί να ασχολείται με ό,τι θέλει. Όχι όπως στο Ιράν καλή ώρα.

[social_planner]

Όλα γίνονται για το πετρέλαιο και τα συμφέροντα, μόνο και μόνο γι' αυτά!! Παρτε λοιπόν μια γεύση για το τι θα συμβεί στο μέλλον μόλις τελειώσουν με την Μέση Ανατολή..

 

Βιβλίο γεωγραφίας που διδάσκεται στα αμερικανικά σχολεία:

http://www.quatrocantos.com/LENDAS/imags/amazonia_image/amazonia.jpg

 

Τα συμπεράσματα δικά σας..

 

Για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις...

 

Αυτά που αναφέρονται στο υποτιθέμενο βιβλίο δεν είναι μόνο γελοία αλλά και γεμάτα γραμματικά/ορθογραφικά λάθη. Πράγμα που δηλώνει ότι πρόκειται για πλάκα και μάλιστα πολύ πρόχειρη.

 

Για όσους ενδιαφέρονται και γνωρίζουν τη γλώσσα (ισπανικά ή πορτογαλικά) στην σελίδα http://www.quatrocantos.com/LENDAS/54_amazonia_finraf.htm αναλύεται εκτενώς γιατί το κείμενο και η εικόνα είναι πλαστά και δεν ανήκουν σε "βιβλίο που διδάσκεται στα αμερικανικά σχολεία".

 

Η πλάκα είναι ότι η το link της εικόνας που παραθέτεις alexandros είναι από το ίδιο site. Δηλαδή ή μας δουλεύεις ή σε δουλέψανε.

[Antiochos]

Όχι; ---->

 

 

 

...τότε εγώ κατάλαβα λάθος. Κανένα πρόβλημα.

 

Αυτό που φαίνεται να κατάλαβες είναι ότι ο πρόεδρος Bush ξύπνησε ένα πρωινό του 2001 και αποφάσισε ότι στις 20 Σεπτεμβρίου του 2006 θα επιτεθεί στην Τεχεράνη.

Αυτό που έγραψα εγώ συνοψίζεται λιγο-πολυ εδώ:

http://www.myphone.gr/forum/showthread.php?p=1346486#post1346486

"...Toν Ιανουάριο του 2002, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ κατέταξε δημοσίως και με κάθε επισημότητα την Τεχεράνη σε αυτό που ο ίδιος (καλώς ή κακώς) ονόμασε "Άξονα του Κακού", καθιστώντας σαφές ότι η συγκεκριμένη χώρα ήταν ήδη στο στόχαστρο των ΗΠΑ.

Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Peter Gowan «ο λόγος (του Μπους) ήταν έτσι σχεδιασμένος ώστε να δεσμεύει όλες τις προσκείμενες στον Μπους δυνάμεις εναντίον της τρομοκρατίας, εντός και εκτός της χώρας, σε ένα ολοκαίνουργιο σχέδιο στρατηγικών στόχων, με άλλα λόγια να τις δεσμεύσει στην υποστήριξη του δικαιώματος των ΗΠΑ να προχωρήσουν σε προληπτική στρατιωτική δράση και να επιτεθούν στο Ιράκ, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα και σε άλλα κράτη που θεωρούνται εχθρικά προς τις ΗΠΑ..."

 

 

Ίσως αν είχες παρακολουθήσει την πολεμοχαρή αρθρογραφία των Νεοσυντηρητικών της ουάσινγκτον (Περλ,Γουλφοβιτς,Ίδρυμα Heritage κτλ)κατά την τελευταία 5ετία να συμφωνούσες με ανάλογες απόψεις.

 

Επίσης πιθανού ενδιαφέροντος είναι η ανάλυση της "καθημερινής"

 

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2006_182217

"η Τεχεράνη .....ποτέ δεν είχε ανάμιξη στην «ισλαμική τρομοκρατία» τύπου Αλ Κάιντα. Αντιθέτως, στον πόλεμο εναντίον των Ταλιμπάν τήρησε εποικοδομητική στάση. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε την Ουάσιγκτον να συμπεριλάβει το Ιράν στον «άξονα του κακού». Και μάλιστα να το απειλεί ευθέως ότι θα είναι ο επόμενος -μετά το Ιράκ- στόχος.

