Διαζύγιο

Αγαπητή confetti,

 

τα εν λόγω θέματα είναι πολυδαίδαλα, και μπορεί κανεις να μιλα και να γραφει ακατάπαυστα επί ώρες...

Το θετικό είναι ότι από την κουβέντα, συνήθως 'φωτίζονται' πτυχές της αληθειας και της πραγματικότητας.

 

Πολλά μπορούν να ειπωθούν.

Δεν έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε, ως κοινωνία, με τα διαζύγια να είναι περισσότερα από τους γάμους, τυχαια.

Έγινε πολύ 'δουλεια', και από πολλά 'κέντρα', επί μακρον.

Όπως φαίνεται από τα αποτελέσματα, έχουν πέτυχει το στόχο τους.

Αν έγραφα ένα 'βιβλίο' πάνω στο θέμα, θα ήταν 'χίλιοι κι ένας λόγοι, για να χωρίσετε', αποτυπώνοντας όλες τις μύριες 'δικαιολογίες' και πανεύκολα γλυστριματα και τα τεχνάσματα, για να πάει ο γάμος κατά καπνού...

Τελικά το δύσκολο είναι να παραμείνεις παντρεμένος, ή αν θες εν τελει, να κρατήσει, σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, μια σοβαρή σχέση.

Εγώ λέω στους φίλους μου, που δεν έζησαν εκ του σύνεγγυς την .... 'χαρα' της αποκατάστασης.... δουλειες, παρα τις σπουδές σας, μπορεί και θα αλλάξετε, άνθρωπο όμως, δύσκολα....και δεν έχει undo, γυρνα ένα βήμα πίσω στην εργένικη ζωη....απαξ και χώρισες, σηκώνεις σταυρο, μεγαλύτερο ή μικρότερο, για πάντα...

Σίγουρα βεβαια, και ας μη το αναφέρουμε συνεχεια, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική.

Σε γενικές γραμμές όμως, όλοι βλέπουμε πως είναι και πως πανε τα πράγματα.

 

Αναφορικά με το ερώτημα που έθεσες, περί οικονομικής ασφαλειας.

Δεν μπορώ να πω, μες τον κόσμο αυτό είμαι κι εγώ, και πολύ καλα μάλιστα....εχω δει την ζωη, κι απ'τη καλη, κι απ'την ανάποδη.

Εγώ, δεν το κρύβω, είμαι βαθια επηρεασμένος από τα όσα πρεσβεύει η ορθόδοξη χριστιανική μας θρησκεία.

Ουκ εν το πολλω το ευ, ολιγάρκεια, έμφαση στη ζωη περισσότερο σε πνευματικά και λιγότερο στα βιοτικά θέματα, εμπιστοσύνη ότι είμαστε στα χερια του Θεού και ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει, κλπ.

Άλλος τα δέχεται, άλλος όχι. Σεβαστές όλες οι απόψεις.

Έτσι λοιπόν, όταν ακούω κατά κορον αυτό το επιχείρημα-καραμελα, περί του οικονομικού, ειλικρινά όχι αποκαρδιώνομαι, δεν θέλω να πω τι παθαίνω.

Ναι, προφανώς και θες χρήματα για να ζήσεις.

Από εκεί και πέρα, το τι θεωρεί κανεις, αποδεκτό επίπεδο διαβίωσης, είναι υποκειμενικό.

Η άλλη μπορεί να είναι δυστυχισμένη που δεν υπάρχει δεύτερο αμάξι στην οικογένεια. Άλλη μπορεί να είναι δυστυχισμένη που δεν μπορεί να στείλει το παιδι της στην πεμπτη 'δραστηριότητα'.

Ξέρω γυναικα που χώρισε από τον άντρα της που βρίσκονταν σε άλλη πολη(καλα εδραιωμενος ο αντρας εκει που ηταν), γιατί αν πήγαινε στην άλλη πολη που βρίσκονταν ο άντρας της, θα έπαιρνε 150 ευρω λιγότερα από ότι έπαιρνε ήδη... λες και είχε κανένα εχέγγυο ή ακράδαντο συμβόλαιο ότι θα τα παίρνει πάντα, αλλα και έτσι αν ήταν, πάλι προτίμησε να διαλύσει την οικογένεια προς χάριν των 'παιδιών'!(όχι των χρημάτων! α πα πα....ολα τα κάνουμε για τα παιδιά, έτσι λένε όλες!!!!-για να μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου περισσότερα!!!)

 

Όλα είναι ανάλογα με τις προτεραιότητες, την στοχοθεσία, την κοσμοθεωρία, τα πιστεύω, τις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός.

Δεν έχει νόημα περαιτέρω ανάλυση επ'αυτων, γιατί έχει να κάνει με όλο αυτά που περιέγραψα πιο πάνω.

Αυτά, καθορίζουν και τη στάση του κάθε ανθρώπου στην καθημερινότητα.

 

----

 

Για να φανεί το μέγεθος της αδικιας στους άνδρες, όταν γίνεται το διαζύγιο,

αρκεί να σκεφτεί κανεις, ότι φτάσαμε στο 2021,

για να τεθούν σοβαρά θέματα 'συνεπιμελειας'.

Επί δεκαετίες, η κάθε μανα, κατά το δοκούν (κι ας μου επιτραπεί να πω, το αυτονόητο, και ο νοών νοείτο...---ανάλογα με τη διανοητική της κατάσταση),

έκανε ότι ήθελε, και ο ο πατέρας, ή συμφωνούσε, ή....απειχε-αποχωρούσε. Τόσο δημοκρατικά και δίκαια.

 

Φρέσκα νέα

https://www.news247.gr/koinonia/synepimeleia-pairnei-to-dromo-gia-ti-voyli-to-nomoschedio-i-simasia-tis-gia-tin-psychiki-ygeia-ton-paidion.9122035.html

 

-----

Έχω πει πολλές φορές.

Με αυτή τη νομοθεσία, φεμινισμούς και δικαιώματα(δώσε κι άλλο πόνο στους άντρες), και με αυτή τη συμπεριφορά των γυναικών,

σε λίγα χρονια θα ψάχνουν για άντρα για γάμο(συνήθως το 'θύμα' όπως τα έχουν σχεδιάσει στο μυαλό τους),

και απλα δεν θα βρίσκουν....

ας αναλογιστεί ο καθένας τις συνέπειες....

 

----

 

Η συζυτηση είναι τεραστια.

Για μένα, ΕΞΥΠΝΗ είναι η γυναικα, που μπορεί να κρατήσει το σπίτι της, που μπορεί να κρατήσει τον άντρα της. Που κλείνει τα αυτιά της στις 'σειρήνες'! Που θέλουν την διάλυση, με κάθε τρόπο!

Αυτή είναι για μένα η ηρωίδα.

Ξέρω, οι φεμινίστριες θα μου αντιστρέψουν το ερώτημα για τους άνδρες....δεν θα μπω σε αυτή τη λογική....

ήδη όλοι τρώνε τα επίχειρα του φεμινισμού...αρκετά....

Μπορεί η γυναικα, η έξυπνη γυναικα, και νοικοκυριό να κρατήσει, και παιδιά να μεγαλώσει, και παντού να είναι σωστη μανα, σωστη σύζυγος, κυρία.

Και φυσικά χρειάζεται έναν άντρα διπλα της, σωστό, που να την σέβεται και να την αγαπα, και να στηρίζει όπως και οπου μπορεί.

Ο ρόλος όμως της γυναικας, στο 'σπίτι', στην 'οικογένεια', εν γενεί στο ζευγάρι, είναι κρισιμότατος, νευραλγικός.

Μακάρι οι σημερινές γυναίκες, να είχαν κάτι από την σοφία των παλαιών γυναικών, ή οποιες αν και ήξερα λιγότερα γράμματα, ήταν πολύ πιο μυαλωμένες και έξυπνες. Παλια, συνεβαινε κατι στο ζευγαρι, και η μυαλωμενη γυναικα αναρωτιονταν μεσα της 'μα που εκανα λαθος, τι δεν εκανα καλα...', απο εκει ξεκινουσε την αναζητηση της για να βρει λυση στο προβλημα...

Και έτσι, με τέτοιες Ελληνίδες μανες, γυναίκες, συζυγους, στα μετωπισθεν, μεγαλούργησε και το έθνος μας.

 

Όπως είπα και πιο πάνω, αν δεν έρθουν στα συγκαλα τους οι γυναίκες, με όλες αυτές τις διαλυτικές καταστάσεις,

δεν μπορώ να φανταστω σε τι αθλιότητα θα έχει περιπέσει ο δυτικος κόσμος τα επόμενα χρονια...