....Οι απειλές των ΗΠΑ έπαιξαν ρόλο για την ήττα των μετριοπαθών και για να καταλήξει η Τεχεράνη στο συμπέρασμα πως ο μόνος τρόπος αποτροπής μιας αμερικανικής επίθεσης είναι να παίξει το πυρηνικό χαρτί. Σύμφωνα με τις δυτικές εκθέσεις, το Ιράν απέχει πολύ από την κατασκευή της βόμβας. Το πιθανότερο είναι πως σκοπός του είναι -και με τη βοήθεια του φόβου για τις επιπτώσεις στην τιμή του πετρελαίου- να διαπραγματευθεί απ’ ευθείας με την Ουάσιγκτον ότι δεν θα δεχθεί επίθεση."

..."

 

Για μια σειρά λόγους που δεν είναι του παρόντος, κακώς κρίνεις τον συνομιλητή σου από την ηλικία. Την ίδια ενασχόληση (και απόψεις στο συγκεκριμένο θέμα) είχα και όταν ήμουν 15 χρονών. Θα άλλαζε κάτι αν δίπλα στο νικ μου έγραφε 15 αντί για 25;

 

Όσο για την τατιάνα, δυστυχώς συμφωνώ, πλην όμως σε ελεύθερη δημοκρατική κοινωνία ζούμε, οπότε ο καθένας μπορεί να ασχολείται με ό,τι θέλει.

 

Φοβάμαι ότι κάνεις αντίλογο για τον αντίλογο.(Άλλωστε δεν έχουμε και μεγάλη διαφορά ηλικίας).

Φυσικά και ο καθένας είναι ελεύθερος να ασχολείται με ο,τι θέλει.Όμως είναι προς τιμήν σου που ασχολείσαι και με βαθύτερα ζητήματα πέρα από την (κάθε) Τατιάνα.

 

Με κανεναν τροπο δεν προκειται οι ΗΠΑ να επιτεθουν στο Ιραν ..Αυτη ειναι καθαρα προσωπικη αποψη μου η οποια εχει σχηματιστει κυριως απο το οτι η στρατηγικη των ΗΠΑ στη Μεση Ανατολη σε καμια περιπτωση δεν περιλαμβανει ουτε περιελαμβανε ποτε επιθεση στο Ιραν

 

Η δολοφονία του Προέδρου και του Πρωθυπουργού του Ιράν, η ανατίναξη του ιρανικού κοινοβουλίου και η δολοφονία πολλών δεκάδων βουλευτών καθώς και η αμερικανική υποκίνηση στον Σαντάμ να επιτεθεί στη συγκεκριμένη χώρα προκαλώντας εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους, δεν αποτέλεσαν επιθετικές ενέργειες?

Αν η ομάδα των Νεοσυντηρητικών που έχει τον κύριο λόγο σήμερα στο αμερικανικό State Department μπει στο περιθώριο, τότε θα απομακρυνθεί η προοπτική δυναμικότερης αμερικανικής παρέμβασης στην περιοχή.

Διαφορετικά, το επόμενο χαρτί που πρόκειται να παίξει η ουάσιγκτον θα είναι εκείνο των τουρκόφωνων αζέρων, οι οποίοι αποτελούν το 25% του ιρανικού πληθυσμού.

[Antiochos]

Η τύχη του Ιράν θα κριθεί μέσα στις ΗΠΑ

Οι νεοσυντηρητικοί κλιμακώνουν την ένταση με την Τεχεράνη και προωθούν την ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Μόσχα

Tου Γιωργου Δελαστικ

 

Δεν δίστασε ο Pώσος πρόεδρος Bλαντιμίρ Πούτιν να σηκώσει το γάντι της πρόκλησης που είχε πετάξει προς τη Mόσχα ο αντιπρόεδρος των HΠA Nτικ Tσένι χαρακτηρίζοντας «εργαλείο εκφοβισμού και εκβιασμού» την ενεργειακή πολιτική του Kρεμλίνου. «O λύκος ξέρει ποιον να φάει, τρώει χωρίς να ακούει και δεν πρόκειται να ακούσει κανέναν», δήλωσε ο Πούτιν αναφερόμενος στις HΠA, χρησιμοποιώντας τα λόγια παλιού ρωσικού παραμυθιού. «Πού πάει όλο το πάθος των Aμερικανών και η ευαισθησία τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν έρχεται η ώρα να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα;», αναρωτήθηκε σαρκαστικά, την Tετάρτη, κατά την ομιλία του προς το ρωσικό έθνος.

 

Hξερε τι έλεγε. Λίγα 24ωρα νωρίτερα ο Tσένι είχε επισκεφθεί το πλούσιο σε πετρέλαια Kαζακστάν, ο ηγέτης του οποίου κατά τους «Nιου Γιορκ Tάιμς» έχει «φρικιαστικές επιδόσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα και η πρόσφατη επανεκλογή του υπήρξε προϊόν απάτης», καθώς συγκέντρωσε ποσοστό... 92%, έχοντας φυλακίσει εκ των προτέρων τους σημαντικότερους αντιπάλους του για το προεδρικό αξίωμα. «Oλόκληρη η Aμερική έχει εντυπωσιασθεί από το πόσο μεγάλη πρόοδο έχει κάνει το Kαζακστάν τα τελευταία 15 χρόνια» είχε δηλώσει ο Tσένι.

 

«Tο να κατευθύνει την αιχμή της οξείας κριτικής εναντίον της Pωσίας ενώ την ίδια ώρα φλερτάρει με τους ακόμη πιο αντιδημοκρατικούς γείτονές της αποτελεί στάση που σίγουρα προκαλεί σύγχυση ως προς το μήνυμα, ιδίως όταν αυτό το κάνει ένας αντιπρόεδρος που ταυτίζεται στενά με τα συμφέροντα πετρελαϊκών εταιρειών» σημείωναν με αγανάκτηση στο κύριο άρθρο τους οι «Tάιμς της Nέας Yόρκης».

 

«Eσκεμμένα προκλητική» χαρακτήριζαν τη στάση του Tσένι και οι «Φαϊνάνσιαλ Tάιμς» του Λονδίνου, προσθέτοντας ότι «απευθύνοντας διαλέξεις προς τη σημερινή Pωσία, με κατεξοχήν ψυχροπολεμικό ύφος, κάνει μόνο χειρότερα τα πράγματα».

 

Pωσική συσπείρωση

 

H αμερικανική ψυχροπολεμική πρόκληση, όπως ήταν αναμενόμενο, επέφερε συσπείρωση των Pώσων γύρω από τον Πούτιν και έξαρση του αντιαμερικανισμού στη Pωσία, κάτι που αμέσως βρήκε την αντανάκλασή του στα σχόλια του Tύπου της Mόσχας.

 

«O εχθρός προ των πυλών. O ψυχρός πόλεμος ξανάρχισε, μόνο που τώρα έχει μετακινηθεί το μέτωπο» έγραψε η οικονομική, φιλοδυτική και συνήθως επικριτική για το Kρεμλίνο εφημερίδα «Kομερσάντ», συγκρίνοντας την ομιλία του Tσένι με εκείνη του Tσόρτσιλ στο Φούλτον πριν από εξήντα χρόνια, όταν εισήγαγε τον όρο «σιδηρούν παραπέτασμα».

 

«H Aσία παρέμεινε με τη Mόσχα, αλλά η πρώην σοσιαλιστική Eυρώπη πέρασε στην πλευρά της Aμερικής. Tι πρέπει να κάνει η Pωσία; Προφανώς απαιτείται να ενισχύσει τους δεσμούς με τη Λευκορωσία και την Kεντρική Aσία και να κάνει φιλία με την Kίνα για να αντισταθμίσει τη δυτική ισχύ» έγραψε η μεγαλύτερη εφημερίδα της Pωσίας, η «Kομσομόλσκαγια Πράβντα» που πρόσκειται στον Πούτιν.

 

Oι βρετανικοί «Φαϊνάνσιαλ Tάιμς» δεν κρύβουν την αποδοκιμασία τους ως προς αυτή την τακτική της Oυάσιγκτον, ιδίως σε ό,τι αφορά τον στόχο της «τιμωρίας» της Pωσίας επειδή αυτή αρνείται να συνεργασθεί με τις HΠA εναντόν του Iράν: «Mε ποσοστά στις δημοσκοπήσεις σταθερά γύρω στο 70%, ο Πούτιν είναι μάλλον πιο δημοφιλής στο εσωτερικό από όσο ο Tσένι, το σκορ του οποίου στις HΠA τώρα βρίσκεται κάτω από το 20%. Λόγοι όπως αυτός του Tσένι όχι μόνο αυξάνουν τη δημοτικότητα του Πούτιν, αλλά ενθαρρύνουν και τους σκληροπυρηνικούς που τον θεωρούν υπερβολικά πρόθυμο να εξυπηρετήσει τη Δύση» έγραψαν.

 

Eνδοαμερικανικό μέτωπο

 

O λόγος του Tσένι όμως δεν ήταν τυχαίος. Aξιωματούχοι του Λευκού Oίκου δήλωσαν ότι το περιεχόμενό του «είχε εξετασθεί εξονυχιστικά σε ανώτατο επίπεδο». Aλλωστε, όσο και αν επιφανειακά φαίνεται παράδοξο, η επαναφορά ψυχροπολεμικής γραμμής εξυπηρετεί πολύ περισσότερο ανάγκες της κυρίαρχης νεοσυντηρητικής ομάδας στο εσωτερικό των HΠA παρά σε διεθνές επίπεδο.