Edited January 25, 2021 by karib

Κατι τετοια λετε και γινονται γκαιηδες. Τα ακουνε και σκιαζονται.

Κατι τετοια λετε και γινονται γκαιηδες. Τα ακουνε και σκιαζονται.

Τι είναι οι "γκάηδες";;;

Αγαπητέ Karib,

 

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι πριν αρχίσουμε να ρίχνουμε ευθύνες, ας ρίξουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη σε μας τους ίδιους. Στην ανθρωπότητα που δεν έχει ανθρωπιά και στους ανθρώπους που δεν είναι πια άνθρωποι. Θα δανειστώ μια λέξη που είπε παραπάνω ο Exposed_Bone, ατομικισμός. Νομίζω πως αυτή είναι και η κατάρα της εποχής μας. Δε μπορούμε να μιλάμε πλέον για σχέσεις, πόσο μάλλον για συμβίωση ή για γάμο όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε ανάπηροι συναισθηματικά και μη ολοκληρωμένοι ως άνθρωποι.

 

Για έναν υγιή άνθρωπο, για μία υγιή σχέση, δεν είναι καθόλου δύσκολο το να παραμείνει παντρεμένος ή για να το πω πιο σωστά, το να συμβιώσει με τον άνθρωπο που επιθυμεί αρμονικά. Πόσους τέτοιους ανθρώπους γνωρίζεις όμως πραγματικά;

 

Η μόνη αναφορά που θέλω να κάνω στο οικονομικό θέμα είναι πως σε μία ζωή που πλέον τρέχει με ταχύτατους ρυθμούς, σε μία κοινωνία που μοιάζει με αγώνα ράλλυ, θα πρέπει να δώσουμε και τα αντίστοιχα εφόδια στα παιδιά μας για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στο μέλλον. Για σένα αυτό μπορεί να ονομάζεται πέντε δραστηριότητες. Για μένα αυτό ονομάζεται δύο ξένες γλώσσες που πλέον θεωρώ αναγκαίο κακό και ένα χόμπι που επέλεξε η ίδια. Ποιο από τα δύο θα τολμούσες να στερήσεις στο παιδί σου;

Δε διαφωνώ πως όσο πιο λιτή είναι η ζωή μας, τόσο πιο όμορφη και ουσιαστική είναι. Αυτό όμως δε σημαίνει πως θα πρέπει να ρισκάρουμε το μέλλον των παιδιών μας στο βωμό της λιτότητας ή της συμβατικότητας.

 

Όσον αφορά τη συνεπιμέλεια, πόσοι πατεράδες θεωρείς ότι θα ζητήσουν την επιμέλεια των παιδιών τους; Από προσωπική εμπειρία να σου πω πως θα είναι ελάχιστοι. Μηδαμινός ο αριθμός. Οι υπόλοιποι θα θεωρούν μεγάλο τον κόπο και ανούσιο. Οπότε δε θα κάνω τον κόπο να σχολιάσω το θέμα περαιτέρω...

 

Να προσθέσω ακόμα πως κάθε γυναίκα μπορεί να κρατήσει το σπίτι της. Ακόμα και στις παθολογικές καταστάσεις. Ο άντρας τι κάνει όμως; Που βρίσκεται σε όλη αυτήν την ιστορία; Συνήθως είναι αραχτός στον καναπέ και βλέπει τηλεόραση. Γιατί δεν προσπαθεί λοιπόν κι αυτός να κρατήσει το σπίτι του; Μήπως αντί να ρίχνουμε την ευθύνη αποκλειστικά στις γυναίκες, να αναλογιστεί ο καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης;

 

----- προσθήκη μηνύματος 8 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Αγαπητέ Exposed_Bone,

 

Οπότε απλοποιούμε το πρόβλημα λέγοντας ότι οι άντρες είναι έτσι φτιαγμένοι; Δε μπορούν να αλλάξουν; Να μην αλλάξουν τότε κι οι γυναίκες. Ή ακόμα καλύτερα, να γίνουν σαν τους άντρες. Και τα παιδιά; Α, υπάρχουν και παιδιά... ας μεγαλώσουν μόνα τους.

Επειδή λοιπόν δεν πιστεύω στην παραπάνω λογική, όποιος θέλει να αλλάξει, μπορεί να αλλάξει.

 

Όσον αφορά τον έρωτα είναι θέμα αντίληψης. Θα επισημάνω μόνο ότι όλοι μας σε ένα γηροκομείο θα καταλήξουμε. Αν και βασικά προτιμώ να συγκατοικήσω με 2-3 γριές φιλενάδες και να παίρνουμε μαζί την πίεσή μας... χαχαχα

Αγαπητή confetti,

 

Ο ατομισμός, είναι δίχως αμφιβολία μια μάστιγα για την εποχή μας.

Το λέμε και ως εγωϊσμό. Φαρμακερό και ύπουλο 'φίδι' ο εγωισμός. 'Φωλιάζει' εκεί που δεν το περιμένεις...

Και φυσικά, για να πετύχει ένας γάμος, μια συμβίωση, μια σωστή σχέση έστω, χρειάζονται συνειδητοποιημένα άτομα.

Πολλές φορές όμως, εμείς, οι άλλοι,

δεν ξέρουμε καλά καλα ούτε τους εαυτούς μας.

Όπως διάβαζα κάπου παλιά, 'οι περισσότεροι άνθρωποι είναι για πάντα καθισμένοι έξω από την πόρτα της ψυχής τους'.

Σήμερα κυβερνά η ύλη.

Ποιος ασχολείται με αρετές, με αξίες, με προσπάθεια να γίνεις όντως καλύτερος άνθρωπος;

Πολλά μπορούν να ειπωθούν.

Πολλά ξεκινούν από εμάς τους ίδιους.

 

Επειδή προσπαθώ πάντα να βλέπω τα πράγματα όσο πιο αντικειμενικά, θα πω ότι ο καθένας, έχει την ευθύνη της επιλογής ενός ανθρώπου.

Και αυτή η επιλογή, όπως είπα και σε προηγούμενο μήνυμα εδώ, είναι κρισιμότατη.

Οπότε, πέρα από την δική μας προσωπική ανάπτυξη που οφείλουμε να έχουμε για να μπορούμε να κάνουμε και μια υγιή σχέση με το άλλο φυλο,

οφείλουμε να κάνουμε και σωστή επιλογή.

Κάνουμε όμως;

Με ποια κριτήρια;

Το λάθος, πληρώνεται πολύ ακριβά, για όλους.

 

Εγώ όμως θέλω να πάω και ένα βήμα παραπέρα.

Ακόμη κι αν είναι και ο άντρας και η γυναίκα, συναισθηματικά ολοκληρωμένοι ως προσωπικότητες, ακόμη κι αν είναι όντως ο ένας για τον άλλον μια καλη επιλογή,

ακόμη και στις καλύτερες δυνατές συνθήκες και προϋποθέσεις,

το θεωρώ αναπόφευκτο ότι θα έρθουν απρόβλεπτες υποθέσεις στη ζωη,

που θα φέρουν τα πάνω κάτω.

Πολλά από όσα γνωρίζαμε ίσως αναθεωρηθούν, οι συνθήκες αλλάζουν κλπ.

Αυτό λοιπόν, νομοτέλειακα θα συμβεί. Το περιμένεις, αν είσαι ρεαλιστής!

Και αυτό, συνήθως, βάζει δυναμίτη στα θεμέλια της σχέσης.

Λοιπόν, τι κανεις σε αυτή την περίπτωση;

Λες 'αλλιώς τα περίμενα, αλλα μου είχες πει, κλπ κλπ΄, και το διαλύεις; Μα αφού θα έρχονταν, έτσι κι αλλιώς!!!

Για μένα είναι λάθος. Για μένα κάθε διαζύγιο είναι έγκλημα. Και μιλώ για την περίπτωση που υπάρχουν παιδιά, που θα είναι παντοτινή μελλοντική αναφορά για τους δυο.

Ξέρεις λοιπόν, ότι θες έτσι θες αλλιώς, θα έρθουν δύσκολες καταστάσεις.

Για μένα είναι αξιέπαινοι, όσοι κάθονται και το παλεύουν.

Όχι, δεν είμαι μεν υπέρ της διαιώνισης εντελώς ακραίων καταστάσεων. Μην πιάνουμε τα ακρα για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα (διαζύγια).

Κάθε καλοπροαίρετος όμως θα συμφωνήσει μαζι μου, ότι σήμερα γίνεται πλήθος διαζύγιων, για κυριολεκτικά αστείες δικαιολογίες...

Εγώ πλέον όταν ακούω για κάποιος ότι πανε για γάμο, λέω μεσα μου 'γιατί παντρεύονται αφού θα χωρίσουν;'.

Φυσικά, για να κρατήσει ένας γάμος, πρέπει να το παλεύουν κι οι δυο.

Δεν αναιρώ ομως αυτό που έχω πει και έχω δει στη ζωη, κατά κορον μάλιστα, ότι σήμερα στα διαζύγια πρωτοστατούν οι γυναίκες.

Ποιος να το λέγε πριν κάποιες δεκαετίες...

Αν αυτό λέγεται ΄δικαίωμα', ή 'χειραφέτηση' και 'απελευθέρωση', πάω πασο....λυπαμαι και αυτές, αλλα και τους δυστυχους που δεν έβλεπαν τι επέλεγαν...

 

Δεν ξέρω.

Τις τελευταίες δεκαετίες, ο ελληνικός λαος θεωρώ ότι εκμαυλίστηκε.

Πολλές γυναίκες, ακόμη και μετά από τα μνημόνια, και τα χρονια της κρίσης, και που έχουμε φάει τα μούτρα μας οικονομικά-κοινωνικά κλπ,

περιμένουν τον πριγκηπα στο άλογο, να τις πάρει από το χέρι, και να ζήσουν άνετα και παραμυθένια...

άμα τον βρουν, ας μου γράψουν...

καπου παραπάνω είχα μιλήσει για προσδοκίες, για αντίληψη της πραγματικότητας, δεν θα επαναλάβω εδώ...

 

Σε κάθε περίπτωση, η πλέον εύστοχη έκφραση είναι, it takes two to tango.

Ο λαος μας το λέει κι αλλιώς, 'μονός καυγας δεν γίνεται'.

 

Εγώ ο ίδιος θα είμαι αυτός που θα πω, ότι ο άντρας πρέπει να ξέρει να φέρεται, να έχει μια σοβαρή και σταθερή πορεια στη ζωη,

να έχει αρχες, αξιες, και κατόπιν, να αγαπα και να σέβεται τη γυναικα του.

Αν ο ίδιος ο άντρας, δεν ξέρει να σταθεί σαν άντρας, καμια γυναικα δεν του φταίει που θα τον ποδοπατήσει....ηδη αυτός με τη συμπεριφορά του δεν ήξερε τι του γίνεται, και όλα τα αλλα έπονται...

Όμως και η γυναικα, τι επιλεγει άραγε; Μετά το διαζύγιο, θα ήθελα να την ρωτήσω 'γιατί ήσουν με αυτό τον άνθρωπο; μήπως τελικά, αυτός ήταν αυτός που ήταν, αλλα εσύ δεν είχες ματια να δεις τι επέλεγες;'

 

Ειδικά στις σημερινές γυναίκες όμως, έχω να πω πολλά περισσότερα. Όχι απλα επειδή είμαι άντρας. Αλλα επειδή οι γυναίκες κατά κύριο λόγο πρωτοστατούν στα διαζύγια.

Λιγότερο τουπέ, λιγότερες απαιτήσεις, λιγοτερη....ξυνιλα(!), ένα βήμα πίσω από τον άντρα, σεβασμός στον άντρα, για να παραμένει άντρας, γιατί είναι αφύσικο και παράλογο να θες με τη συμπεριφορά σου να ευνουχίζεις τον άντρα σου, υπομονή, πολύ υπομονή, θηλυκότητα, προσοχή, ενδιαφέρον. Και επιτελους, ας πάψουν οι περισσότερες να είναι διαρκώς ανικανοποίητες με το ένα και με το άλλο....θαρρεις ότι δεν τους αρκεί και δεν τις ευχαριστεί τίποτε....τελικα είναι μάλλον εγγενώς από μονες τους δυστυχισμένες, και δεν φταίει κανένας άντρας γι'αυτο...

 

Ο άντρας και η γυναικα, είναι διαφορετικοί. Γι'αυτο και είναι άθλια τα φεμινιστικά κινήματα. Άλλο πράγμα να δοθούν δικαιώματα στις γυναίκες, και άλλο να απαιτείς 'ισότητα' με το να κάνει η γυναικα ότι κάνει ο άντρας και το αντίθετο.

Γυναικα και άντρας, ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ο ένας τον άλλον.

Δεν μπορεί η γυναικα να ανταγωνίζεται τον άντρα. Και δυστυχώς το κάνουν οι περισσότερες.... πλύση εγκεφαλου...και όπως είπα δεν ξέρουν τον ρολο τους...

Κι όταν η γυναικα ανταγωνίζεται τον άντρα, τότε έρχεται η διάλυση...

 

Οι παλιές Ελληνίδες έλεγαν, ότι ο άντρας δεν θέλει πολλά, για να τον κανεις ευτυχισμένο:

ένα καλο φαγητό, ένα καλο κρεβάτι, έναν καλό λόγο.

Τόσο απλα. Και όμως, οι σημερινές Ελληνίδες μοιάζουν ανίκανες και για τα πιο απλα....

Δεν κατηγορώ, απλα καταγραφω τη γνώμη μου, και τις διαπιστώσεις μου.

Και όσα γραφω, τα γραφω ειλικρινά με πόνο ψυχής.

 

Μακάρι ο Θεός, να μας 'φωτίζει' όλους.

Κύριοι και κυρίες θεωρώ οτι το κακό ξεκινάει με το αν ένας ανθρωπος τα έχει βάλει κάτω και θέλει πραγματικά να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια,και φυσικά ξέρει τι ευθύνες και τι βάρη υπάρχουν,ψαχτείτε πολύ πριν κάνετε οποιοδήποτε βήμα στη ζωή σας,ενα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων βλέπει το γάμο και την οικογένεια πολύ επιφανειακά και σαν μία ρουτίνα,όσο πιο πολύ ψαχτεί ένας άνθρωπος και γνωρίσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρώτα τον εαυτό του τόσο το καλύτερο,εγώ ας πούμε δέν γουστάρω το γάμο και τις ευθύνες που περιλαμβάνει και γενικά είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος,με το ζόρι τίποτα δεν γίνεται, και επίσης τίποτα δεν γίνεται αν προσπαθούν φίλοι και συγγενείς να σου επιβάλουν ότι έλα μωρέ παντρέψου μόνος θα μείνεις? άντε πριν γεράσεις κλπ,ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.Θεωρώ λοιπόν οτι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει πράγματα που πραγματικά θέλει, και είναι διατεθιμένος να τα κάνει με όλη του την ψυχή και καρδιά και όσο καλύτερα μπορεί.

Κάθε καλοπροαίρετος όμως θα συμφωνήσει μαζι μου, ότι σήμερα γίνεται πλήθος διαζύγιων, για κυριολεκτικά αστείες δικαιολογίες...

Εργοδότες μπορούμε να αλλάζουμε για "αστείες δικαιολογίες";

Εργοδοτούμενους;

Φίλους;

Γειτονία;

Στέκι;

Φυσιοθεραπευτή;

Δικηγόρο;

Λογιστή;

Πνευματικό;

Υδραυλικό;

Ράφτη;

Μέντορα;

Ερωμένη;

Φιλενάδα;

Εραστή;

Σεξουαλικές προτιμήσεις;

Πολιτικές προτιμήσεις;

Αγαπημένη ομάδα;

Δάσκαλο;

Αντικείμενο σπουδών;

 

Ποια είναι τελοσπάντων αυτή η περιβόητη κόκκινη γραμμή που έχεις χύσει τόνους μελανιού για να διατυμπανίζεις από την αρχή του θέματος;

 

Και για να το θέσω αλλιώς...

Κάποια μπορεί να χωρίσει επειδή...

είναι σαλιάρης;

ξεκίνησε τζόγο και χαρτιά;

αλκοόλ;

από τότε που πήρε χόντα, πετάει ότι έχει και δεν έχει στις αεροτομές;

παριστάνει τον φξ μπρόκερ;

Αποφάσισε να βαρέσει τατοο στην φάτσα;

 

Πέρα από την κοινωνική ηθική, υπάρχει και η ατομική ηθική.

Αν υπάρχει ένα κοινωνικό καλό στο να υπάρχουν υγιείς οικογένειες, τότε υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες καλά ο καθένας από εμάς είναι απόλυτα ευτυχισμένος στην οικογένεια του και να επιλέγει με απόλυτη επίγνωση της καθημερινές του μάχες.-

 

Αυτή είναι η είναι η Πολιτεία μας εν έτη 2021.