 

Eδώ και μήνες διεξάγεται στο εσωτερικό των HΠA πολύ σκληρή διαπάλη. Iσχυροί ηγετικοί κύκλοι θεωρούν ότι εξαντλήθηκαν πλέον τα οφέλη για τα αμερικανικά συμφέροντα που μπορούν να προκύψουν από τη γραμμή των νεοσυντηρητικών και τώρα πλέον υπερτερούν οι ζημιές και τα αδιέξοδα που προκαλεί η τυφλή αντιπαράθεση με τον μουσουλμανικό κόσμο και η διάσταση με την Eυρώπη.

 

Oι κύκλοι αυτοί κινούνται για να προετοιμάσουν αλλαγή πολιτικής. Aποκάλυψαν τις μυστικές φυλακές της CIA, την παρακολούθηση Aμερικανών πολιτών από τη NSA, εμφάνισαν τον Tσένι ως μέθυσο που πυροβολεί φίλους του σε κατάσταση μέθης, κινητοποίησαν πρωτοφανή αριθμό στρατηγών εν αποστρατεία που ζήτησαν την παραίτηση του Pάμσφελντ, πέτυχαν την υποβάθμιση του κορυφαίου συμβούλου του προέδρου Mπους, του Kαρλ Pόουβ, αρχιτέκτονα της συμμαχίας της προτεσταντικής θρησκευτικής ακροδεξιάς με το εβραϊκό λόμπι, έβγαλαν από τη μέση τον προσωπάρχη του Λευκού Oίκου Aντριου Kαρντ, τον ισχυρότατο σύμβουλο Λίμπι…

 

Aποτέλεσμα της επιχείρησης «κατεδάφισης» του σκληρού ηγετικού πυρήνα των νεοσυντηρητικών είναι και η καταβαράθρωση της δημοτικότητας του Tζορτζ Mπους. Σύμφωνα με δημοσκόπηση, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιοποιήθηκαν την Tρίτη, κατρακύλησε στο 31%, που αποτελεί το τρίτο χαμηλότερο ποσοστό στην ιστορία των προέδρων των HΠA, έπειτα από εκείνα του Pίτσαρντ Nίξον κατά το Γουοτεργκέιτ και του Tζίμι Kάρτερ μετά την ταπείνωσή του από το Iράν, το 1980.

 

Bλέποντας ότι χάνουν το παιχνίδι, οι νεοσυντηρητικοί ξεκίνησαν αντεπίθεση, αποφασισμένοι να δώσουν τη μάχη μέχρις εσχάτων. O Tσένι, λοιπόν, εγκατέλειψε την τακτική του «κλεισμένου στο καταφύγιο» και ανέλαβε προσωπικά να διασφαλίσει τα συμφέροντα των HΠA στην ενέργεια, ταξιδεύοντας σε πετρελαιοπαραγωγές χώρες και κηρύσσοντας αφετέρου τον νέο ψυχρό πόλεμο εναντίον της Pωσίας, προωθώντας εκ παραλλήλου αντιρωσικό μέτωπο με τη συμμετοχή χωρών του πρώην «σοσιαλιστικού στρατοπέδου».

 

Στρατηγική έντασης

 

O Pάμσφελντ έκανε επίσης μια θεαματική κίνηση, αναλαμβάνοντας κατ’ ουσίαν τον έλεγχο και της CIA μέσω του εξαναγκασμού σε παραίτηση του νεοσυντηρητικού μεν, αλλά «υπερβολικά πολιτικοποιημένου» Πόρτερ Γκος και την αντικατάστασή του από τον αφοσιωμένο στον Pάμσφελντ πτέραρχο Mάικλ Xέιντεν. Eτσι ο άρχων του Πενταγώνου ελέγχει πλέον σχεδόν το σύνολο των μυστικών υπηρεσιών των HΠA – μαζί και της CIA που έχει δικαιοδοσία διεξαγωγής υπονομευτικών επιχειρήσεων στο εξωτερικό.

 

Tο επικίνδυνο των εξελίξεων έγκειται στο εξής: Mοναδική ελπίδα των νεοσυντηρητικών να παραμείνουν στην εξουσία και μετά τις προεδρικές εκλογές του 2008 (ως πολιτικό ρεύμα, εννοείται, όχι ως πρόσωπα στις ίδιες θέσεις) είναι να δημιουργήσουν συνθήκες κρίσης και έκρυθμης κατάστασης σε διεθνές επίπεδο, με αντανάκλαση και στο εσωτερικό των HΠA.