Στην Αρχαία Ελλάδα πολλοί σπουδαίοι μιλούσαν για κοινοκτημοσύνη των τέκνων, γιατί πριν μπούμε στους δικούς προβληματισμούς να μην ξεκινήσουμε με αυτήν την ιδέα, δεν θα δώσεις προτεραιότητα στο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα; Τόσο εγωπαθής είσαι; :happy:

 

Που θέλω να καταλήξω;

Λογάριασε τι έχουμε στην καρδούλα μας πριν γίνεις ιεροκύρακας ;)

Κύριοι και κυρίες θεωρώ οτι το κακό ξεκινάει με το αν ένας ανθρωπος τα έχει βάλει κάτω και θέλει πραγματικά να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια,και φυσικά ξέρει τι ευθύνες και τι βάρη υπάρχουν,ψαχτείτε πολύ πριν κάνετε οποιοδήποτε βήμα στη ζωή σας,ενα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων βλέπει το γάμο και την οικογένεια πολύ επιφανειακά και σαν μία ρουτίνα,όσο πιο πολύ ψαχτεί ένας άνθρωπος και γνωρίσει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πρώτα τον εαυτό του τόσο το καλύτερο,εγώ ας πούμε δέν γουστάρω το γάμο και τις ευθύνες που περιλαμβάνει και γενικά είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος,με το ζόρι τίποτα δεν γίνεται, και επίσης τίποτα δεν γίνεται αν προσπαθούν φίλοι και συγγενείς να σου επιβάλουν ότι έλα μωρέ παντρέψου μόνος θα μείνεις? άντε πριν γεράσεις κλπ,ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.Θεωρώ λοιπόν οτι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να κάνει πράγματα που πραγματικά θέλει, και είναι διατεθιμένος να τα κάνει με όλη του την ψυχή και καρδιά και όσο καλύτερα μπορεί.

 

Αυτο εννοουσα οταν ελεγα οτι οι ανθρωποι πολυ συχνα σημερα παντρευονται για λαθος λογους.

Δεν κανεις γαμο, επειδη σε πιεζει η πατρικη οικογενεια, ή για να δουν εγγονια οι γονεις σου,

ή για να μην σε πουν γεροντοκορη, επειδη πιεζεσαι επειδη περνουν τα χρονια κλπ

Πρεπει να εισαι συνειδητοποιημενος, ποιος εισαι, τι θελεις απο τη ζωη, πως θα ηθελες -ιδεατα τουλαχιστον- να ειναι το μελλον σου κλπ

Αφου τα εχεις βρει καλα με τον εαυτο σου (ποσοι το εχουν κανει ενδελεχως σημερα; ),

μετα τα βαζεις κατω και βλεπεις αν η πλαστιγγα γερνει προς τον γαμο ή στο να μεινεις μονος.

Αλλοως ομως τα βλεπεις στα 20 25 30 40...οποτε το διαζυγιο ειναι βαλβιδα ασφαλειας οταν αλλαζεις γνωμη.

Οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς και πεθαίνουν χωρίς να έχουν καταλάβει τι θέλουν και που πάνε.

Σιγά τα αυγά για ένα διαζύγιο.

Υπερβολικές αντιδράσεις που έχουν μόνο οικονομική σημασία.

Όλοι ζούμε μέσα στο ψέμα. Είτε χωρισμένοι είτε όχι.

Κανείς δεν τολμά να πει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται στο ταίρι του.

Ένα θέατρο είναι η ζωή και οι κακοί ηθοποιοί την πληρώνουν ακριβά.

Καταβάθος όμως και οι καλοί και οι κακοί ηθοποιοί στο ίδιο καζάνι βράζουν, είναι όλοι δυστυχισμένοι στην πραγματική ζωή και περιμένουν να νοιώσουν καλύτερα μέσα από την τηλεόραση με αυτά που σερβίρουν οι υπηρέτες του συστήματος.

Λύση υπάρχει?

Ναι αλλά μόνο σε προσωπικό επίπεδο, όχι σε επίπεδο κοινωνίας.

Όσοι σταθούν τυχεροί και δεν έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τότε που ήταν παιδιά, έχουν πολλές πιθανότητες.

Αλλοως ομως τα βλεπεις στα 20 25 30 40...οποτε το διαζυγιο ειναι βαλβιδα ασφαλειας οταν αλλαζεις γνωμη.

 

Ναι αλλα οταν υπάρχουν παιδιά τα πράγματα περιπλέκονται,πέρα του οτι δεν φταίνε και θα πρέπει σηκώσουν το όλο ψυχολογικό βάρος για τα επόμενα χρόνια της ζωής τους,αν δεν κάνουν μαζί δύο άνθρωποι ας χωρίσουν πριν κάνουν παιδιά.

 

----- προσθήκη μηνύματος 3 λεπτά μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς και πεθαίνουν χωρίς να έχουν καταλάβει τι θέλουν και που πάνε.

Σιγά τα αυγά για ένα διαζύγιο.

Υπερβολικές αντιδράσεις που έχουν μόνο οικονομική σημασία.

Όλοι ζούμε μέσα στο ψέμα. Είτε χωρισμένοι είτε όχι.

Κανείς δεν τολμά να πει τι σκέφτεται και τι αισθάνεται στο ταίρι του.

Ένα θέατρο είναι η ζωή και οι κακοί ηθοποιοί την πληρώνουν ακριβά.

Καταβάθος όμως και οι καλοί και οι κακοί ηθοποιοί στο ίδιο καζάνι βράζουν, είναι όλοι δυστυχισμένοι στην πραγματική ζωή και περιμένουν να νοιώσουν καλύτερα μέσα από την τηλεόραση με αυτά που σερβίρουν οι υπηρέτες του συστήματος.

Λύση υπάρχει?

Ναι αλλά μόνο σε προσωπικό επίπεδο, όχι σε επίπεδο κοινωνίας.

Όσοι σταθούν τυχεροί και δεν έχουν καταστραφεί ολοσχερώς από τότε που ήταν παιδιά, έχουν πολλές πιθανότητες.

 

Το οτι ζούμε στο ψέμα φαίνεται στο πως κατάντησαν οι άνθρωποι παντού αψοσιωμένοι σε μία οθόνη χωρίς να βλέπουν τι γίνεται γύρω τους.Η ανάλυση σου με εκφράζει απόλυτα.

Ναι αλλα οταν υπάρχουν παιδιά τα πράγματα περιπλέκονται,πέρα του οτι δεν φταίνε και θα πρέπει σηκώσουν το όλο ψυχολογικό βάρος για τα επόμενα χρόνια της ζωής τους,αν δεν κάνουν μαζί δύο άνθρωποι ας .

 

Τα παιδιά έχουν χάσει το παιχνίδι αφού ήταν άτυχα που γεννήθηκαν από τέτοιους γονείς.

Είναι ορφανά με γονείς. Αλλά μην ξεχνάμε ότι τα ίδια είχαν τραβήξει οι γονείς όταν ήταν αυτοί παιδιά και τα ίδια θα κάνουν τα παιδιά όταν γίνουν και αυτά γονείς.

Αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται από γενιά σε γενιά και αυτή είναι η κατάρα του ανθρώπινου είδους.

Μόνο από τύχη σε προσωπικό επίπεδο μπορεί κάποιος να ξεφύγει, αλλά τουλάχιστον κάποιοι έχουν αυτή την τύχη.

Οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν το πεπρωμένο τους στον δρόμο της δυστυχίας.

Αγαπητέ Karib,

 

Σε μια εποχή που ο κόσμος έχει κορεστεί από τα υλικά αγαθά, οι άνθρωποι έχουν αρχίσει πλέον και πάλι να αναζητούν τις πραγματικές αξίες. Πολλοί συγγραφείς ασχολούνται και πάλι με την εσωτερική απλότητα και την αρμονία της ψυχής. Αυτό είναι μια ελπίδα φωτός στον γκρι κόσμο που ζούμε.

 

Όσον αφορά την επιλογή που αναφέρεις ότι κάνουμε, μετά από αρκετά βιβλία που έχω διαβάσει και έχοντας κάνει και λίγη ψυχοθεραπεία, θα πω ότι πιστεύω αυτό που λένε πως παντρεύεσαι την μητέρα σου / τον πατέρα σου. Καμία επιλογή συντρόφου δεν είναι τυχαία. Πάντα καθορίζεται από το υποσυνείδητο. Ίσως και για αυτό να λέγανε οι παλιοί ότι «αμαρτίαις γονέων, παιδεύουσι τέκνα».

 

Αν όμως όπως λες η σχέση είναι σωστή και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν είναι αρκετά ώριμοι και ολοκληρωμένοι ως προσωπικότητες, τότε θεωρώ πως ότι κι αν αλλάξει στη ζωή, θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν. Η ζωή από μόνη της είναι γεμάτη εκπλήξεις. Το πρόβλημα έρχεται όταν εμείς δε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα σκαμπανεβάσματα.

 

Σχετικά με όσα αναφέρεις στο τέλος, θέλω να επισημάνω ότι για μια ακόμα φορά αναφέρεις όσα θα πρέπει να κάνει μια γυναίκα για τον άντρα της και για μια ακόμα φορά δεν αναφέρεις πουθενά τι θα πρέπει να κάνει αυτός ο άντρας για τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Πέρα λοιπόν από το να βλέπει τηλεόραση και να έχει τα πόδια πάνω στο τραπεζάκι, τι άλλο μπορεί να κάνει αυτός ό άντρας μέσα στο σπίτι; Γιατί πρέπει να τα περιμένουμε όλα από μια γυναίκα ενώ αυτή εργάζεται πλέον;

Όσο ήμουν παντρεμένη γύριζα από την εργασία μου στις 18.00. Έπρεπε να φροντίσω το παιδί, να μαγειρέψω, να τακτοποιήσω το σπίτι. Και μέσα σε όλα αυτά θυμάμαι έναν σύζυγο να κοιμάται κάθε μεσημέρι και το απόγευμα να βλέπει τηλεόραση. Γιατί; Επειδή φυσικά όλα τα παραπάνω είναι γυναικείες δουλειές. Επειδή φυσικά η μητέρα του με 3 παιδιά τα κατάφερνε. Χωρίς να σκεφτεί πως η μητέρα του δεν εργαζόταν. Οπότε γιατί πρέπει η Ελληνίδα γυναίκα να είναι η σκλάβα γυναίκα;

 

----- προσθήκη μηνύματος 37 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Αγαπητέ ELTASSOS,

 

Θεωρώ πως κανείς δεν παντρεύεται στην εποχή μας πριν τα 30. Απλά μετά τα 40-45 αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι πολύ μικρή για να την χαραμίζεις... χαχαχα

 

----- προσθήκη μηνύματος 41 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Αγαπητέ pavlitakis1,

 

Το πρόβλημα σε ένα διαζύγιο ξεκινά όταν υπάρχουν παιδιά. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος συζήτησης.

Όσον αφορά τα υπόλοιπα, θα φτάσουμε να συζητάμε για matrix κτλ...? Το κατά πόσο η ζωή είναι ένα ψέμα, το ξέρει ο καθένας μέσα του ανάλογα με τη ζωή που κάνει και με τις επιλογές του. Αν όμως κάποιος δεν τολμά να πει αυτά που αισθάνεται στο ταίρι του, τότε σημαίνει είτε πως η σχέση δεν είναι ουσιαστική, είτε πως δεν έχει κάνει σωστή επιλογή.

 

----- προσθήκη μηνύματος 34 δευτ. μετά την υποβολή του προηγούμενου -----

 

Αγαπητέ georgehh,

 

Έχεις ακούσει το «είμαστε ότι τρώμε»; Τώρα θα λέμε είμαστε ότι βλέπουμε στην οθόνη...

Αγαπητή confetti,

 

Αν το σκεφτεί κανεις νηφάλια και ψύχραιμα, με την έξοδο της γυναικας στην αγορα εργασίας, ουσιαστικά, η γυναικα 'υποβαθμίστηκε΄. Για τα χρήματα που παίρνει, θυσίασε πολλά αλλα πράγματα, σημαντικότερα μάλλον από τα χρήματα που παίρνει...

Ναι, ήταν φτωχικά παλιά.

Αλλα η γυναικα είχε μονο το νοικοκυριό της και κατά βάση την ανατροφή των παιδιών.

Ο σύζυγος καπου έξω, να φέρει χρήματα για το νοικοκυριό και την οικογένεια.

Σήμερα η γυναικα, έχει και το νοικοκυριό, αλλα και την δουλεια της.

Λογικό δεν είναι να έχει γινει λάστιχο;

Και στερείται το σπίτι, μια νοικοκυρά, που θα τα ομόρφαινε όλα.

Στερούνται τα παιδιά, (πέραν των ωρών απουσίας στο σχολειο), τη μανα τους.

Στειρειται ο άντρας, να έχει μια γυναικα χωρίς όλη την τοξική κατάσταση της αγορας εργασίας.

Όλα πιεσμένα και στην τσίτα δηλαδή.

 

Τις γυναίκες, και μιλώ πάντα για την πλειοψηφία, μονο εν μέρει μπορώ να τους δώσω δίκιο.

Γιατί σε μεγάλο βαθμό, δεν τους φταιει η 'άτιμη κοινωνία', αλλα και οι επιλογές τους.

Άλλο να θέλουν μια δουλίτσα απλα ως 'συμπλήρωμα' (αρα, μικρότερες απαιτήσεις προς τις γυναίκες, λιγότερος κόπος κλπ), και άλλο βαρια εργασιακά καθήκοντα, καριέρες και δε συμμαζεύεται.

Όλα έχουν ένα κόστος στη ζωη.

Αν για κάποια, το σημαντικό είναι το 'ποσα βγάζει', γιατί φυσικά πάντα (ατερμονη καραμελα που κολαει σε όλα, κι όσο και έχει σίγουρα βάση, στο τέλος καταντα γραφικό...) 'τα παιδιά έχουν ανάγκες'...

Ναι, ανάγκες, ατελειωτες ανάγκες.

Αλλα ας σκεφτεί η γυναικα, τι θυσιάζει τελικά, για να κερδίσει τι.... πολύ απλα το θέτω, και ας σκεφτεί...

 

Καταλαβαίνω πως θέτεις το θέμα, περί της γενικότερης συνεισφοράς του άντρα, στην οικογένεια.

Όμως, το να μιλα κανεις για γυναίκες-σκλάβες στην εποχή μας, είναι τουλάχιστον αστείο.... εδώ πλέον ζούμε εδώ και αρκετές δεκαετίες, εποχές μητριαρχίας.... το αρσενικό σε λίγα χρονια θα κυρηχθει 'προστατευόμενο είδος', και μην το γελάτε καθόλου...

Γελάω με την ηλίθια πολιτικη ορθότητα και τους φεμινισμους..., που όμως καθορίζει τις ζωες, όλων όσων τρώνε τη συστημική προπαγάνδα....

Ορκίστηκε ο Μπαιντεν στην Αμερική, και ενας US congressman, καλα, δεν είχε ακούσει ποτε ο άσχετος την κουβέντα 'αμήν', (amen), και επειδή παραξενευτκε που του εμοιαζε σαν την λεξη 'a man' (ηχητικά παρόμοιο με το amen), μαλλον live σκεφτηκε να κανει 'διορθωση', και βγαίνει ο άθλιος και λέει 'and a woman'....

ντροπή...αυτά μας έφαγαν....μη νιώσουν 'θιγμένες' οι γυναίκες....ερχονται δραματικά χρονια....

 

Όχι, σε καμια περίπτωση δεν συνηγορώ λοιπόν, η γυναικα, ας μου επιτραπεί η έκφραση 'να ξεπατώνεται' στις δουλειες,

κι ο άντρας να είναι στο χαζοκούτι με τα ποδια στο τραπέζι....

Όμως, έχω δει πολλά, παρα πολλά....ετσι, sorry που θα το πω, δεν μπορεί καμια να μου πουλήσει παραμυθια της Χαλιμάς, γενικά μιλώντας...

Και τι θέλω να πω;

 

Άπειρες οι γυναίκες που 'εφευρίσκουν' δουλειες. Άσε καλη μου και τίποτε για το Σαββατοκύριακο! Τα παιδιά σου εσένα θέλουν. Ο άντρας σου εσένα θέλει!

 

Πάμπολλες γυναίκες με κάκιστη διαχείριση χρόνου. Άσε την κουλά-Σούλα στο τηλέφωνο πια....ασε τη μαμα με τις ατελειωτες αναλύσεις...κόψε κάτι, πρέπει κι αλλα πράγματα να γινουν....

 

Άλλες πάλι, είναι μονίμως παραπονούμενες, βρε ότι και να γινει....αλλη γυναικεια παθογένεια κι αυτή....αλλοιμονο στον δύσμοιρο που έμπλεξε με τέτοια.... ξέρω γυναικα μεγαλογιατρού, που επέμενε αρκετές φορές, πραγματικά ασυλλόγιστα ή ακαταλόγιστα σκεπτόμενη, να απλώνει ο άντρας τις κυλοτες στο μπαλκονι σε δημοσια θεα.... έλεος κυρά μου, τον άντρα σου ξεφτιλίζεις ή εσύ δείχνεις ποσο φρόκαλο είσαι; ελεος.

 

Λοιπόν, αν η γυναικα είναι 'ότι να ναι στις δουλειες/διαχειριση χρόνου/προτεραιοτητες', πρέπει ο κάθε άντρας να κάνει τον σαλτιμπάγκο για να μην ξυνιζει η κυρία;

Δεν πάει έτσι...