 

H στρατηγική της έντασης, που υπηρετείται τόσο από την επιθετικότητα εναντίον του Iράν όσο και από την ψυχροπολεμική γραμμή εναντίον της Mόσχας, αποσκοπεί πρωτίστως στην εσωτερική επικράτηση των νεοσυντηρητικών επί των αντιπάλων τους μέσα στις HΠA. Aναπότρεπτα όμως ενδέχεται να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες σε διεθνές επίπεδο, ιδίως αν καταλήξει σε στρατιωτικό πλήγμα κατά του Iράν.

 

Aντικειμενικά, από πλευράς διεθνών συμμαχιών, η κυβέρνηση Mπους είναι σήμερα σε πολύ χειρότερη μοίρα από όσο ήταν όταν κήρυξε τον πόλεμο για την κατάκτηση του Iράκ.

 

O Mπερλουσκόνι δεν υπάρχει πια, ο Aθνάρ έχει και αυτός παραδώσει την εξουσία, ενώ ο Tόνι Mπλερ πνέει τα λοίσθια πολιτικά, παρ’ όλο που αντικατέστησε τον υπουργό Eξωτερικών Tζακ Στρο, ο οποίος με κάθε ευκαιρία επαναλάμβανε ότι θεωρεί «αδιανόητο» αμερικανικό στρατιωτικό πλήγμα εναντίον του Iράν. Oσο για τη Mέρκελ, μπορεί να μην κάνει τον πολιτικό αντιπολεμικό θόρυβο του Σρέντερ, καλεί όμως τις HΠA να μη «βιάζονται» για αντιιρανικά μέτρα και καλεί την Oυάσιγκτον να συνομιλήσει απευθείας με την Tεχεράνη.

 

Aν συνυπολογίσει κανείς την πολύ πιο αποφασιστική αντίθεση της Pωσίας και της Kίνας στο πλαίσιο του OHE, αντιλαμβάνεται ότι θα αποτελέσει ακραίο τυχοδιωκτισμό των νεοσυντηρητικών της κυβέρνησης των HΠA να επιτεθούν κατά του Iράν, με κύρια επιδίωξη την παραμονή τους στην εξουσία. Eίναι όμως ικανοί να το κάνουν, αν οι αντίπαλοί τους στο εσωτερικό των HΠA υποχωρήσουν.

 

 

 

Eκτύπωση | e-mail

[Diplomat]

Το αρθρο ειναι ψιλοαπαραδεκτο, αλλα βασικα αντιοχε αυτο που

θελω να σε ρωτησω ειναι, δεν νομιζεις οτι ερχεται σε αντιθεση με

αυτα που εγραφες νωριτερα? Ενω πριν ελεγες οτι ο πολεμος ειχε

αποφασιστει πριν 5 χρονια τωρα το αρθρο λεει οτι αν γινει πολεμος, θα γινει γιατι

οι συντηρητικοι θελουν να παραμεινουν στην εξουσια.

[Antiochos]

Το αρθρο ειναι ψιλοαπαραδεκτο, αλλα βασικα αντιοχε αυτο που

θελω να σε ρωτησω ειναι, δεν νομιζεις οτι ερχεται σε αντιθεση με

αυτα που εγραφες νωριτερα? Ενω πριν ελεγες οτι ο πολεμος ειχε

αποφασιστει πριν 5 χρονια τωρα το αρθρο λεει οτι αν γινει πολεμος, θα γινει γιατι

οι συντηρητικοι θελουν να παραμεινουν στην εξουσια.

 

Κατά καιρούς έχω φέρει αρκετά άρθρα εδώ μέσα, επειδή θεώρησα ότι παρουσίαζαν ενδιαφέρον.Αυτό δεν σημαίνει ότι προσυπογράφω 100% τις θέσεις που διατυπώνοτναι σε αυτα ή ότι συμφωνώ με την πολιτική γραμμή των εντύπων όπου δημοσιεύονται.

Ο κ. Δελαστίκ έχει γράψει και καλύτερα.

[Antiochos]

Πολιτική ανοησία η επίθεση στο Ιράν - θα οδηγήσει σε πρώιμο τέλος τις ΗΠΑ

 

 

Του ΖΜΠΙΓΚΝΙΕΦ ΜΠΡΖΕΖΙΝΣΚΙ*

 

 

Η ανακοίνωση του Ιράν, ότι έχει εμπλουτίσει μικρή ποσότητα ουρανίου έχει προκαλέσει επείγουσες κλήσεις για προληπτική αεροπορική επίθεση, από τις ΗΠΑ, από τις ίδιες πηγές που στο παρελθόν προωθούσαν τον πόλεμο στο Ιράκ. Εάν υπάρξει και άλλη τρομοκρατική επίθεση στις ΗΠΑ, μπορείτε να στοιχηματίσετε και την τελευταία σας δεκάρα ότι αυτόματα θα υπάρξουν κατηγορίες ότι το Ιράν ευθυνόταν ώστε να δημιουργηθεί υστερία στο κοινό υπέρ μιας στρατιωτικής δράσης.

 

 

 

Υπάρχουν τέσσερις βασικοί λόγοι εναντίον μιας προληπτικής επίθεσης στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν:

 

Πρώτον, λόγω της απουσίας μιας άμεσης απειλής (και οι Ιρανοί απέχουν χρόνια από την απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου), η επίθεση θα αποτελούσε μονομερή κίνηση πολέμου. Εάν η δράση αναληφθεί χωρίς επίσημη κήρυξη πολέμου από το Κογκρέσο, μία επίθεση θα είναι αντισυνταγματική και μπορεί να οδηγήσει στην αποπομπή του προέδρου. Αντιστοίχως, είτε μόνο από τις ΗΠΑ είτε και με συμμετοχή του Ισραήλ, μία επίθεση θα έδινε στους δράστες τη σφραγίδα των διεθνών παρανόμων.

 

Κατά δεύτερον, οι πιθανές αντιδράσεις του Ιράν θα ενισχύσουν έντονα τις συνεχιζόμενες δυσκολίες των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και ίσως να πυροδοτήσουν νέα βία από τη Χεζμπολά στον Λίβανο και πιθανότατα αλλού, και πιθανότατα θα βαλτώσει τις προσπάθειες για αντιμετώπιση της περιφερειακής βίας από τις ΗΠΑ τουλάχιστον για μία δεκαετία. Το Ιράν έχει πληθυσμό 70 εκατ., και μία σύγκρουση με τη χώρα θα κάνει την κατάσταση στο Ιράκ να φαίνεται απλή.

 

Κατά τρίτον, θα αυξηθεί κάθετα η τιμή του πετρελαίου, ειδικά εάν οι Ιρανοί κόψουν την παραγωγή τους ή επιχειρήσουν να παρεμποδίσουν την εισροή πετρελαίου από τις πετρελαιοπηγές της Σαουδικής Αραβίας. Η παγκόσμια οικονομία θα επηρεαστεί σφόδρα και θα κατηγορηθούν οι ΗΠΑ. Σημειώστε ότι ήδη η τιμή του πετρελαίου ξεπερνά τα 70 δολάρια το βαρέλι, εν μέρει λόγω φόβων για σύγκρουση ΗΠΑ- Ιράν.

 

Και τέλος οι ΗΠΑ, μετά την επίθεση, θα γίνουν ακόμη περισσότερο στόχος τρομοκρατικής δράσης, ενώ θα πυροδοτήσουν τις παγκόσμιες υποψίες ότι η αμερικανική υποστήριξη προς το Ισραήλ είναι ένας βασικός λόγος για την ενίσχυση της ισλαμικής τρομοκρατίας. Οι ΗΠΑ θα απομονωθούν ακόμη περισσότερο και έτσι θα γίνουν περισσότερο ευάλωτες, ενώ οι προοπτικές για πιθανό περιφερειακό συμβιβασμό του Ισραήλ με τους γείτονές του θα γίνουν ακόμη περισσότερο μακρινές.

 

Εν συντομία, μία επίθεση στο Ιράν θα είναι πράξη πολιτικής ανοησίας, κινητοποιώντας μία προοδευτική αναταραχή στις παγκόσμιες σχέσεις. Με τις ΗΠΑ να γίνονται ολοένα και περισσότερο το αντικείμενο εχθρότητας, η εποχή της αμερικανικής υπεροχής θα οδηγηθεί σε πρώιμο τέλος. Παρ' όλο που η υπεροχή των ΗΠΑ στον κόσμο είναι ξεκάθαρη αυτή τη στιγμή, δεν έχουν ούτε την ισχύ ούτε την εσωτερική τάση να επιβάλουν και στη συνέχεια να διατηρήσουν τη θέλησή τους εάν αντιμετωπίσουν παρατεταμένη και υψηλού κόστους αντίσταση. Αυτό είναι σίγουρα το μάθημα που έχουν διαδαχθεί οι ΗΠΑ από τις εμπειρίες τους στο Βιετνάμ και το Ιράκ.