Ας είναι με σύνεση και σοφρωσυνη και λελογισμένη η γυναικα, και ο σωστός άντρας και θα βοηθήσει, και θα την στηρίξει...

 

Ας μην συνεχίσω....

 

Εκατέρωθεν, η επιλογή συντροφου, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σημασίας.

Αν ο άντρας βλέπει την άλλη σαν 'μπούτια, β%ζια' κλπ, προφανώς αγνοώντας αλλα στοιχεια της γυναικας, χαρακτήρα, προσωπικότητα, ήθος, αρχες, προσανατολισμό και προτεραιότητες στη ζωη, νομοτέλειακα θα δυστυχήσει μαζι της. Όμως αυτός φταιει που την επέλεξε!

Αν η γυναικα βλέπει 'πορτοφόλι, κουβαλητη, άντρα-κουτσαβακι ή μαλθακό-τυπάκο, τι θα πούνε οι φιλες', και αλλα άσχετα, προφανώς κι αυτή θα δυστυχήσει.

 

Και όπως πολύ σωστά είπατε, αν δεν έχεις παιδιά, άντε πες χωρίζεις, και αν είσαι έξυπνος, πες κανεις restart στην προσωπική σου ζωη...

Αν όμως έχεις παιδιά, 'you f#cked up'! Οι άντρες πολύ περισσότερο, με τους νομους των δυτικών κρατών κομμένους και ραμμένους στις απαιτήσεις των γυναικών, αλλα και οι γυναίκες όσο κι αν θεωρούν τον εαυτό τους 'ανεξάρτητο' και 'κερδισμένο' , συνήθως δεν έχουν πολύ καλύτερη τύχη...

Edited February 1, 2021 by karib

...Αγαπητέ pavlitakis1,

 

Το πρόβλημα σε ένα διαζύγιο ξεκινά όταν υπάρχουν παιδιά. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος συζήτησης.

 

Νομίζω ότι η διατύπωση είναι λάθος.

Το διαζύγιο είναι η απόδειξη ότι υπάρχει λάθος σχέση από το ξεκίνημα και δεν είναι πρόβλημα αυτό το ίδιο.

Σαν να λέμε ότι φταίει η εξέταση αίματος που δείχνει λοίμωξη και όχι το μικρόβιο που προσκαλεί την λοίμωξη.

Επομένως αφού δεν υπάρχει σωστή σχέση, δεν θα την φτιάξουν ή θα την χαλάσουν τα παιδιά, απλώς έτυχε να βρίσκονται εκεί γύρω.

Και ούτε νοιάζονται οι γονείς για τα παιδιά, αφού υποφέρουν οι ίδιοι σε αυτήν την ζωή.

Οπότε δεν υπάρχει τίποτα εκτός από μερικά χαμένα παιδιά που μεγάλωσαν και έκαναν και αυτά παιδιά.

Αγαπητέ pavlitakis1,

 

με το σχόλιό μου εννοώ πως αν ένα παντρεμένο ζευγάρι που δεν έχει παιδιά χωρίσει, δεν θα επηρεάσει τρίτους. Δεν το διατύπωσα εγώ σωστά. Το πρόβλημα λοιπόν και όχι του διαζυγίου, ξεκινά όταν υπάρχουν παιδιά. Με τη λογική του ότι εκείνα θα τραβήξουν όλες τις συνέπειες ενός διαζυγίου. Όσο καλό και συναινετικό κι αν είναι αυτό.

Εννοείται ότι συμφωνώ πως για να καταλήξει μια σχέση στο διαζύγιο σημαίνει πως υπήρχε κάποιο λάθος σε αυτήν. Αν όχι από την αρχή, σίγουρα δημιουργήθηκε κάποιο λάθος στη συνέχεια. Μια και όπως μας έχει διδάξει η ιστορία και όπως πολύ σωστά είπε και σε προηγούμενο μήνυμα ο Karib, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και πολλές φορές μπορεί να αλλάξει δραματικά. Έτσι απλά λοιπόν, μέσα από συγκυρίες μπορεί να αλλάξει δραματικά και η σχέση μας με το σύντροφό μας ανάλογα τις συνθήκες που διανύουμε. Θα μιλήσω και πάλι από προσωπική πείρα, ένας θάνατος π.χ. ή ένα πρόβλημα υγείας μέσα στην οικογένεια είναι σίγουρα μία πολύ δυνατή εμπειρία για να ανατρέψει τις σχέσεις καθώς και τη δυναμική της οικογένειας.

Αγαπητέ Karib,

 

Βλέπω μέσα από τα μηνύματά σου πως είσαι υπερβολικά προκατειλημμένος όσον αφορά τις γυναίκες. Όμως θα επιμείνω σε αυτό που γράφω εδώ και αρκετά μηνύματα. Οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να βρίσκονται στο σπίτι και να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους. Οι άντρες όμως έχουν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν τη ζωή που πρόσφεραν οι πατεράδες μας στις μητέρες μας; Γιατί αν θυμάμαι καλά, μπορεί η μητέρα μου να μην εργαζόταν, αλλά δεν πέρασε φτωχική ζωή μένοντας σπίτι. Οπότε πριν κατηγορήσουμε τη γυναίκα που βγήκε στην αγορά εργασίας, ας κατηγορήσουμε πρώτα τους μισθούς που έπεσαν και τα δίδακτρα που είναι στα ύψη. Διότι όταν θα πρέπει να πληρώσεις πάνω από 200€* μόνο για τις δραστηριότητες ενός παιδιού, τότε θα πρέπει κάποιος να εργαστεί για αυτά τα χρήματα. Κι όταν θα έχεις και νοίκι, λογαριασμούς, super market… Ότι και να κάνεις δε θα μπορέσεις με ένα μισθό να ανταπεξέλθεις στις παραπάνω ανάγκες. Εκτός πλέον αν αυτός ο μισθός είναι 2.000€.

 

Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι ο κάθε σύντροφος δε μπορεί πλέον να συνειδητοποιήσει πως η κοινωνία έχει αλλάξει, η ζωή έχει αλλάξει, οπότε πρέπει κι εκείνος να συνεισφέρει στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, στις εργασίες του σπιτιού καθώς και στα μικρά καθημερινά πράγματα. Το πρόγραμμα λοιπόν και η διαχείριση χρόνου θα πρέπει να ισχύει για όλα τα μέλη της οικογένειας πλέον και όχι μόνο για τη γυναίκα.

 

Όσον αφορά την επιλογή συντρόφου, θα επιμείνω πως γίνεται βάση υποσυνείδητου, όπως άλλωστε έχει αποδειχτεί μετά από έρευνες που έχουν γίνει. Ακόμα κι εκείνοι που δυστυχούν μέσα από τη σχέση είναι προδιαγεγραμμένο πως θα δυστυχήσουν λόγω παιδικής ηλικίας ή σχέσης με τους γονείς τους κτλ.

 

*Υπολογίζοντας δύο ξένες γλώσσες περίπου 70€ για την κάθε ξένη γλώσσα και μία αθλητική δραστηριότητα 50€ το μήνα, που είναι αυτά που κάνει κάθε παιδί πλέον.

Αγαπητέ pavlitakis1,

 

με το σχόλιό μου εννοώ πως αν ένα παντρεμένο ζευγάρι που δεν έχει παιδιά χωρίσει, δεν θα επηρεάσει τρίτους. Δεν το διατύπωσα εγώ σωστά. Το πρόβλημα λοιπόν και όχι του διαζυγίου, ξεκινά όταν υπάρχουν παιδιά. Με τη λογική του ότι εκείνα θα τραβήξουν όλες τις συνέπειες ενός διαζυγίου. Όσο καλό και συναινετικό κι αν είναι αυτό.

Εννοείται ότι συμφωνώ πως για να καταλήξει μια σχέση στο διαζύγιο σημαίνει πως υπήρχε κάποιο λάθος σε αυτήν. Αν όχι από την αρχή, σίγουρα δημιουργήθηκε κάποιο λάθος στη συνέχεια. Μια και όπως μας έχει διδάξει η ιστορία και όπως πολύ σωστά είπε και σε προηγούμενο μήνυμα ο Karib, η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις και πολλές φορές μπορεί να αλλάξει δραματικά. Έτσι απλά λοιπόν, μέσα από συγκυρίες μπορεί να αλλάξει δραματικά και η σχέση μας με το σύντροφό μας ανάλογα τις συνθήκες που διανύουμε. Θα μιλήσω και πάλι από προσωπική πείρα, ένας θάνατος π.χ. ή ένα πρόβλημα υγείας μέσα στην οικογένεια είναι σίγουρα μία πολύ δυνατή εμπειρία για να ανατρέψει τις σχέσεις καθώς και τη δυναμική της οικογένειας.