 

Ακόμη κι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σχεδιάζουν ένα επικείμενο στρατιωτικό πλήγμα στο Ιράν, οι επίμονοι υπανιγμοί επίσημων εκπροσώπων ότι «η προοπτική της στρατιωτικής επιχείρησης παραμένει υπό συζήτηση» εμποδίζουν το είδος των διαπραγματεύσεων που θα καθιστούσαν αυτή την εναλλακτική, μη-αναγκαία. Τέτοιες απειλές είναι πιθανόν να ενώσουν Ιρανούς εθνικιστές και σιίτες φονταμενταλιστές επειδή οι περισσότεροι Ιρανοί είναι υπερήφανοι για το πυρηνικό τους πρόγραμμα.

 

Οι στρατιωτικές απειλές ενισχύουν επίσης την ενισχυόμενη διεθνή καχυποψία για το ότι οι ΗΠΑ μπορεί εσκεμμένα να ενισχύουν μια μεγαλύτερη ιρανική αδιαλλαξία. Δυστυχώς, πρέπει κανείς να αναρωτιέται αν τέτοιες υποψίες δεν είναι εν μέρει δικαιολογημένες. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την πρόσφατη «διαπραγματευτική» στάση των ΗΠΑ: αρνούμενη να μετέχει στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις με το Ιράν και επιμένοντας να χειρίζεται το θέμα μόνο μέσω πληρεξουσίων. (Αυτό έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις ταυτόχρονες αμερικανικές διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα).

 

Οι ΗΠΑ ήδη προορίζουν κάποιους πόρους για την αποσταθεροποίηση του ιρανικού καθεστώτος και όπως έχει αναφερθεί στέλνει ομάδες των Ειδικών Δυνάμεων στο Ιράν προκειμένου να ξεσηκώσουν εθνοτικές μεινότητες και να κατακερματίσουν το ιρανικό κράτος (στο όνομα του εκδημοκρατισμού!). Και υπάρχουν ξεκάθαρα άνθρωποι στην κυβέρνηση Μπους που δεν επιθυμούν μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων, υποκινούμενοι από εκείνους που απέξω χτυπούν τα τύμπανα του πολέμου για στρατιωτική δράση και ενθαρρύνονται από ολοσέλιδες διαφημίσεις που «φουσκώνουν» την ιρανική απειλή.

 

Υπάρχει μια αθέλητη ειρωνεία σε μια κατάσταση στην οποία η προκλητική γλώσσα του Ιρανού προέδρου, Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ (του οποίου οι εξουσίες είναι πολύ πιο περιορισμένες απ' ό,τι υποδηλώνει ο τίτλος του) συμβάλλει στο να νομιμοποιούνται απειλές από κυβερνητικούς αξιωματούχους, οι οποίες με τη σειρά τους βοηθούν τον Αχμαντινετζάντ να εκμεταλλεύεται περαιτέρω την αδιαλλαξία του, κερδίζοντας θερμή υποστήριξη στο εσωτερικό, τόσο για τον εαυτό του όσο και για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.

 

Εφθασε ως εκ τούτου η ώρα να συνέλθει η κυβέρνηση και να σκεφτεί στρατηγικά με μια ιστορική προοπτική έχοντας στο μυαλό της πρωτίστως το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ. Είναι ώρα να σταματήσουν οι ρητορίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να κατευθύνονται από συναισθήματα ή από να έχουν την αίσθηση μιας θρησκευτικά εμπνευσμένης αποστολής. Ούτε πρέπει να πάψουν να βλέπουν το γεγονός ότι το «φόβητρο» λειτούργησε στις αμερικανο-σοβιετικές σχέσεις, στις σινο-αμερικανικές σχέσεις και στις ινδο-πακιστανικές σχέσεις.

 

Επιπλέον, η αίσθηση που διαχέεται από ορισμένους που είναι υπέρ της στρατιωτικής δράσης πως η Τεχεράνη μπορεί μια μέρα να παραδώσει απλώς τη βόμβα σε κάποιους τρομοκράτες, αγνοεί επειδή τη βολεύει το γεγονός πως κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με αυτοκτονία για ολόκληρο το Ιράν, επειδή θα ήταν ο νούμερο ένα ύποπτος, και εξαιτίας της «πυρηνικής σήμανσης» δεν θα μπορούσε να μείνει κρυφός ο τόπος προέλευσης.

 

Είναι αλήθεια ωστόσο, πως η σταδιακή απόκτηση πυρηνικών όπλων από το Ιράν θα όξυνε τις εντάσεις στην περιοχή και ίσως να αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση από χώρες όπως η Σαουδική Αραβία ή η Αίγυπτος. Το Ισραήλ, παρά το μεγάλο πυρηνικό του οπλοστάσιο, θα αισθανόταν λιγότερο ασφαλές. Η αποτροπή της απόκτησης πυρηνικών όπλων από το Ιράν, είναι, ως εκ τούτου, δικαιολογημένη, αλλά στην επιδίωξη αυτού του σκοπού οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να έχουν στο μυαλό τους πιο μακροπρόθεσμες προοπτικές για την πολιτική και κοινωνική ανάπτυξη του Ιράν.

 

Το Ιράν πληροί τις αντικειμενικές προϋποθέσεις, όσον αφορά την εκπαίδευση, τη θέση των γυναικών στα κοινωνικά πράγματα και τις κοινωνικές φιλοδοξίες (ιδίως των νέων), για να ανταγωνιστεί στο προβλέψιμο μέλλον την εξέλιξη της Τουρκίας. Οι μουλάδες είναι το παρελθόν του Ιράν, όχι το μέλλον του. Δεν είναι προς το συμφέρον μας να εμπλακούμε σε ενέργειες που συμβάλλουν στην αντιστροφή αυτής της σειράς.

 

Οι σοβαρές διαπραγματεύσεις απαιτούν όχι μόνο μια εμπλοκή που θα χαρακτηρίζεται από υπομονή αλλά και μια εποικοδομητική ατμόσφαιρα. Οι τεχνητές προθεσμίες, που υποστηρίζονται τις περισσότερες φορές από εκείνους που δεν θέλουν να διαπραγματευτούν οι ΗΠΑ σοβαρά, είναι αντιπαραγωγικές. Οι χαρακτηρισμοί και η επίδειξη στρατιωτικής ισχύος καθώς και η άρνηση ακόμη και να εξετάσεις τις ανησυχίες της άλλης πλευράς για θέματα ασφαλείας μπορούν να είναι χρήσιμες τακτικές μόνον εάν ο στόχος είναι ο εκτροχιασμός της διαπραγματευτικής διαδικασίας.

 

Οι ΗΠΑ πρέπει να συμμετάσχουν μαζί με τη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία καθώς ίσως και με τη Ρωσία και την Κίνα (και οι δύο είναι μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο) σε άμεσες διαπραγματεύσεις με το Ιράν, χρησιμοποιώντας το μοντέλο των παράλληλων πολυμερών συνομιλιών που χρησιμοποιούν στην περίπτωση της Β. Κορέας. Οπως κάνουν και με τη Β. Κορέα, πρέπει να προχωρήσουν ταυτοχρόνως σε διμερείς συνομιλίες με το Ιράν για θέματα κοινού ενδιαφέροντος στους τομείς της ασφάλειας και της οικονομίας.

 

Επεται ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να συνυπογράφουν οποιεσδήποτε ανταποδοτικές συμφωνίες σε περίπτωση ικανοποιητικής διευθέτησης του πυρηνικού ζητήματος του Ιράν και των ζητημάτων περιφερειακής ασφάλειας. Κάποια στιγμή, τέτοιου είδους συνομιλίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περιφερειακή συμφωνία για μια ζώνη χωρίς πυρηνικά όπλα στη Μέση Ανατολή -ιδίως μετά τη σύναψη μιας ισραηλο-παλαιστινιακής ειρηνευτικής συμφωνίας.

 

Για την ώρα, η επιλογή που έχουμε είναι είτε να παρασυρθούμε σε μια παράτολμη κι επιζήμια για τα μακροπρόθεσμα εθνικά συμφέροντα των ΗΠΑ περιπέτεια είτε να σοβαρευτούμε και να δώσουμε μια πραγματική ευκαιρία στις διαπραγματεύσεις με το Ιράν. Πριν από πολλά χρόνια, οι μουλάδες έχαναν συνεχώς έδαφος, αλλά πήραν νέα ορμή από την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με τις ΗΠΑ. Στρατηγικός μας στόχος, που πρέπει να επιδιωχθεί με πραγματικές διαπραγματεύσεις κι όχι με αδιάλλακτη στάση, πρέπει να είναι ο διαχωρισμός του ιρανικού εθνικισμού από τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό. Η αντιμετώπιση του Ιράν με σεβασμό και με ιστορική προοπτική θα βοηθούσε στην προώθηση αυτού του στόχου. Η αμερικανική πολιτική δεν θα έπρεπε να επηρεάζεται από τη σημερινή τεχνητή ατμόσφαιρα έκτακτης ανάγκης, η οποία μας θυμίζει με δυσοίωνο τρόπο όσα προηγήθηκαν της άκριτης επέμβασης στο Ιράκ.

 

* Ο Ζμπίγκνιεφ Μπρζεζίνσκι ήταν σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του πρώην Αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ από το 1977 ώς το 1981

 

© 2006, Global Viewpoint/Ελευθεροτυπία