Φίλε μου, η πλέον κρίσιμα ευαίσθητη ηλικία των παιδιών είναι από την γέννηση μέχρι περίπου ενός έτους και μετά συνεχίζεται πτωτικά μέχρι τα περίπου 7 έτη. Εκεί τελειώνουν όλα, σχεδόν. Ότι και να γίνει αργότερα έχει ελάχιστη σημασία για τα τραύματα του παιδιού και την διαμόρφωση της προσωπικότητας του.

Αν το παιδί δεν δεχθεί σωστή αγάπη ειδικά τον πρώτο χρόνο της ζωής του αλλά και αργότερα, αναλογικά, μαθηματικά θα υποφέρει, είτε χωρίσουν οι γονείς, είτε πεθάνουν, είτε αρρωστήσουν, είτε μείνουν μαζί.

Δηλαδή αν η μητέρα κυρίως στην αρχή δεν είναι σε άριστη ψυχολογική κατάσταση και έχει στρες ή υπάρχει πρόβλημα, ακόμα και αν αργότερα δεν χωρίσει, η ζημιά έχει γίνει.

Βέβαια αν κάτι σημαντικό γίνει τον πρώτο χρόνο, μιλάμε για καταστροφή, που μόνο με ειδική ψυχοθεραπεία μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά αυτές είναι λίγες περιπτώσεις που δεν είναι το θέμα μας, αν και όλα τα τραύματα των παιδιών θεραπεύονται μόνο με ψυχοθεραπεία.

Θέλω να πω ότι το διαζύγιο δεν είναι κακό ή καλό.

Είναι αδιάφορο γιατί ή μεγάλη ζημιά έχει (ή δεν έχει) γίνει σε άλλη χρονική "στιγμή".

Έχει δοθεί υπερβολική σημασία στον χωρισμό και καμμία αξία στην ζωή χωρίς χωρισμό. Θεωρούμε ότι αφού το ζευγάρι δεν χώρισε στο τέλος, όλα είναι τέλεια.

Λάθος, μεγάλο λάθος αυτή η σκέψη.

Τα παιδιά αδιαφορούν για τα υποκατάστατα της γονεϊκής αγάπης, που είναι τα φροντιστήρια, τα δώρα και οι δραστηριότητες.

Θέλουν την ίδια την γονεϊκή αγάπη.

Edited February 2, 2021 by pavlitakis1

Αγαπητή confetti,

 

Πίστεψε με ότι είμαι άνθρωπος που κάνω την αυτοκριτική μου, γιατί έτσι μονο θεωρώ ότι ο άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί και να προοδεύσει.

Βεβαια, η ενδοσκόπηση είναι πάντα δύσκολη, ότι και να λεμε.

Οποτε, δεν θα έλεγα ότι είμαι προκατειλημμένος, αλλα τελείως προσγειωμένος/grounded, όσον αφορα τις σημερινές γυναικες και την δυναμική των σημερινών σχέσεων.

 

Το οικονομικό, αχ αυτό το οικονομικό θέμα.

Σπάνια θα βρεις άντρα να χώρισε γυναικα γι'αυτο. Γυναίκες όμως; Πάμπολλες έτσι; Τι να λεμε... τα ματια τους πρέπει να βλέπουν δολλαρια και ευρω...

Ξέρεις, με έχει κουράσει πολύ αυτή η στυγνή τετράγωνη μαθηματική λογική των περισσότερων γυναικών σήμερα. Είναι δυστυχώς το mainstream. Ευτυχώς όμως τελευταία ανακαλύπτω, και πιο ανοιχτόμυαλες γυναίκες σε αυτά τα θέματα. Ίσως η κρίση, έκανε πολλές να αναθεωρήσουν μεγαλοιδεατισμους και χαιλίκια...

Όμως οι περισσότερες, ακόμη, τα θέτουν περίπου όπως εσύ. Δεν σε κρίνω σε προσωπικό επίπεδο! Προς Θεού!

Πως λεμε, δεν κρίνω τον αμαρτωλό, και ποιος είμαι εγώ άλλωστε, αλλα κατακρίνω την αμαρτία! Όχι τον άνθρωπο.

Κριτικάρω μια συμπεριφορά που θεωρώ κακή, από οποια κι αν προέρχεται.

Τόσο αυτό, τόσο το άλλο, δεν βγαίνει, πως θα βγει κλπ.

Ναι, οι αριθμοί είναι αριθμοί.

Και ναι, δεν υπάρχει μαγικο ραβδί.

Πραγματικά λυπάμαι όμως, τις γυναίκες που συμπεριφέρονται κυριολεκτικά ως ψυχρές υπολογίστριες. Και φυσικά, είναι αυτές που θα καταστρέψουν τα πάντα όταν θεωρούν ότι η εξίσωση δεν τους βγαίνει, σύμφωνα με τα μυαλά που κουβαλούν...

αφού έτσι τους 'χάραξε' στο μυαλό, έτσι είναι, και στο κάτω κάτω, ως γυναίκες, και με όλους τους νομους στο πλευρό τους, ή θα κάνουν τον άντρα να 'γονατίσει' (ποσο άρρωστη πρέπει να είναι κάποια...), ή αλλιώς....μπουρλοτο!

 

Δεν είναι έτσι. Δεν πάει έτσι.

Όσο κι αν οι αριθμοί είναι αμείλικτοι, επέτρεψε μου να πω, γενικά μιλώντας, ότι οι παλιότεροι είχαν και περισσότερη πιστη στον Θεό.

Αν κουράζονταν; Πολύ! Χρήματα, λίγα. Όμως πιστευαν, ότι αυτοί θα κάνουν ότι μπορούν, και από εκεί και έπειτα θα αναλάβει ο Θεός.

Θυμάμαι μια διήγηση που μου έλεγε ο πατέρας μου, από το ένα ζεύγος παππου - γιαγιά...

Η γιαγιά συχνά του έλεγε, 'μα τι θα κάνουμε, έχουμε να παντρέψουμε κορίτσια, και πως, και με τι κλπ', κι ο παππους μου έλεγε στη γιαγιά μου, 'μην ανησυχείς, έχει ο Θεός'!.

Και όλα τα κορίτσια (και τα αγόρια) τους, αδερφές του πατερα μου, καλοπαντρευτηκαν, όλα καλα! Βρεθηκαν καλοι άντρες, θειοι μου πλέον, και ξεπεραστηκαν τότε οι οποιες υποτιθέμενες ή πραγματικές δυσκολίες...

Σήμερα, άντρες γυναίκες, αλλα εν προκειμενω γυναίκες, το μονο που πιστεύουν και το μονο που βλέπουν, είναι 'οι δικες τους δυνάμεις'. Δύσμοιρες. Νομίζουν ότι κάτι κάνουν... ματαιπονουν όμως...

 

Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν εκθειάζω γυναίκες 'πέρα βρέχει'. Όπως είπα, εσύ θα κανεις κάποιες κινήσεις που θεωρείς σωστές ως γυναικα, αλλα έχοντας γνώση της 'μικρότητας' σου, έχοντας γνώση ότι δεν θα πρέπει να θυσιάσεις τα 'μεγάλα' για τα 'μικρά'. Γιατί όλα έχουν ένα εναλλακτικό κόστος. Δεν είναι το μονο κόστος 'τα χρήματα', όπως πολλές θεωρούν.

Όχι, τα χρήματα δεν είναι αυτά που θα εξασφαλίσουν τον ευτυχη βιο ενός ζευγαριού, όταν πρέπει να θυσιαστούν πολλά για να αποκτηθούν αυτά τα χρήματα.

 

Πρόσφατα είχα μια συνομιλία με μια πολύ καλη συνάδελφο, φτωχή κυριολεκτικά, αλλα πολύ αξιοπρεπης γυναικα, και όταν το έφερε η κουβέντα γιατί της λέω βρε τι ξοδεύεσαι και φέρνεις γλυκα στο γραφείο κλπ, μου λέει 'ξέρετε, όπως λέει κι ο άντρας μου, εμάς δεν μας λείπουν τα λίγα, μας λείπουν τα πολλά!', και το έλεγε με το χαμόγελο στα χείλη! Την χάρηκα! Μια χαρα ευτυχισμένη με τον άντρα και τα παιδάκια της, έστω κι αν τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα...

 

Όπως διάβασα καπου, από τα πλέον εύστοχα που διάβασα στην ζωη μου,

'πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα πιο πολλά, αλλα αυτός που χρειάζεται τα πιο λίγα!'....

 

Δεν θα συνεχίσω περισσότερο εδώ αυτή την κουβέντα.

Γιατί είναι θέμα κοσμοθεωρίας του κάθε ανθρώπου, πεποιθήσεων, βιωμάτων, το τι θεωρεί σημαντικό , τι προτεραιότητες έχει κλπ.

Λυπάμαι όμως, για τις σημερινές γυναίκες, τις περισσότερες, που βλέπουν την πραγματικότητα με τόσο στρεβλό τρόπο. Δυστυχούν, και περνούν κι άλλους στο λαιμο τους δυστυχώς.

Ας ανοίξουν όμως επιτελους και οι άντρες τα ματια τους, στο ποιες επιλεγουν, και δεν έχω να πω κάτι άλλο πάνω σε αυτό.

 

Όσον αφορα το ότι η ζωη έχει αλλάξει....ποιος θα μπορούσε από τη μια πλευρά, να ισχυριστεί το αντίθετο; Ναι, παλιά οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα στο ποταμι, χτυπώντας τα με ξυλα. Η σημερινή γυναικα όμως, κουράζεται ακόμη και με το πλυντήριο...

Είναι η καταστρεπτική καραμελα όμως, που δυναμιτίζει και πολλά πράγματα.

Αλήθεια, η ανθρωπότητα πορεύτηκε, επί αιώνες, χιλιετηρηδες θα έλεγα, με μια συγκεκριμένη δομή, ιεραρχία, σχέσεις άνδρα-γυναικας κλπ. Όλα άχρηστα; Όλα ....λαθος; Ήρθαμε σήμερα, με μυαλά πάνω από τη σκουφια, να τα δούμε αλλιώς και να τα αλλάξουμε όλα;

Όλα αυτά ανατράπηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Με ατελειωτη προπαγάνδα, τα 'δικαιώματα των γυναικών', την 'χειραφέτηση', την μετά βαιων και κλάδων είσοδο της γυναικας στους εργασιακούς χώρους, και αλλα πολλά...

Ας κρίνει ο καθένας, αν έχει μένει τίποτε όρθιο από αυτό που ξέραμε και ονομάζαμε ως 'οικογένεια', σύμφωνα με όλες αυτές τις καθοδηγούμενες 'εξελίξεις'...

 

Συμβουλευω δε τους άντρες, να μένουν μακριά από ψυχρές υπολογίστριες, από υπερβολικα δυναμικές και καριερίστριες, καθε λογής 'ανεξάρτητες', από γυναίκες που όλα τα ζυγίζουν και τα μέτρουν για να μην αδικηθούν, και αλλα πολλά....

όλα αυτά, και ο κατάλογος μακρύς, είναι συνταγές καταστροφής για την πλειοψηφία των αντρων και των οικογενειών που θα κάνουν με κάτι τέτοιες...

 

Αν οι άντρες ήταν πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους,

όλα αυτά τα σαχλοκούδουνα, δεν θα είχαν στον ηλιο μοιρα.

Αν δεν σοβαρευτούν κι οι άντρες, να βάλουν όλες τις καμμενες στην θεση τους,

δεν υπάρχει καμια σωτηρια για κανέναν.

Εγώ πρώτος θα πω, ότι ας φροντίσουν οι άντρες να είναι σωστοί, να βάζουν την κάθε μια στη θεση της όπως της αξίζει,

και έπειτα ας συμμορφωθούν οι γυναίκες.

Η σωστη γυναικα, να τιμηθεί και να είναι ευτυχισμένη, διπλα από έναν άντρα που τιμα και σέβεται με την καρδια και την ψυχή της. Και έχοντας επιλέξει έναν σωστό άντρα, αν έχει μια τέτοια γυναικα διπλα του ο άντρας, δεν μπορεί παρα να την έχει κι αυτή πολυτιμη βοηθό, με τιμή και πολύ αγαπη.

Για τις υπόλοιπες, τα είπα παραπάνω.

Και ερχεται μετα ο καθενας και καταστρεφει ολα αυτα τα ωραια...κριμα

Μην κατηγορείτε τους άντρες γιατί το πως σκέφτονται γιατί έχει σχέση με τις μητέρες τους, που τους μάθανε να σκέφτονται έτσι.

Όταν μία μητέρα μεγαλώνει τον γιό ότι είναι μάγκας και το κοριτσάκι να φοβάται τον άνδρα (όπως λέει και η θρησκεία), μην κατηγορείτε κανένα άνδρα ή γυναίκα γιατί συμπεριφέρονται όπως έμαθαν.

Σκατά έμαθαν, στα σκατά κολυμπάνε κι εκεί πνίγονται.

Μην κατηγορείτε τους άντρες γιατί το πως σκέφτονται γιατί έχει σχέση με τις μητέρες τους, που τους μάθανε να σκέφτονται έτσι.

 

Σκατά έμαθαν, στα σκατά κολυμπάνε κι εκεί πνίγονται.

 

Δηλ φταιει η μανα του καθε θιασαρχη;...για να μη λεμε ονοματα

Δηλ φταιει η μανα του καθε θιασαρχη;...για να μη λεμε ονοματα

 

Ναι φταίει η μάνα όλων μας γι αυτό που είμαστε εμείς, όπως θα φταίμε και εμείς για αυτό που θα είναι τα παιδιά μας.

Επίσης ο πουριτανισμός και η υποκρισία που υπάρχει στην κοινωνία και θεωρούμε ότι το πουλί κάποιου η κάποιας είναι βρώμικο και κακό μαζί με το σεξ, έχει μπει στο μυαλό μας από την πλύση εγκέφαλου, που έχουμε υποστεί από μικρά παιδιά.

Αυτά που θεωρούνται βρώμικα και κακά, είναι αυτά που βλέπουμε στα porno siteς που κρατάνε το 75% της κυκλοφορίας δεδομένων στο διαδίκτυο και που τα κάνουμε στην ιδιωτική μας ζωή, αλλά θεωρείται αμαρτία να τα αναφέρουμε ή να τα κάνουν άλλοι.:lol:

Τα παιδιά αδιαφορούν για τα υποκατάστατα της γονεϊκής αγάπης, που είναι τα φροντιστήρια, τα δώρα και οι δραστηριότητες.

Θέλουν την ίδια την γονεϊκή αγάπη.

 

Αγαπητέ pavlitakis1,

 

αυτά πες τα σε όλα τα παιδιά που δε θα βρίσκουν δουλειά μεθαύριο επειδή δε γνωρίζουν αρκετές ξένες γλώσσες ή επειδή δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Δε διαφωνώ πως πάνω απ' όλα τα παιδιά χρειάζονται γονεϊκή αγάπη, όμως η γονεϊκή δε θα τους έχει δεδομένη μία θέση εργασίας όταν τη χρειαστούν. Όλα χρειάζονται λοιπόν. Και τα φροντιστήρια, και οι ξένες γλώσσες και όσα εφόδια μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του.

Αγαπητέ pavlitakis1,

 

 

 

αυτά πες τα σε όλα τα παιδιά που δε θα βρίσκουν δουλειά μεθαύριο επειδή δε γνωρίζουν αρκετές ξένες γλώσσες ή επειδή δεν έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

 

Δε διαφωνώ πως πάνω απ' όλα τα παιδιά χρειάζονται γονεϊκή αγάπη, όμως η γονεϊκή δε θα τους έχει δεδομένη μία θέση εργασίας όταν τη χρειαστούν. Όλα χρειάζονται λοιπόν. Και τα φροντιστήρια, και οι ξένες γλώσσες και όσα εφόδια μπορεί να δώσει ένας γονιός στο παιδί του.

 

Ναι, τώρα έχει μηδενιστεί η ανεργία επειδή τα παιδιά μαθαίνουν ξένες γλώσσες και πηγαίνουν χορό και καράτε.

Ψυχολογικά ερείπια είναι και τα λεφτά που θα βγάλουν, αν βέβαια προσληφθούν σε κάποια εταιρία με τόσα ψυχολογικά προβλήματα, θα ξοδευτούν στους γιατρούς και σε ψυχοφάρμακα.

Η ψυχολογική κατάσταση δεν εξαρτάται από τον μισθό. Είναι κάτι διαφορετικό και αυτός που υποφέρει ξέρει καλύτερα από όλους τι αισθάνεται μέσα του.

Αν ο γονιός δώσει αγάπη το παιδί θα γίνει πλούσιο σε συναισθήματα, χωρίς να έχει λογαριασμό στο φβ και να εκλιπαρεί μερικά λαικς.

Θα νοιώθει όμορφα μέσα του και θα απολαμβάνει την δουλειά του και την ζωή του, γιατί απλώς θα έχει το πλεονέκτημα της ψυχικής ισορροπίας, όταν περάσει από την συνέντευξη της πρόσληψης.

Και καμία σοβαρή εταιρεία δε θα προσλάβει ένα ενήλικο "παιδί", που βρίσκεται σε πανικό, λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.